เมื่อคืนนี้สนทนากับศิษย์พี่อีกเล็กน้อยก่อนจะแยกกันไปพักผ่อน เมื่อเดินออกมาจากห้องก็เห็นหลิงหวางใช้นิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวรับน้ำหนักตัวเองเอาไว้ ร่างสูงเหยียดตรงสองเท้าชิดกันชี้ฟ้าโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น ดวงตาคมเหลือบมองเขาเพียงเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง
“เมื่อคืนเจ้าก็อยู่ท่านี้ทั้งคืน?”
มู่เหรินเอ่ยปากถามขณะที่สายตาจับจ้องร่างของหลิงหวาง แม้บนใบหน้าไม่มีเหงื่อไหลออกมาเพราะนี่คือหน้ากากปลอมแปลงที่อีกฝ่ายทำขึ้น แต่เมื่อเห็นอกเสื้อที่เปิดเผยออกมาสองส่วนก็ทำให้พอรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ท่านี้ทั้งคืนมาจริง ๆ เพียงแต่เขาแค่อยากพูดด้วยเท่านั้น
“อาจารย์ให้หยุดเมื่อไร”
มู่เหรินเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเห็นหลิงหวางเหลือบตาขึ้นมามองและหลุบตาลงต่ำเป็นคำตอบ
“ดูเหมือนเจ้าเองก็อยากฝึกร่วมกับศิษย์น้องของเจ้า เช่นนั้นเช้านี้ไม่ต้องทำอาหารเช้าให้
