ซินน์ | คลุมถุงชน
1454 คำ
จนป้าหวานเริ่มหันมาจับมือฉันอีกรอบ ตอนนี้มือฉันสั่นมาก พอป้าหวานจับ ถึงกลับมองหน้าฉันเลย
“ซินน์ ตัวสั่นจังเลยลูก ดูสิทำหน้าเหมือนแกตอนสาว ๆ เลยณีเวีย เหมือนเดะ” ฮือ ฉันจะร้องแล้ว อย่าเป็นอย่างที่ฉันคิดเลย ดูสิคุณพ่อคุณแม่ไม่มีใครสนใจฉันสักคน ยิ่งคุณพ่อนะ มองฉันอย่างกับธาตุอากาศ!
“สวยล่ะสิ ฮ่า ๆ งี้ล่ะลูกสาวแม่” คุณแม่ลูบผมฉันอีกคน ลูกสาวแม่ งั้นแม่อย่าให้ลูกไปแต่งงานกับคนอื่นนะ!
“ย่ะ เอ้อ สมัยก่อนนะหนูซินน์ แม่ ๆ ก็เที่ยวนะ พอมีใครสักคนในกลุ่มท้องก็อดกันเลย อิอิ”
คุณแม่ตาโต ก่อนจะหันขวับมามองฉัน ไม่นะคะ ไม่นะ!
“หรือแม่ต้องมีหลาน... ใช่ ๆ ซินน์” กรี๊ด มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว!
“มะ… มีหลานอะไรคะ ซินน์ยังไม่มีแฟนค่ะ” ฉันก้มมองจานข้าวตัวเอง พ่นลมหายใจออกมารดมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ไม่ใช่แค่คุณพ่อแล้วที่ฉันกลัว ฉันกลัวใจคุณแม่ด้วย
“ก็มีซะสิ คุณพ่ออนุญาตแล้ว ใช่ไหมคะคุณ” ฉันเงยหน้ามองคุณพ่อ คุณพ่อเหมือนลำบากใจ แต่ก็พยักหน้าให้ฉัน
“อืม...” ฉันเอามือทุบกะบาลตัวเองทันที มัธยม มหาลัยไม่เคยให้ฉันมีแฟน พอเรียนจบไม่นานให้ฉันมีแฟน แถมยังให้มีหลาน!
“ไม่ดีกว่าค่ะ ซินน์ไม่อยากมีแล้ว… คุณพ่อไม่ยอมให้ซินน์มีแฟนมาตลอด คราวนี้จะให้ซินน์มี แฟนมันไม่ได้หาง่าย ๆ นะคะ คนดี ๆ มีแฟนกันหมด หล่อ ๆ ก็กินกันเอง ซินน์อยู่แบบนี้ดีกว่าค่ะ แฮปปี้ มีความสุข”
“หนูซินน์ไม่ต้องคิดเยอะลูก ป้าหาให้แล้ว เลือกเลยจ้ะ” ป้าหวานผายมือไปทางลูกชายฝาแฝดตัวเอง
สตั้นดิรออะไร ฉัน และ นาวา นาวิน อะไรนั่น สตั้นกันหมด!
“อะไรของแม่เนี่ย...” ตานาวินบ่นขึ้นมา เขามองฉันและถอนหายใจยาว ๆ
“...”อีกคนเงียบ คนละบุคลิกกันเลย หน้าตาไม่เหมือนกัน นิสัยก็ไม่เหมือนกัน แฝดอะไรเนี่ย ช่างเถอะฉันกับพี่เวียร์ก็ไม่เห็นเหมือนกันสักอย่าง
แล้วฉันจะสนใจเรื่องนี้ทำไม! ตอนนี้ป้าหวานให้ฉันเลือก ทำไมฉันต้องเลือกด้วย!
“มะไม่ ดีกว่าค่ะ ซินน์เกรงใจค่ะ แหะ ๆ” ฉันพยายามปั้นยิ้มให้ป้าหวาน ทั้งที่น้ำตามันจะไหลออกมาแล้ว
“ตอนเด็ก ๆ ลูกร้องไห้ ขี้มูกโป่งวิ่งตามใครนะ แถมยังงอลแม่อีก ที่แม่ไม่ส่งลูกไปเรียนด้วย” คุณแม่เริ่มรื้อฟื้นความหลัง ใครจะไปจำได้ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนได้ไหม!
“ตอนนั้นนาวิน ใช่ ๆ นาวิน” ป้าหวานตอบแทน แถมหันไปมองตานาวิน ที่นั่งกุมขมับอยู่
ตอนเด็ก ๆ ฉันวิ่งตามตานี่เหรอ ไม่น่าเลยซินน์! ไม่น่าเลย…
“แม่จะทำอะไร พูดมาตรง ๆ ดีกว่า” ตานาวินหันไปถามป้าหวาน ที่นั่งยิ้มคิกคักสองคนกับคุณแม่
ฉันจะร้องไห้แล้ว ป้าหวานจะตอบว่าไง… อย่าบอกนะ!
“เอ้า นี่ไงแม่หาแฟนให้ จะได้แต่งงานมีหลานสักที” ช็อกซีนีม่า ฉันตัวแข็งมือชา หน้าชา ขาชา ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองหน้าคุณแม่ ที่ยิ้ม... ยิ้มจนตาหยี
“คุณแม่!” คุณแม่ยิ้มต่อ ไม่สนใจฉัน
“เด็กนั่งดริ้งค์คนนี้เหรอครับ”
“ฉันไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งค์! คุณแม่คะ ซินน์ไม่แต่งนะ ยังไงก็ไม่ ซินน์หาแฟนเองได้ค่ะ อย่าบังคับซินน์เลย ซินน์ขอร้องล่ะ” ฉันโกรธคุณแม่มาก แทบอยากจะลุกออกไปจากตรงนี้
“แล้วจะไปหาแฟนที่ไหน... คงจะในผับ” คราวนี้เป็นคุณพ่อพูด... ฉันนั่งนิ่งจนน้ำตาไหลมาอาบแก้ม
“ผมไม่นะ ปวดหัว ขอโฟกัสเรื่องงาน” ตานาวินรวบช้อนเช็ดปาก ทำหน้าเซ็ง
ฉันก็ไม่อยากแต่งกับแก หล่อแค่ไหนก็ไม่แต่ง!
“ถ้านาวินไม่แต่ง ผมแต่งก็ได้ แม่จะได้สบายใจ”
“หะ?” ทุกคนตกใจ รวมถึงตานาวินด้วย ฉันมองแฝดคนที่ชื่อนาวาแล้ว เขาเหมือนไม่อยากแต่ง แต่น่าจะห่วงความรู้สึกพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันเห็นเขามองป้าหวานตลอดเลย เฮ้อ คงเสียสละตัวเองมั้ง
เสียสละตัวเอง! ไม่ ๆ ฉันไม่ควรพูดแบบนี้ ใครได้แต่งงานกับฉันคือโชคดีที่สุดแล้ว เพราะฉันสวยและรวยมาก!
“แต่ซินน์ไม่แต่งค่ะ ซินน์กลับก่อนนะคะ มีนัดค่ะ” ฉันเลื่อนเก้าอี้ลุกขึ้น ยกมือไหว้ทุกคน ก่อนจะรีบหันหลังเดินออกมาทันที
“ซินน์เดี๋ยวลูก!” ได้ยินแค่เสียงคุณแม่ที่เรียกตามหลังมา ฉันไม่หันไปมองด้วยซ้ำ ฉันโกรธ ไม่รักฉันรึไง ถึงได้จับฉันให้คนนู้นคนนี้ ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่สิ่งของ
ฉันนั่งแท็กซี่มาหาไออุ่นที่ผับ พร้อมกับโทรศัพท์ที่สั่นในกระเป๋าถือ และฉันก็ไม่คิดจะรับมันสักสาย
“มึง มาทำไมไม่บอก ปาร์ตี้เหรอวะวันนี้ ธีมอะไรของมึงเนี่ย คุณหนูหวานแหววเหรอ ฮ่า ๆ เดี๋ยวนัดปลายฟ้า... เฮ้ย” ฉันทิ้งตัวลงเก้าอี้ ก่อนจะร้องไห้โฮออกมา จนบาร์เทนเดอร์เห็นแล้วรีบเดินไปยืนอีกมุม
“ฮือ ๆ มึง คุณพ่อคุณแม่ บังคับกูแต่งงาน ฮือ ๆ”
“เฮ้ย! จริงดิ เรื่องใหญ่มาก มึงว่าไงซินน์” ฉันส่ายหน้ารัว
“ไม่แต่ง ฮือ ๆ ใครจะแต่ง มันแปลกไปมั้ยวะ แต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก มันจะอยู่กันยังไง บ้าไปแล้ว!” ฉันปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ใจเย็นนะมึง ว่าแต่… แต่งกับใครวะ”
“พี่ชายน้ำปั่น ฝาแฝด! ไม่รู้ต้องแต่งกับใคร กูงง กูเคยสนิทกับพวกเขาก็จริง แต่มันแค่ตอนเด็กไหมวะ” ไออุ่นทำนึกคิดอยู่สักพัก ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
“เออใช่ น้ำปั่นมีพี่ชายแฝดสองคนอยู่เมืองนอก... กูเคยได้ยินแม่เล่านะ ว่าหล่อมาก! ว่าแต่เขากลับมาแล้วเหรอวะ!” ฉันพยักหน้าเซ็ง ๆ ก่อนจะหันไปยกนิ้วให้บาร์เทนเดอร์ชงค็อกเทลเมนูประจำให้
“น้ำปั่นรู้ยัง…” น้ำปั่นจะช่วยฉันได้ไหม เมื่อไหร่มันจะกลับเนี่ย!
“มึงว่ามันช่วยได้ไหม” ไออุ่นพยักหน้ารัว ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ฉัน เปิดกระเป๋าถือ และหยิบมือถือฉันออกมา
“ลองดิ แล้วนี่มึงไม่รับโทรศัพท์แม่มึงเลยเหรอ ตายแล้ว กี่สายเนี่ย” ฉันฟุบหน้าลงบนโต๊ะพักใหญ่ จนบาร์เทนเดอร์ส่งค็อกเทลให้
“น้อง พี่ขอเรื่อย ๆ เสิร์ฟมาจนกว่าพี่จะบอกให้หยุด” บาร์เทนเดอร์เทนเดอร์ตกใจ แต่ก็พยักหน้ารับ
“ครับ ๆ”
“มึงอย่าประชดชีวิตแบบนี้สิซินน์…” ไออุ่นเริ่มบีบไหล่ฉัน จนฉันร้องออกมาอีกรอบ
“ฮือ ๆ ประชดอะไรวะ คุณพ่อคุณแม่คิดว่ากูไม่เอาไหน เที่ยวเตร่ กูก็จะเป็นมันแบบนี้ล่ะ ให้หนำใจไปเลย ไหน ๆ ก็บังคับให้กูแต่งงานแล้ว จะบังคับ บังคับ อะไรอีกก็บังคับไปเถอะ ที่กูไม่อยากเข้าบริษัท กูอยากเที่ยวก่อนไหมวะ อยากสนุก ความสุขของคนเราเหมือนกันที่ไหน! ฮือ ๆ”
ฉันยกค็อกเทลกินหมดแก้ว ก่อนจะหันไปปล่อยน้ำตาใส่ไออุ่น จนไออุ่นตกใจ บีบมือฉันแน่นกว่าเดิม
“บ้านมึงมีธุรกิจหลายอย่างนี่หว่า... กูเข้าใจพ่อแม่มึงนะ มึงกูก็เข้าใจ เขาคงอยากให้มึงมีคู่ครองดี ๆ มั้ง เพราะครอบครัวน้ำปั่น เป็นหมอทั้งบ้าน”
“ดีเหรอ? อาชีพหมอนี่มันดีทุกคนเหรอวะ เชิดชูกันจัง อาชีพไหนก็ดีเหมือนกันหมดล่ะ สมัยไหนแล้ว จะคลุมถุงชนเพื่อ? แล้วไอ้ที่ว่าดี อีตานาวินอะไรนั่น ฉันยังเห็นมาเที่ยวที่นี่กับไทม์เลย แถมยังควงสาวควบสองอีก เหอะ!”
ไออุ่นถอนหายใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ฉันไปพิมพ์อะไรบางอย่าง แล้วยื่นให้ฉันดู
LINE | NAMPUN
ฉัน: ว่างไหม มีเรื่องจะคุยด้วย
นี่ไออุ่นลงทุนทักไปหาน้ำปั่นเองเลยเหรอ เฮ้อ!
- ผู้เขียน
