“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกันเถอะค่ะ...แยมแต่งตัวเสร็จแล้ว”
“เดี๋ยว...”
ทศรัสมิ์ดึงมือเรียวในถุงมือลูกไม้ไว้ขณะที่ร่างแน่งน้อยกำลังจะเดินผ่านเขาออกไปด้านนอก เขาดึงตัวเธอเข้าไปไว้ในอ้อมแขนและโน้มใบหน้าลงไปหาและประกบปิดริมฝีปากนุ่มสีชมพูไว้เนิ่นนานก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ อณัศยาหอบหายใจ เธอตื่นเต้นที่เขาทำแบบนี้ แต่เพื่ออะไรหากเขาไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ร่างเล็กกลั้นน้ำรื้นแต่ลิปสติกเลอะรอบปากเพราะรอยบดจูบอย่างหิวกระหายเมื่อครู่
“คุณทศ...เสร็จงานแล้วคุณทศจะกลับไปนอนที่คอนโดก็ได้นะคะ”
“ถ้าทำอย่างนั้นก็ไม่เป็นไปตามที่ผมตกลงกับแม่ของคุณไว้น่ะสิ ถึงยังไงคืนนี้ผมก็ต้องเข้าเรือนหอกับเจ้าสาวของผม”
“ถ้ามันไม่ได้สำคัญกับคุณทศ คุณจะไม่ทำมันก็ได้นี่คะ”
“นี่คุณแกล้งประชดประชันหรืออยากให้ผมรู้สึกผิดกันแน่ บอกผมมาตามตรงเถอะว่าคุณเองก็อยากจะเข้าพิธีแต่งงานจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”
“ก็คุณทศสัญญา
