Ona doğru bir adım attım, sonra bir tane daha. Onun gözlerine bakarak yürüdüm. Kalbimde hissettiğim sızı, gözlerimden düşen yaşlar her adımda biraz daha çoğalıyordu. Sonunda ona ulaştığımda, bakışlarımız birbirine kenetlendi. Gözlerimden süzülen yaşları silmek için hiç çabalamadım. Sevdiğim adamın da sol gözlerinden bir gözyaşı firar etti. Yüzünü ellerimin arasına lıp parmaklarımla gözyaşlarını sildim. Parmak uçlarımdan yükseldim gözlerinin içine bakarak “Öp beni. Bütün acılarımı unutturacakmış gibi öp beni. Hiç ayrılmayacakmışız gibi öp beni.” dedim içimden taşan aşkla. O an, Ethan’ın kolları yavaşça belime dolandı. Gözlerinde beliren şevkat v aşkla dudakları dudaklarımı bulduğunda grilerde boğulan dünyama renk gelmişti. Hayatım boyunca hep kendimden vermiştim ama ilk defa bencil olmaya karar vermiştim.

Hayatın size ne getireceğini bilemezsiniz. Bende bilememiştim. 35 yıllık hayatım 17 yılını heba edeceğim gün hiçbir şeyden habersiz geleceğim için planlar kuruyordum. Şimdi bu soğuk zeminde kanlar içinde o sabahı düşünüp o klişeyi yaşıyordum. Ağrı dört bir yanımı kaplamış nefes bile almakta zorlanırken hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp gidiyordu. İsmimi biri haykırıyordu. “Elif, Elif uyan!!” diye bağırıyor beni sarıyordu. Ölüm kollarını açmış beni huzura çağırırken 17 yılımın katili kocamın yersiz çabaları dudaklarımda acı bir tebessüm bırakmıştı. Sonunda biraz dinlenebilecektim. Yorgundum ve ölümün dingin kollarına kavuşmak istiyordum. Ama son bir kez de olsan Ali’yi tekrar görmek istiyordum. Acaba beraber bir gelecek nasıl olurdu veya ben ikinci bir şansım olsaydı acaba mutlu olabilecek miydim? Kafamda bu düşünceler akarken , boynumdaki kolyenin sıcak bir ışık yaydığını fark ettim. Gözlerim kapanırken kolyenin yaydığı o garip ışık, beni sarıp sarmalıyordu. Tüm acılarım, korkularım o ışıkta eriyip gitti sanki. Işık o kadar büyüdü ki ellerimi gözlerime siper ettim. Gözlerim ışıkların arasında beliren görüntülere kaydı. Sanki zaman sanki geriye doğru akıyordu. Babamın cenazesi, harunun eziyetleri, bebeğimin kaybı, evlendiğim gün, Harun’la ilk tanışmamız, babamın beyin kanaması geçirdiği gün… Hepsi sırayla aktı gitti. O kadar korkmuştum ki gözlerimi ellerimle kapattım. En sonunda gözlerimi açtığımda… Tanıdık bir odadaydım. Ama bu oda, 2027'nin değil, 2010'un odasıydı. Ellerime baktım; ellerim yeniden gençti. Kalbim deli gibi atıyordu. Sanki bir rüyadaydım… Ama biliyordum. Bir şekilde geri dönmüştüm. Artık 18 yaşındaydım.

Pars gözlerimin içine tutkuyla bakarak ‘’Çok güzelsin’’ dedi. Alkol ve tutkunun verdiği susamışlıkla adeta Parsın dudaklarına saldırdım. Üst dudağını ben emerken oda benim alt dudağıma yönelmişti. Artık sabrım kalmamıştı. Onun olmak istiyordum. Bir hışımla Parsın üstündeki gömleği çıkarmaya başladım. Gömlek yeri boyladığında Pars’ın o eşsiz göğsünü okşayarak pantolonuna doğru yol alan elim onun gözlerinin kapanmasına neden olmuştu. Kemerine ulaşan elim hızla kemer tokasını açarken tekrar dudaklarımız birleşmiştir. Sanki Pars yataktaki bütün kontrolü bana bırakmış gibiydi ve ben bu kontrol duygusuna bayılmıştım. Keyifle dudağımı ısırıp işime devam ettim ve pantolon da gömlek gibi yeri boyladı. Şimdi sadece baksırıyla kalmış bir adet Pars vardı karşımda ve penisinin şişliği dudak uçuklatır cinstendi. Bu benim için bile büyüktü. Bir an sadece bir an nasıl onu içime alacağım diye düşündüm ama bu korkum onun ateşli gülümsemesini gördüğümde hemen geçti. Penisini göstererek ‘’ Gördüğünü beğendin sanırım.’’ dedi Pars kendinden emin gülümsemesiyle. Dizlerimin üstüne yükselerek ‘’ Ah evet ‘’ dedim. Bu onu oldukça memnun etmiş olacak ki göğsündeki elimi alarak tam penisinin üstüne yerleştirdi. ’’ Onu okşa bu gece o senin. Onunla ne yapmak istersen yapabilirsin güzelim’’ dedi. Elimin altındaki şey sanki ateş gibiydi, sıcağı avucumu yakıyordu. yavaşça baksırın üzerinden okşamaya başladım onu. sanki elimin içerisinde daha da büyümüş gibiydi. elimi usulca baksırın içerisine doğru soktum ve o kadifemsi penisini sertçe okşadım