İngiltere'nin önde gelen soylu ailesinin bircik kızı Clara ve acımasız mafya babasının tek varisi oğlunu bir araya getiren ve yıllar öncesine dayanan bir intikam hikayesi.

18 yuzyilda fransada gecen yasak bir vampir aski

yeni atanan bir ogretmenin hic bilmedigi yerde imtihani

tatil yapmaya geldikleri koyde baslarina gelen paranormal olaylar

arastirma yapmaya gittigi koydeki tuhafliklari cozmeye calisan arkeolog

daha once hic bilmedigi tanimadigi aile bireyleri ile tanismak icin ulke degistirdikten sonra ailesi hakkinda hic bilmedigi yonleri ogreniyor

ailesinin onunla evlenmesi icin zorladigi adamdan kacarken kendini hayatini mahvedecek olan adama kaptirir

Aylin, vapurdan indikten sonra limana doğru ilerlerken etrafındaki canlılık dikkatini çekti. Limanın karmaşası, her yöne yayılan insanların koşuşturmasıyla doluydu. Balıkçı teknelerinin rengarenk görüntüleri, yelkenli teknelerin rüzgarla dansı ve vapurların uzaklara doğru yolculuğu, limanın dinamizmini yansıtıyordu.Yürürken burnuna denizin tuzlu kokusu doluyordu. Rüzgarın hafif esintisi, saçlarını okşarken etrafında dans ediyordu. Martıların çığlıkları, limanın enerjisine katkıda bulunuyordu. Aylin, bu canlılık içinde kendi düşüncelerine dalmıştı.Bir banka oturup denizi izlemeye karar verdi. Bankanın ahşap dokusuna vuran güneş ışıkları, limandaki renk cümbüşünü daha da canlı hale getiriyordu. Denizin mavisine karışan gökyüzü, adeta sonsuzluğu çağrıştırıyordu. Ufuk çizgisinde batan güneşin ışıkları, denizin üzerinde dans ederken Aylin'in içini huzur kapladı.Bankta otururken yanındaki bankta oturan iki yaşlı adamın sohbetini duydu. İşçi olduklarını tahmin ettiği bu adamlar, denizde yaşadıkları anıları paylaşıyorlardı. Aylin, gizlice bu konuşmaları dinledi. Anlatılan hikayeler, denizin büyüsüne kapılmış gibiydi. Denizin dalgaları, limanın sakinliği ve huzuru içinde yankılanırken, Aylin'in içindeki karmaşık düşünceler biraz da olsa hafifledi.Aylin, limanda otururken yanındaki bankta oturan iki yaşlı adamın sohbetini dikkatlice dinlemeye başladı. İşçi olduklarını tahmin ettiği bu adamlar, denizde geçirdikleri yıllara dair anılarını paylaşıyorlardı.Birinin yüzünde yaşlılığın izleri vardı; kırışmış bir yüz, derin çizgiler ve deneyim dolu bir ifade. Diğer adam ise daha dinç görünüyordu, ancak gözlerindeki yaşlılık hali, yaşadığı zorlukları yansıtıyordu. İkisi de birbirlerine sıkı sıkıya bağlı gibiydiler, yılların getirdiği dostluğu hissettiriyorlardı.Sohbetleri, denizde geçirdikleri gençlik yıllarının hatıralarını canlandırıyordu. Eski teknelerde geçen zorlu yolculuklar, fırtınalarla dolu geceler, balık avıyla geçen uzun saatler... Her bir anı, denizin büyüsüyle birleşerek dinleyenlerin hayal dünyasını genişletiyordu.Aylin, bu hikayeleri dinlerken kendini zamanın ötesinde bir yolculukta hissediyordu. İşçilerin seslerindeki samimiyet, anıların canlılığı ve denizin melodisi, onun iç dünyasında yeni kapılar açıyordu. Etraftaki hareketlilik arasında, bu sakin anlar Aylin'in iç huzurunu yeniden bulmasına yardımcı oluyordu.Denizdeki dalgaların ritmi, işçilerin anlattığı hikayelerle uyum içinde ilerliyordu. Aylin'in zihnindeki karmaşık düşünceler, bu doğal uyumla birlikte bir nebze de olsa dağılıyordu. Ancak içindeki merak ve kararlılık, onu hala babasının yaşadığı gizemli geçmişle yüzleşmeye yönlendiriyordu.Sonunda, güneşin batışıyla birlikte Aylin, limandan kalkıp babasının yaşadığı eve doğru yola çıkmaya karar verdi. Limanın hareketliliği ve denizin huzuru arasında bocalarken, içindeki merak ve kararlılık daha da güçleniyordu. Artık önünde, hem geçmişiyle hem de geleceğiyle yüzleşmek için uzun bir yolculuk vardı.Aylin, limandan ayrıldıktan sonra, babasının yaşadığı eve doğru kararlı adımlarla ilerlemeye devam etti. Yolda, hala kafasında dönüp duran sorularıyla mücadele ediyordu. Babasının gizemli geçmişi ve cinayet dosyasındaki bağlantı, onun için bir türlü çözülemeyen bir bulmacaydı.Eve yaklaştıkça, Aylin'in kalbi hızla atmaya başladı. Kapının önünde durduğunda, bir an için tereddüt etti. Ancak içindeki kararlılık, onu ileri doğru itmeye devam etti. Aylin, evin kapısına geldiğinde kalbi hızlı hızlı atıyordu. Elini kapıya götürdüğünde, içindeki kararsızlık ve endişe bir an için onu durdurdu. Ancak gözlerini sıkıca kapatarak derin bir nefes aldı ve kapıya nazikçe vurdu. İçindeki kararlılık, onu ileri doğru itmeye devam etti.Kapı açıldığında, Aylin, babasının yaşlı ve yorgun görünen yüzüyle karşılaştı. Babasının gözlerindeki şaşkınlık ve belirsizlik, onun da içindeki duyguları yansıtıyordu. Bir an için ikisi de sessizce birbirlerine baktılar, kelimeleri boğazlarında düğümlenmiş gibi hissediyorlardı.Sonunda, babası nazikçe adımını geri çekerek Aylin'i içeri davet etti. Aylin, evin içine adım attığında, eski hatıralar ve duygular hemen onu sardı. Evin kokusu, yıllar öncesine ait anıları canlandırdı. Her bir eşya, geçmişin izlerini taşıyordu.Salonun köşesinde duran eski koltuk, babasının favori yeriydi. Duvarlarda asılı olan aile fotoğrafları, zamanın geçişini ve ailenin değişen yüzlerini gösteriyordu. Aylin, bu manzara karşısında duygusal bir dalgalanma hissetti. Hem geçmişi özlem duyuyor hem de gerçeklerle yüzleşmek için sabırsızlanıyordu.Babası, sessizce karşıladı Aylin'i ve ona bir bardak su ikram etti. Bir süre sessizlik içinde oturdular, her ikisi de içlerindeki karmaşık duyguları sindirmeye çalışıyordu. Ancak Aylin'in içindeki merak ve kararlılık, onu sessizliği bozmaya itiyordu. Artık sır per

Takvimlerden 4 Haziran 1840'idi. Normalde alışkın olunan Westminster şehrinin o bulutlar ile kapalı boğucu havasından eser yoktu. Sabahın erken saatleri olmasına rağmen onlar günlük telaşa kapılmış halde sokaklarda dolaşıyordu. Gazeteci çocuğun sesi insan kalabalığı arasından duyulmaya başlandı. bu da demek oluyor ki şehrin çarkları her sabah olduğu gibi dönmeye başlamıştı. sokaktaki her insanin yüzünde bir telaş okunuyordu. mutsuz ve tukenmislerdi fakat yaşıyorlardı. durup da 1 dakika düşünmeye vakitleri yoktu. sanki otururlarsa hayatta kalamayacaklardi. bu şehrin çarkları arasında ezilip yok olacaklardı. sokaktan geçen arabaların sesi, bagirismalar, nefes sesleri korna sesleri ve seyyar satıcıların sesi Westminster brough otelinin içerisine doldu. bu otelde balkon kapısı açık kalmış bir odanın içinde 4 direkli tül işlemeli yatakta küçük ve zarif bedeni ile kuş gibi uyuyan Clara tüm bu sokaktaki koşturmacadan habersiz rüya görmeye devam ediyordu ki ansızın bir irkilme ile uyandı. gördüğü şeyin rüya olduğunu anladı ve gözlerini küçük bir kız çocuğu gibi ovusturdu. ardından odanın işlemeli gotik kapısı 2 kez zarifce calındı ve dışındaki oda görevlisi kibarca;

Takvimlerden 4 Haziran 1840'idi. Normalde alışkın olunan Westminster şehrinin o bulutlar ile kapalı boğucu havasından eser yoktu. Sabahın erken saatleri olmasına rağmen onlar günlük telaşa kapılmış halde sokaklarda dolaşıyordu. Gazeteci çocuğun sesi insan kalabalığı arasından duyulmaya başlandı. bu da demek oluyor ki şehrin çarkları her sabah olduğu gibi dönmeye başlamıştı. sokaktaki her insanin yüzünde bir telaş okunuyordu. mutsuz ve tukenmislerdi fakat yaşıyorlardı. durup da 1 dakika düşünmeye vakitleri yoktu. sanki otururlarsa hayatta kalamayacaklardi. bu şehrin çarkları arasında ezilip yok olacaklardı. sokaktan geçen arabaların sesi, bagirismalar, nefes sesleri korna sesleri ve seyyar satıcıların sesi Westminster brough otelinin içerisine doldu. bu otelde balkon kapısı açık kalmış bir odanın içinde 4 direkli tül işlemeli yatakta küçük ve zarif bedeni ile kuş gibi uyuyan Clara tüm bu sokaktaki koşturmacadan habersiz rüya görmeye devam ediyordu ki ansızın bir irkilme ile uyandı. gördüğü şeyin rüya olduğunu anladı ve gözlerini küçük bir kız çocuğu gibi ovusturdu. ardından odanın işlemeli gotik kapısı 2 kez zarifce calındı ve dışındaki oda görevlisi kibarca;- kahvalti servisiniz hazır madam, dedi.Clara bu hitaptan hiç hoslanmiyordu. kendisini sanki 45 yaşında evli 3 çocuğu olan ve her davet veya baloda kendi doğurduğu çocuklar ile övünen koca karılar gibi hissediyordu. henüz tam ayilamadan yataktan kalktı ve uzun beyaz geceliği yerlere sürünerek kapıyı açtı. - Günaydın, dedi uykulu uykulu Clara.hayatında hiç böyle bir şey duymamış gibi afalladi bir an adam. aslında çok da abartmış olmayız böyle dersek. nitekim çoğu soylu ailelerde kendisinden daha assagida olan insanlara karşı böyle hitaplarda bulunan pek çıkmazdı. hal böyleyken adam yemek tepsisinin bulunduğu el arabasını odanın içerisine kadar ittirerek getirdi. tepsiyi Clara aldı ve;- Bundan sonrasını ben hallederim. her şey için teşekkürler, dedi gülümseyerek.adam hala suratindaki o afallamislik halini atamadan odadan çıktı ve kapıyı kapattı. Clara derin bir nefes aldi ve dün akşam açık unuttuğu balkonun kapisini kapatacakken dışarıda bir şey dikkatini çekti. kapıyı tekrardan açtı ve balkonun içerisine girdi. Clara gözlerini kisarak bir şeyi takip ediyordu. aslında bu şey ilk başta neden dikkatini çektiğini anlamadı. tuhaf bir seydigildi. yalnızca ise hastaneye veya okula yetişmeye çalışan koşturan insan kalabalığı arasında öylece ortada durmuş kalmış bir adam. yüzü secilemiyordu bile fakat kılık kıyafetinde de bir absurtluk yoktu. klasik bir İngiliz beyfendisiydi. fakat acelesi yoktu ve sanki zamanın dışında yaşıyormuş gibiydi. belki o esnada Clara sokakta adamın yanından geçse bu denli dikkatini çekmezdi. fakat sokağa daha geniş bakıldığında adam bariz bir şekilde kalabalıktan ayrılıyordu. sanki meydanın orta yerine bir bomba koymuş da onun patlamasını bekliyormuş gibi kibirli gururlu ve cevresini ezikler gibi bir duruşu hafif bir tebessumu vardı. hemen sonra çok daha garip bir şey oldu. adamın suratindaki o ki ir yavaş yavaş kayboldu ve mimiksiz bir halde kafasını kaldırıp calaranin onu izlediği balkona baktı. Clara sanki az önce rüyasından irkilerek uyandığı gibi kendini geriye doğru attı. hayatta bazı durumlar vardır ki bunlar her insanın başına zaman zaman gelir. kimi anları yaşarken duyduğunuz heyecanı korkunclugu aynı durumu bir başkasına anlatırken karşıdakine aktaramazsiniz. bu da öyle bir andı Clara için. derken calaranin odasının kapısı ikinci defa çalınır ve bu sefer cevap beklenmeyerek odanın kapısı açılır. içeriye kafasında kocaman yapay çiçeklerle bezeli bir şapkayı taşımakta zorlanan 40 yaşlarında tıknaz ve

başarılı bir mimar olan Aylin geçmişte yaşadığı bir trajedinin ardından mesleğini ve tutkularını terk edip sessiz bir sahil kasabasına yerleşir. Ancak sessizliğin altında derin sırların yattığını keşfeder. Aylii, kasabanın tarihiyle ilgili araştırmalar yaparken, kasabanın yerlileriyle ve eski mahkumlarla karşılaşır. Kasabanın her sokağında, her evin arkasında bir gizem vardır. Aylin, geçmişle yüzleşmek zorunda kalırken, kendi içinde de bir hesaplaşma yaşar. Zamanla, kasabanın sakinlerinin sırları ve Aylin'in kendi geçmişi arasındaki bağlantıları keşfeder. Bu keşifler, hem kendi hem de kasabanın kaderini değiştirecek büyük bir gerçeğin ortaya çıkmasına yol açar.

Clara: soylu bir ailenin tek kızı. otoriter bir anne ve pasif bir babaya sahip. hırçın inatçı bir yapısı var ve hikayenin baş rolü.William: claranin trende karşılaştığı ve hikayenin diğer baş rolü olan karakter. son derece yakışıklı ve ağırbaşlı bir görüntüsü var. karşısındaki insan üzerinde inanılmaz bir manipülasyon gücü var.

Milan, Petersburg şehrinde prens bir babanın oğludur. kendisi son derece uysal ve dost canlısı olmasına rağmen babasının halkın önündeki imajı neticesi ile zorbalığa uğrayan bedeni zamanla ruhuna da işler ve bu yaşanmışlıkların insanı ne kadar değiştirebileceğine tanıklık eder.

Milan Rusya'nın Petersburg şehrin de yaşayan kendi halin de bir çocuktur. Babası şehrin prensi prens İvan Petroviç'tir. prens kendi şehrin de sevilmeyen ve sert bir kimliğe sahiptir ve bu durum oğlunun da sevilmemesine sebep olmuştur. Milan zaman içerisinde bu duruma alışır lakin bu alışma onun ruhunda değişimlere neden olur.

seçil küçüklüğünden beri kendisine ileri de her konu da ters düşecek bir aile için de yaşıyor idi. kendisi her geçen yıl bir az daha diğer insanlardan farklı düşünmeye bir az daha farklı davranmaya başlıyor idi. bu durum onu ileri de kendi ailesinden ve arkadaşlarından koparacak olsa bile o kendi hayallerinden vaz geçmeyecekti. lakin bu durumun onun üzerin de bıraktığı etki onun kaderini belirleyecek idi.

Amelia bir İngiliz kasabasında yaşayan soylu bir ailenin kızıdır. Bu hikaye de çocukluğundan beri tanıdığı William ile aralarında geçen masumane aşkın ve ilerleyen zamanlarda sonsuza dek yollarını ayıracak bir yaşamın öyküsü.