"ถ้าใครไม่เคยสูญเสียก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะว่ามันเป็นยังไง หนูจะช่วยจนสุดความสามารถค่ะ" นั่นคือคำพูดที่ฟังดูธรรมดา ๆ ที่กระแทกใจคนฟังที่ทำให้ศัลยแพทย์หลอดเลือดผู้เคร่งเครียดถึงกับสะดุด รู้สึกรำคาญจนต้องเหลียวหลังกลับมามองเธอ และไม่สามารถละสายตาจากเจ้าของเสียงนั้นได้เลย กลายเป็นอยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต

"คุณพ่อไม่เข้าใจกูว่ะ จะให้กูบอกรักน้องให้ได้...อึ่ก..เอิ่ก..ก็น้องพึ่งเรียนจบยังทำงานได้ไม่กี่เดือนเลย จะให้กุรีบบอกไปไหน..อึ่ก..พอกุไปบอกแม่น้องขอคบอย่างเป็นทางการก็ถามกุว่าบอกรักน้องรึยัง ก็น้องเพิ่งออกเวรดึก นอนหลับอุตุ แถมยังละเมอเย็บแผลอิก น้องจะมีกะใจฟังกุอยู่เหรอ เหนื่อยขนาดนั้น หาเวลาจะนอนยังยากเลย เอิ่ก ก็ว่ากู ไม่ได้เรื่อง ไล่กูให้ไปพ้น ๆ หน้า กุเสียใจน๊ะเว้ย อุตส่าห์ดูแล พาไปหาหมอทุกนัด พาไปหาน้อง ส่งข้าวส่งน้ำจนรู้จักสนิทกันเนี่ยะ ไม่รู้หรอกว่ากูเนี่ยเป็นคนกลางรับรู้ เอิ่ก..เข้าใจทั้งสองฝ่ายเลย.." .....ฟื่บ..... ‡เธอใช้ความแค้นหล่อเลี้ยงชีวิตเพื่อรอวันที่จะเข้มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง แต่ใครคนหนึ่งบอกให้เธอเดินออกมาจากกองเพลิงที่สุมนั่น เขาใช้รักแท้ช่วยดับเพลิงแค้น แต่เธอกลับปฏิเสธหัวใจตนเอง...

"คุณหมอคะ หนูตัดสินใจแล้วว่าหนูจะรับทุนจากคุณหมอค่ะ" "เหรอ..รู้ใช่ไหมว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ..นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป" มาติดตามความรักของคุณหมอนรีเวชกับน้องเอ๋ยเด็กสาวผู้อาภัพกันนะคะ นามปากกา ละมุนละไม

"ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน มายุ่งทำไม มีสิทธิอะไรมายุ่ง ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่พี่ ไม่ใช่ญาติสักหน่อย" "เออไม่ใช่แต่อีกหน่อยจะเป็นมากกว่านั้น อย่าปากดี แล้วหัดมีมารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่เสียมั่ง" ______________________ "บี คร้าบ วันนี้ไปทำงานกับพี่นะ คิดถึง" "ไม่อ่ะ บีจะไลฟ์ขายของ เสียดายตังค์" "หนึ่งไลฟ์ได้เท่าไร พี่ให้สองเท่า ถ้าไปกับพี่" "ก็ได้ สงสารหรอกนะถึงยอมเนี่ย"

เฮียเกม ผมว่ารถมอไซค์คันนั้น ที่ผู้หญิงขับแล้วผู้ชายนั่งซ้อนที่ถือโกฐกระดูกมั๊ง มันแปลก ๆ นะ เหมือนขับรถไม่แข็งแต่อยากขับน่ะ../อือ..เห็นแล้ว..จะรอดมั๊ย../เฮีย..ผมว่าอยู่ห่าง ๆ นางเถอะ อย่าเข้าใกล้เลย ../อือ..วันนี้วันพระคงไปวัดกันแหละ ก็ขับช้า ๆ หน่อย นางคงไปวัดเดียวกันกับเราน่ะแหละ.. ................................... ผู้หญิงอะไรชื่อวันพระ อยากดูหน้าคนตั้งชื่อนัก คิดยังไงถึงตั้งชื่อลูกหลานกันแบบนี้ อย่าหาทำ ดูรูปร่างหน้าตาก็ดี ทำม๊าย น่าน น่าน ทำโก๊ะอะไรอีกละนั่น

เขา เคยผิดหวังในความรัก เธอ ไม่เคยมีความรัก เขา ครั้งนี้เขาคิดจะรักอีกครั้งและรุกอย่างหนัก เธอ เมื่อทุกคนว่าดี ก็เลยคิดจะลองรัก สักครั้ง ถ้าไม่ดีค่อยถอยก็ได้ เขา ไม่มีโอกาสนั้นแล้วเด็กน้อย ........................................................... ..อุ่ย..พี่พสุ..ปล่อยนะ../..ไม่..ไม่ปล่อย..พี่รักเธอนะ..อยู่ด้วยกันได้มั๊ย..อย่าไปเลย..พี่รักเธอนะ..ฝึกงานจบก็อยู่ที่นี่ด้วยกันต่อนะ ใครจะดูแลเจ้านกยูงพวกนั้นล่ะ ใครจะดูแลลูกเจี๊ยบ แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนกับนายแม่ ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ..จะทิ้งกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ..

<ขอโทษที่ใจร้าย เกือบจะไม่ได้เห็นหน้ากันแล้ว ใจเด็ดมากนะเราตัวแค่นี้กล้าโดดระเบียงได้ยังไง ใจคอจะหนีกันไปให้พ้นเลยรึไง แต่ไม่มีทางหรอกจะบอกให้ เธอต้องอยู่กับฉันเท่านั้นปลายรุ้ง> .......................................... แดนชล: นายดาม นายบอกเฮียมาคำเดียวว่านายรู้สึกกับเด็กนั่นยังไงกันแน่ แดนไตร: "Love at first sight." แดนชล: ดี เฮียจะช่วยนายเอง แต่นายห้ามทำร้ายเด็กนั่น น้องน่าสงสารมากนะดาม

"..แสง เฮียพูดจริงนะว่าเฮียรักแสงจริง ๆ ทำไม่ไม่เชื่อนะ ถามอาสรดูก็ได้เฮียรักแสงตั้งแต่แสงอยู่ ม.ต้นไง ขนาดไปเรียนเมืองนอกเฮียยังไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับใครเลย.." "โอยแสงรับไม่ทัน แสง..แสงขอตัวก่อนนะคะ" "คุณแดนครับ ผมว่าให้เวลาแสงเค้าบ้างก็ดีนะครับ เค้าอาจจะปรับตัวไม่ทันจริง ๆ" "อาสรครับ ผมจริงใจและอยากบอกน้องมานานแล้วครับ"

ความรักที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็รักไปแล้ว สะดุดตาในความสวยสดใส สะดุดใจเมื่อได้พบพูดคุย ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ ถอนตัวถอนใจไม่ได้เลย เธอเป็นดอกฟ้า ต่างกับเขาเป็นที่เป็นคนธรรมดาความรักของเขามีราคาที่ต้องจ่ายคือความมานะอุตสาหะ สร้างเนื้อสร้างตัวอย่างมากเพื่อจะได้รักเธอได้อย่างให้เธอไม่อายใคร

ความเอ็นดูนานนับวันกลับกลายเป็นความรัก แต่ความรักกลับมีราคาที่ต้องจ่ายเป็นการรอคอยที่แสนนาน 《พี่กันรักน้องต้อง》 น้องเป็นน้องสาวของเพื่อนรัก แต่ดันมาเกิดช้ากว่าเขาตั้ง 15 ปีนี่ซิ่ จะออกตัวแรงก็ไม่ได้ จะปล่อยวางก็ไม่ดี เดี๋ยวมีคนชิ่งไปกินล๊ะเสียดายแย่ น้องรักเจ้าตูบและรักสัตว์ทุกชนิด เอาไงดีละทีนี้งานก็ยุ่ง รักที่เฝ้ารอมานานก็ต้องสานต่อ มาช่วยเป็นกำลังใจให้พี่กันพิชิตใจน้องสำเร็จด้วยน๊า