เด็กคุณเต1(2)

904 คำ
คุณเตลุกจากเก้าอี้ หัวใจฉันเต้นรุนแรงมาก เขาหล่อมาก เขาเท่มาก เขาดูสุขุม เขาดูอบอุ่น แม้ฉันจะไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากเขา ทว่าฉันสัมผัสได้ว่าเขาเป็นคนอบอุ่น “จ้องอะไรขนาดนั้น” “...” “พริ้งเพรา” นิ้วชี้จิ้มลงที่ไหล่ทำให้ฉันรู้สึกตัว “คุณเต” ฉันถอยหนีเนื่องจากคุณเตขยับเข้ามาใกล้ฉันมาก ๆ มากจนทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้อง หน้ามืดเหมือนจะเป็นลมเลย ความเป็นคุณเตทำฉันกระอักกระอ่วน “เหม่ออะไร” ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากซ้าย “ปะ เปล่าค่ะ” ฉันถอยอีกรอบเพราะรู้สึกว่าใกล้มาก ใกล้เกินไปแล้ว “แล้วจ้องอาทำไมนัก” อา ใช่ เขาจะแทนตัวเขาว่าอา ฉันน่ะเลิกเรียกเขาว่าอามานานแล้ว เพราะว่าฉันไม่ได้อยากเป็นหลานสาวของเขา เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดสักนิด “...” “อาแก่ขึ้นหรือไง” “เปล่า เปล่านะคะ คุณเตยังเป็นผู้ชายที่ดูดี ๆ มากเหมือนเดิมเลยค่ะ” เมื่อหลายปีก่อนเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิมและดูดีมากกว่าเดิมด้วย วันเวลาไม่ได้ทำลายความหล่อของคุณเตให้ลดน้อยลงสักนิด “หึ เด็กน้อย” มือใหญ่ของเขายกขึ้นมาลูบที่หัวฉันอย่างเอ็นดู นาน ๆ ทีฉันจะได้เห็นใบหน้านี้ยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มของคุณเตละมุนใจฉันมาก ฉันคว้ามือคุณเตมากุมก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “พริ้งโตแล้วนะคะ ไม่เด็กน้อยแล้วค่ะ” “ครับ โตแล้ว หนูพริ้งเด็กน้อยของอาโตแล้ว ไปกินข้าวกัน อารอหนูพริ้งมากินข้าวด้วยตั้งแต่เช้าเลย ตอนนี้หิวมาก ๆ” “ค่ะ” ฉันยิ้มพลางคิดในใจ พริ้งไม่ได้อยากจะเป็นหลานสาวคุณเต พริ้งอยากเป็นคนรักของคุณเต แต่พริ้งก็รู้ดีว่าพริ้งเป็นไม่ได้ คุณเตมีคนที่รักมากมายเหลือเกิน แค่พริ้งจะไปสู้อะไรกับผู้หญิงเหล่านั้นของคุณเตได้ คุณเตอายุ 38 ปี เขาทำธุรกิจอาหารแมว อาหารแมวที่บริษัทของคุณเตผลิตตีตลาดแตก ขายดีมาก ๆ เขาเป็นคนโสดทำให้มีผู้หญิงเข้าหาเยอะ คุณเตก็ไม่เคยปฏิเสธเพราะเขาถือว่าเขาโสด จะลองคุยกับใครก็ได้ คนไหนถูกใจก็คุยกันนาน คนไหนเข้ากันไม่ได้ก็จบเพียงชั่วข้ามคืน ฉันไม่ชอบที่คุณเตมีผู้หญิงเข้าหาตลอด แต่ว่าฉันไม่มีสิทธิ์พูด และฉันก็ไม่อยากให้คุณเตแต่งงาน พูดให้เข้าใจง่าย ๆ ฉันอยากเป็นคนที่คุณเตรัก ทว่าคุณเตไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น เขามองฉันเป็นหลานสาว เขาเห็นฉันเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิท “อามีของขวัญต้อนรับหนูพริ้งกลับบ้านด้วยนะ” หลังกินข้าวเสร็จคุณเตเขาพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ใบหน้าเรียบนิ่งของคุณเตมีเสน่ห์มาก “อะไรคะ” นอกจากเงินคุณเตไม่เคยให้อะไรฉันเลยนะ ทุก ๆ เทศกาลหรือวันเกิดทุกปีสิ่งที่คุณเตให้คือเงิน “ไปดูกัน” เขายิ้มละมุน คุณเตยิ้มแค่นิดเดียวก็ทำใจฉันละมุนไปหมด คำว่าไปดูกันทำให้ฉันคิดว่าครั้งนี้คงไม่ใช่เงิน ฉันเดินตามคุณมาที่ห้องห้องหนึ่ง คุณเตเปิดประตูเดินเข้าไปฉันก็เดินตาม ด้านในนี้เป็นห้องแมว ใช่ห้องแมวเพราะฉันเห็นแมว แมวสีส้มขนยาวปุกปุย น่ารักมาก “คุณเตเลี้ยงแมวตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ถึงคุณเตจะทำบริษัทผลิตอาหารแมว แต่ว่าเขาก็ไม่เคยเลี้ยงแมว ข้อมูลตรงนี้ฉันแค่ยืนยันจากช่วงเวลาสิบปีที่รู้จักคุณเต “อาเลี้ยงรอหนูพริ้งกลับมาครับ” “นี่คือของขวัญที่บอกเหรอคะ” ฉันเป็นตุเป็นตะเอาเองอีกแล้ว “ใช่ครับ หนูพริ้งไม่ชอบเหรอ” “ชอบค่ะ น่ารักมากเลย” ส่งยิ้มพลางเดินเข้าไปใกล้น้องแมว แต่เหมือนว่าน้องจะไม่ชอบฉันสักเท่าไหร่เพราะว่าน้องถอยหนี ทั้งยังขนพองใส่ “เหลียนฮวายังไม่ชินกับหนูพริ้ง เจอกันบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ชิน” คุณเตพูดมาฉันก็พอเข้าใจได้ เพราะดูจากอายุน้องน่าจะเกือบปีได้แล้ว ถ้าให้เป็นของขวัญฉันทำไมถึงไม่ซื้อตัวเล็ก ๆ ให้นะ ฉันเลี้ยงตั้งแต่เล็กต้องคุ้นเคยกันมากกว่าตอนนี้สิ ทว่าหนึ่งสิ่งที่เรียกความสนใจได้ดีก็คือ “เหลียนฮวา?” “ชื่อแมวตัวนี้ไงครับ” คุณเตตอบ “ชื่อเพราะมากค่ะ ใครตั้งคะ” ฉันว่าไม่ใช่คุณเตแน่ ๆ คุณเตไม่มีทางจะตั้งชื่ออะไรแบบนี้ “หนูพริ้งไม่ชอบชื่อนี้เหรอครับ” “ชอบค่ะ น่ารักมาก” ในเมื่อชื่อนี้ไปแล้วก็ต้องเรียกชื่อนี้สิ ดูเหมือนว่าเหลียนฮวาจะไม่ใช่แมวที่ตั้งใจซื้อให้ฉันสินะ ทว่าเหลียนฮวาเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ได้รับจากคุณเต นอกจากเงินอะนะ ฉันต้องรับไว้อยู่แล้ว “ขอบคุณนะคะคุณเต พริ้งจะดูแลอย่างดีเลยค่ะ” ต่อให้ไม่ใช่ของฉันตั้งแต่แรก แต่คุณเตก็ยกเหลียนฮวาให้ฉันแล้ว จากนี้ฉันก็จะรักและดูแลเหลียนฮวาเป็นอย่างดี เพราะว่าเป็นสิ่งที่คุณเตที่ฉันหลงรักให้มา
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม