ร่างสูงสง่าของทักษกรก้าวลงจากรถเมื่อถึงร้านกาแฟที่หมาย ก่อนจะยืนกอดอกมองป้ายชื่อร้านที่ชื่อราวกับ
ร้านอาหารไทยโบราณก็ไม่ปาน แต่เขาไม่ได้คิดว่าชื่อฟังแล้วหลอนอย่างที่เลขาฯ ของเขาคิด แต่กลับคิดไปอีกอย่างว่า ชื่อที่ตั้งน่าจะซ่อนความหมายอะไรบางอย่างเอาไว้
ซ่อนเหรอ...ซ่อนกลิ่นหรือเปล่า
ชายหนุ่มรำพึงอยู่ในใจพลางเคาะหน้าผากตัวเอง ราวกับเคาะแล้วจะทำให้คิดได้กระนั้น
“เป็นอะไรหรือคะบอสขา ถึงกับเคาะหน้าผากตัวเอง ทำเป็นอิ๊กคิวซังไปได้”
คนถูกหาว่าเป็นอิ๊กคิวซังขมวดคิ้วเรียวเข้มเข้าหากัน นึกอยากเตะเลขาฯ ช่างเปรียบเปรยสักป้าบแต่จำต้องอดกลั้นไว้
“ฉันว่าชื่อของร้านไม่ได้ต้องการสื่อให้หลอนหรือน่ากลัวอย่างที่แกคิดหรอกเจตน์”
คราวนี้เลขาฯ สาวข้ามเพศนิ่วหน้า
“แล้วบอสคิดว่าสื่อถึงอะไรหรือคะ”
ดวงหน้าของบอสหนุ่มปรากฏรอยยิ้มจางๆ ยิ่งทำให้ความหล่อที่บาดตาอยู่แล้วบาดใจยิ่งขึ้น
“ร้านกาแฟชื่อซ่อนกลิ่น...อาจหม
