บทที่ 9

1745 คำ

[08.00 น.] “เราเข้างานไม่ทันแน่เลย” ฉันบ่นอุบอิบขณะที่กำลังอยู่บนรถกับพัช ตอนนี้เขากำลังหัวเสียกับรถติดทั้ง ๆ ที่ไม่มีไฟแดง “-_-|” “ฉันโทรไปเลื่อนนัดก่อนดีไหมนะ” ฉันยังคงนั่งคุยกับตัวเอง แต่เหมือนจะมีคนกำลังหงุดหงิด “ถ้าเธอไม่หุบปาก ฉันจะ***เธอในรถไม่ต้องไปทำงานมันเลย” พัชพูดออกมาทั้งที่กำลังจ้องไปข้างหน้า 0.0 ฉันตาโตหุบปากทันที เขามันไอ้คนบ้า “ข้างหน้ามีอะไรหรือเปล่านะ” พัชพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไปสักพัก นั่นน่ะสิ ทำไมมันติดนานจังเลยนะ หรือว่า แกรก~ ปัง! ไม่ทันที่ฉันจะบอกอะไรเขา พัชเปิดประตูก่อนจะวิ่งออกไปหน้ารถเล่นเอาฉันหน้าเอ๋อเลยทีเดียว แสดงว่าเขากำลังคิดเหมือนฉัน ฉันเปิดประตูออกจากรถก่อนจะวิ่งตามเขา ฉันวิ่งได้ไม่เร็วนักเพราะยังเจ็บช่วงล่างอยู่ ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปและในที่สุดฉันก็มาถึงจุดเกิดเหตุ ที่ตอนนี้มีรถเก๋งพลิกคว่ำอยู่ มีคนจำนวนหนึ่งกำลังดึงผู้ประสบเหตุออกและมีผู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม