“นี่มันแค่เริ่มต้น...แล้วคุณจะเจ็บมากกว่าที่ผมเคยเจ็บร้อยเท่าพันเท่า!”
น้ำเสียงหนัก ๆ ที่ถูกเค้นออกมาทำให้อณัศยาถึงกับสะอึก หญิงสาวขยับนั่งตัวตรงขณะแสร้งมองไปทางอื่นและเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อจนรู้สึกเจ็บไว้แน่น ตอนนี้ทศรัสมิ์เหมือนเสือที่เคยบาดเจ็บ เขากลับมาเพื่อระบายความคั่งแค้นและทำลายล้างคนที่เคยสร้างบาดแผลใหญ่ไว้ให้ หญิงสาวอยากจะเข้าใจว่าเขาเคยเจ็บปวดมามากแค่ไหน นี่อาจเป็นการชดใช้กรรมแทนแม่ของเธอที่ก่อมันไว้กับเขาก็เป็นได้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไรกับเธออีก เขาขับรถตรงดิ่งกลับบ้านหลังจากนั้น และเมื่อถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลพีพัชรสกุล อณัศยาก็รีบลงจากรถแต่ก็ต้องชะงักเมื่อพบกับลลีลาซึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้วที่ห้องรับแขก
“แยม...หนูมาจากไหนลูก...หนูเจอคุณทศเขาหรือยัง?”
สาวใหญ่รีบเอ่ยถามบุตรสาวแต่ยังไม่ทันที่อณัศยาจะอ้าปากตอบก็ได้ยินอีกเสียงแทรกขึ้นมาจากทางด้านหลัง
“เราเจอกันแล้วครับ...เมื่อกี๊
