“พี่ไทม์ ฮือ ๆ ครีมตั้งตัวไม่ทัน” ครีมร้องไห้โฮ แล้วเอื้อมมือมาจับมือผม จนผมรีบหันกลับไป... จับมือเธอออก
“พี่ไทม์อ่ะ ฮือ ๆ”
“ยังเป็นพี่น้องกันได้ครีม โชคดีนะ...” ผมวางเงินบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นเดินออกมา มันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก อีกแค่คนเดียว หลังจากนั้นมันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับผมอีก!
ผมจึงขึ้นมาบนรถ... นั่งหาเบอร์ผู้หญิงอีกคน เพราะผมจำไม่ได้จริง ๆ ว่าคุยกับเธอครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ จนมีคนเปิดประตูรถ ขึ้นมานั่งข้างผม!
ไอ้นาวา?
ขึ้นมามันก็ถอนหายใจใส่ผมทันที ก่อนที่จะหันมามองหน้าผมช้า ๆ สลับกับมือถือที่ผมกดอยู่
“ไอ้นาวินบอกว่า... แม่กูกับน้ำปั่นทะเลาะกันเรื่องมึง” ผมตกใจ วางมือถือลงบนตักทันที
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” มันพยักหน้าเบา ๆ แล้วมองไปทางอื่น
“ผู้หญิงมึง... เหลืออีกกี่คน”
“หนึ่ง”
เสียงนิ่ง ๆ เรียบ ๆ ของไอ้นาวา ทำผมตอบมันไปทันที ถึงในหัวจะคิดเรื่องน้ำปั่นทะเลาะกับป้าหวานอยู่
