“เอ่อ... ได้เหรอคะ อย่าเลย เดี๋ยวป้าหวานเป็นห่วง”
(เซ็งอ่ะ อย่าพูดถึงแม่ตอนนี้ได้ไหม อย่าลืมซื้อมาด้วยนะ) สั่งเสร็จก็ตัดสายทันที ทำผมถึงกลับยืนนิ่ง เออ... แบบนี้มันได้เหรอวะ!
จนไอ้นาวามันเดินออกมาจากห้องน้ำ
“กูกลับคอนโดก่อนนะ เสียเวลาอ่านหนังสือ” มันอ่านหนังสืออีกแล้ว วัน ๆ มันทำอะไรบ้างวะ นอกจากอ่านหนังสือเรียนเนี่ย
“ครับพี่นาวา ขับรถดีครับ” ผมโบกมือบ้ายบาย แต่มันกลับหันมามองผมอย่างรำคาญ
“กูมาแท็กซี่” อ้าว!
“ครับ งั้นนั่งรถดี ๆ นะ”
“กวนตีนนะมึง” มันด่าผมแล้วเดินออกไป
พอผมได้ขนมที่สั่ง ก็ขับรถไปห้างต่อ… ผมเดินไปเปิดกูเกิ้ลไป ไอ้ชุดชั้นในกางเกงในผมพอเลือกได้ แต่ไอ้เครื่องสำอางเยอะ ๆ นี่สิ! มันคืออะไรวะ แล้วมันต่างกันยังไงวะเนี่ย?
ผมจึงยืนเรียบเรียงพิมพ์รายชื่อเครื่องสำอางที่น้ำปั่นสั่ง แล้วเดินเข้าช้อป ยื่นมือถือให้พนักงานดู
พอพนักงานรับไปอ่าน เธอก็พยักหน้าให้ผมทันที
“มีทั้งหมดเล
