คุณหมอขา...หนูอยากมีผัว

เชิญที่ห้องตรวจเลยครับคนไข้

โรงพยาบาลอินดีแอนา

-พลอยใส-

ทุกคนคงสงสัยว่าเหตุใดฉันถึงมาอยู่ที่นี้ก็ไม่มีอะไรมากกก

มาตามหาผัวววววว

ฮ่าๆล้อเล่น แต่ก็แอบคิดจริง อิอิ

ฉันมาเยี่ยมคุณป้าน่ะคุณป้าเป็นคนที่เลี้ยงดูฉันคือถ้าใครเคยได้ยินพวกเด็กทุนอะจะมีแบบยังไงอะคือแบบเขาจะหาครอบครัวมารับเลี้ยงเราอะคล้ายๆว่าเราเป็นลูกบุญธรรมอะไรประมาณนั้น

ซึ่งเด็กทุนทั้งหลายก็จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองฉันเองก็เหมืนกันฉันได้มาอยู่กับป้าลอรี่ป้าเป็นแม่บ้านที่รวยเฟ้อออ

ใช่คุณป้าลอรี่รวยมากลูกหลานท่านก็เยอะแยะแต่ท่านไม่อยากเป็นภาระให้ลูกหลานต้องมาคอยดูแลท่านเลยย้ายตัวเองจากแอลเอมาอยู่อินดีแอนาและรับฉันมาเลี้ยงเพื่อคลายเหงานั่นแหละ

นานๆทีฉันจะเห็นลูกหลานป้าลอรี่มาเยี่ยมทีทุกคนก็ใจดีและอบอุ่นมากเหมือนฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ไปด้วย

แต่พักหลังๆคุณป้าลอรี่ป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยเพราะท่านก็อายุมากแล้วก็มีแต่ฉันนี่แหละที่มาดูแลได้เพราะแต่ละคนก็มีงานต้องทำฉันเองก็ไม่เกี่ยงอะไรเพราะป้าลอรี่มีพระคุณกับฉันมากมายจริงๆ

แค่ดูแลแค่นี้เป็นแค่นี้ไก่ๆสำหรับฉันมาก

(หมูๆไม่ใช่เลอะฮ่าๆ)

"คุณป้าขา..."ฉันเปิดประตูห้องคุณป้าเขาไปพร้อมกับส่งเสียงเรียก

"มาแล้วหรอหลานป้า"

"^^"ฉันส่งยิ้มให้คุณป้าก่อนจะเดินไปหาท่านและสวมกอดท่านทันที

"อาการเป็นยังไงบ้างคะ"ฉันถามคุณป้า

"ก็ดีบ้างไม่ดีบ้างป้าแก่แล้วก็เป็นแบบนี้แหละ"คุณป้าลอรี่ตอบฉันกลับฉันทำหน้ายู่ก่อนจะกระชับอ้อมกอดของคุณป้า

"คุณป้าต้องหายนะคะหนูอยู่บ้านคนเดียวเหงามากเลย"ฉันพูดพร้อมทำเสียงอ้อนใส่คุณป้า

คุณป้าท่านหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยกมือขึ้ยมาลูบผมฉัน

"ป้าจะพยายามนะ"

ก้อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏร่าของคุณหมอที่ใครๆหลายคนขนานนามให้เขาว่า

คุณหมอกระซวกนิ้ว

เขาเดินมาพร้อมรอยยิ้มที่ส่งไปให้คุณป้าลอรี่ฉันมองเขาด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักเกิดมาไม่เคยเจอใครหล่อเท่าคุณหมอมาก่อนเลยฮื่อออ

นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เจอคุณหมอมาร์คขนาดฉันมาเยี่ยมคุณป้าทุกเสาร์นะยังไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย

นี่มันต้องเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉันแน่ๆ!

"ไงครับคุณป้าคนสวย:)"

ตาย! ตายแน่ๆฉัน! รอยยิ้มของหมอมาร์คทำไมมัน....โอ้ยอยากลากหมอเข้าห้องน้ำซะบัดนี้!

สงบสติไว้ยัยพลอยใสแกเป็นคนไทยเชื้อชาติไทยคำว่ากุลสตรีค้ำคอแกอยู่นะเว้ย!

"อ่าวคุณหมอสุดหล่อ"คุณป้าลอรี่ยิ้มทักทายคุณหมอมาร์คใบหน้าหล่อส่งยิ้มกลับตัวของเขาดูสูงใหญ่ไหล่กว้างอย่างกับนายแบบหน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึงหล่อที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้แล้วดูนั่นสิแขนล่ำๆกับเส้นเลือกปูดๆ

โหยหาความรักความเมตตาจากคุณหมอมากค้าาาาา!

"อาการดีขึ้นใช่ไหมครับคุณป้า"คุณหมอถามคุณป้า

ฮัลโหลลลล คุณหมอเห็นฉันไหมค่ะ จุ๊กกู๊

"ฮ่าๆป้าก็ดีมั้ง"คุณปาลอรี่แหย่คุณหมอกลับไปท่านก็เป็นแบบนี้แหละอารมณ์ดีกับคนอื่นไปทั่ว

"ฮ่าๆครับ"อ๊ากกกกคุณหมอหัวเราะได้เท่ห์ระเบิดระเบ้อมากเลยค่ะ>."แกอะเมื่อไหร่จะมีเรื่องผู้ชายเขาบ้างฮะปล่อยไว้นานจนหยากใย่ขึ้นหมดแล้วมั้ง"

คำพูดของยัยเฮเลนที่ฉันจำได้ขึ้นใจฉันก็อยากมีเรื่องไปเม้าท์นะเว้ยแต่แบบแม่งยังไม่เจอที่จะมาเปิดซิงฉันได้อะ

แต่เมื่อกี้!!!

พึ่งเจอสดๆร้อนๆเลยจ้าเขาคนนั้นก็คือ...

หมอมาร์คนั่นเอง!

ใช่แล้วฉันจะทำให้หมอมาร์คเป็นคนมาเปิดซิงฉันให้ได้ฉันจะยอมโดนแค่นิ้วของหมอมาร์คแต่ฉันจะทำให้หมอมาร์คเยดุฉันให้ได้!!

พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ขอตัวลาคุณป้าลอรี่ก่อนจะวิ่งออกไปหาหมอมาร์คที่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

ฉันวิ่งเข้าห้องนู้นออกห้องนี้เป็นว่าเล่นแต่ก็ยังหาไม่เจอจนต้องมานั่งพักเหนื่อยอยู่ริมทางเดินและเหมืนฟ้าจะเป็นใจให้ฉันได้มองเห็นหมอมาร์คที่กำลังเดินออกมาจากห้องๆหนึ่งฉันเลยรีบวิ่งไปหาเขาทันที

"คุณหมออออออ"ฉันเรียกเขาไว้เป็นภาษาถิ่นเขาก็หยึดเดินก่อนจะหันมาหาฉัน

"คุณเรียกผมหรอครับ"เขาพูดพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

"ใช่ค่ะ!"ฉันตอบเสียงดังฟังชัด

"มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ"เขาถามฉันใบหน้ายังคงเรียบนิ่งผิดกับเมื่อกี้ที่ฉันเห็นว่าเขาเอาแต่ยิ้มตลอด

"หมอคะ...เอาตรงๆเลยนะคะหนูอยากนอนกับคุณค่ะ!"ฉันก้มหน้าก้มตาพูดออกไป

"??"คุณหมอมาร์คเงียบไปฉันเลยเงยหน้ามองเขาก็เห็นว่าเขากำลังเอามือคลำคางตัวเองสายตาของเขามองฉันไปทั่งร่างกาย

"หน้าตา...ก็โอเค....หน้าอก...ก็คงจะเต็มมือ...ส่วนข้างล่าง....เอิ่มไม่แน่ใจคงต้องลองหน่อย"

ดะ...เดี๋ยวๆๆๆคุณหมออออ>.<

ทำไมพูดเหมือนเขาเห็นไปถึงข้างในของฉันเลยล่ะโอ้ยเขินอะ

"....อะ...เอ่อคุณมะ..."ฉันกะอุกกะอักไม่กล้าสบตาหมอขึ้นมาซะงั้นฉันยืนนิ่งให้คุณหมอสำรวจร่างกายไปเรื่อยก่อนที่คุณหมอจะพูดประโยคนึงขึ้นมามันเป็นประโยคที่ฉันฝันมาตลอด...

"เชิญที่ห้องตรวจเลยครับคนไข้^^"

กรี๊ดดดดดนี่ฉันจะโดนเปิดซิงแล้วใช่ม้ายยยย

-อร้ายยยจำเป็นต้องดีใจขนาดนั่นมั้ยลูกกกก