หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาเดินตามเควิล มือของเธอถูกเด็กน้อยจับเอาไว้แน่น และมืออีกข้างของนาวาก็จับมือของเควิลแน่นเช่นกัน
"ดีจังเลยครับที่พี่เควิลพาผมมาเที่ยว นานมากแล้วที่ผมไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นเลยผมอยากให้พี่นาชาว่างแบบนี้บ่อยๆ จังเลย"
นาวาพูดออกมาอย่างใสซื่อ ดวงตาเป็นประกายของเขาทำให้นาชารู้สึกผิด เป็นเพราะที่ผ่านมาเธอยุ่งอยู่กับการดูแลแม่ที่ป่วยหนัก จึงไม่ค่อยมีเวลาดูแลน้องเท่าไหร่
"พี่ขอโทษนะนาวาต่อไปพี่จะดูแลหนูให้ดีกว่านี้พี่สัญญา"
หญิงสาวเดินเข้าไปหยุดข้างๆ เควิลแล้วเงยหน้าขึ้นมองเด็กตัวน้อยที่อยู่บนคอของเควิล เป็นเพราะเขาสูงมากและเธอก็ตัวเล็กนิดเดียวจึงทำให้นาชาต้องแหงนหน้าขึ้น
เผยให้เห็นดวงหน้าหวานซึ้ง ดวงตาคู่โตเป็นประกายเต้นระริกประดุจเปลวเพลิงในนั้น
ดูเหมือนว่าในขณะที่เธอกำลังแหงนเงยดูน้องชายนั้น คนคนหนึ่งได้มีโอกาสจับจ้องพิจารณาใบหน้างดงามนี้อย่างถี่ถ้วนและตกตะ
