กลางดึก…
“แกไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวที่เหลือฉันเก็บเอง” แคทหันไปพูดกับไออุ่นที่กำลังช่วยเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง
“แน่ใจนะว่าไม่ให้ช่วยน่ะ เหลืออีกเยอะเลยนะที่ยังไม่เก็บ” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนรักเพราะข้าวของที่แคทเอามาจากต่างประเทศนั้นเยอะมาก
“แน่สิ แกน่ะไปนอนได้แล้วดึกมากแล้วนะยะ”
“แล้วนี่แกจะกลับมาเอาของอีกไหม หรือเอาของไปด้วย พอรับพ่อกับแม่แกที่สนามบินแล้วขึ้นเครื่องต่อไปบ้านแม่แกเลย” ไออุ่นเอ่ยถามถึงครอบครัวของเพื่อนที่จะบินมาถึงเมืองไทยในวันพรุ่งนี้
“ไปบ้านแม่ต่อเลยเพราะไม่ได้จองโรงแรมไว้ อีกอย่างตากับยายอยากเจอฉันเร็ว ๆ น่ะ นี่แค่ฉันบอกว่ามาไทยก่อนพ่อกับแม่เพราะจะเที่ยวบ้านเพื่อนนะ ตากับยายก็งอนฉันแล้ว” แคทพูดต่อพลางอมยิ้มไปด้วย
สาวลูกครึ่งอย่างแคทก็มีญาติที่เมืองไทยเหมือนกัน แต่เธอเองเพิ่งเคยมาเมืองไทยเป็นครั้งแรกเพราะที่ผ่านมาตากับยายจะเป็นฝ่ายไปหาตลอด ตอนนี้พวกท่านแก่มากแล้วก็เดิน
