กลางดึก…
วูบ ~
“แกคิดว่าท่านเหมันต์จะไปไหนน่ะนาวา” บริวารสาวเอ่ยถามเพื่อนรักหลังจากเห็นเรือนร่างกำยำของเจ้าที่อาวุโสหายออกจากศาลไป
“กูจะไปรู้เหรอ” นาวาหันไปตอบ “แล้วนี่มืดค่ำแล้วมึงไม่ทำงานหรือไง ออกไปตรวจหลังผับหรือยัง มัวแต่จับผิดเจ้านายอยู่ได้ เดี๋ยวพวกคนชั่วก็มาแอบทำอะไรไม่ดีกับลูกค้าดี ๆ ที่ผับเราหรอก” นาวาว่าให้เพื่อนสาวก่อนจะหายวับกลับเข้าไปในผับ
ตอนนี้ดึกมากแล้ว แขกเหรื่อมากมายต่างก็เข้ามาใช้บริการผับแห่งนี้ บริวารหนุ่มคงไม่มีอารมณ์จะสนใจเรื่องของใคร เขาปรากฏกายขึ้นด้านในพลางสอดส่องสายตามองดูผู้คนมากมายที่กำลังดื่มด่ำค่ำคืนแสนสุขในผับ
เช้าวันต่อมา…
“อื้ออ” คนที่นอนอยู่บิดขี้เกียจไปมาเมื่อถึงเวลาต้องลุกไปอาบน้ำ วันนี้ไออุ่นต้องไปส่งแคทที่สนามบิน ขากลับยังต้องแวะซื้อของมาตกแต่งผับกับพี่ชายสองคนเพราะแม่ไม่อยู่
“เอ๋? หายไปไหนแล้ว? ” คนตัวเล็กหันซ้ายทีขวาทีเมื่อไม่เจอคนที่นอนข้าง
