ขอรักได้ไหมคุณพี่เลี้ยง 9
1544 คำ
ขอรักได้ไหมคุณพี่เลี้ยง 9
“พี่อ้ายจะไปส่งพี่เติร์ด”
“อ๋อ เลยไม่งอแงสินะ”
“ใช่ เดี๋ยวพี่อ้ายทิ้งเราไป”
“หึ เจ้าเล่ห์นัก”
“เหมือนพ่อไง” เด็กตัวเล็กยังลับฝีปากกับพ่อตัวเองอย่างสนุก กระทั่งแต่งตัวเสร็จฉันก็หยิบผ้าเช็ดตัวไปตากและเดินไปเปิดผ้าม่านให้ภายในห้องนอนสว่างกว่านี้เสียหน่อย เสร็จแล้วก็เดินเข้าไปดูในห้องน้ำเผื่อน้องเติร์ดจะยังไม่กดชักโครก เมื่อเรียบร้อยก็ออกจากห้องน้ำ
“ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ ไปกันเลยไหม?”
“ครับ!”
“หึ ไปกินข้าวกันเถอะ” คุณนิธิสเอ่ยชวนก่อนจะเดินนำออกจากห้องนอน ฉันเดินไปดูมุมห้องที่มีโต๊ะเขียนหนังสือตั้งอยู่ หยิบกระเป๋าเติร์ดมาเปิดดูเตรียมสมุดหนังสือตามตารางที่ได้รับจากพี่มินตราเสร็จแล้วถึงได้ออกจากห้องนอนพร้อมกับเติร์ด
“พี่อ้ายกินพร้อมเติร์ดนะ” เด็กน้อยเอ่ยชวน
“พี่อ้ายไม่เคยกินข้าวเวลานี้ค่ะ เอาไว้เรารอกินตอนเย็นพร้อมกันแทนนะคะ” เอ่ยบอกคนตัวเล็ก แม้จะไม่พอใจแต่ก็พยักหน้าส่งให้ฉัน
ปล่อยให้สองพ่อลูกกินข้าวด้วยกัน ส่วนฉันรีบเดินกลับขึ้นไปยังห้องนอนหยิบกระเป๋าสะพายตัวเองมาเตรียมไว้พร้อมออกเดินทางไปส่งน้องเติร์ดที่โรงเรียน ถ้าบอกว่าระหว่างวันให้ฉันพักได้ ฉันก็อยากจะกลับไปหาพี่ชายสักหน่อยไม่รู้ตอนนี้ทำอะไรกันอยู่ แต่เดี๋ยวต้องขออนุญาตเจ้านายก่อนสินะ
“ไปกันเถอะจะสายแล้ว” คุณนิธิสเอ่ยบอก ระหว่างที่เดินออกจากตัวบ้านไปที่รถตู้เติร์ดก็หยุดเดินแล้วชี้นิ้วไปยังรถของฉันที่จอดอยู่ไม่ไกลจากที่จอดรถ
“รถใครเหรอครับ”
“รถพี่อ้ายเอง ทำไมเหรอ?” ถามเด็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ
“วันนี้ไปรถพี่อ้ายได้ไหมครับ”
“อา คือ...” ฉันจะกล้าตอบได้ยังไงล่ะ รถฉันไม่ได้กว้างเหมือนรถตู้นะ อีกอย่างแม้จะเป็นรถยุโรปแต่ว่าคงไม่เหมาะให้คุณนิธิสนั่งนะ
“ได้ งั้นไปรถอ้าย”
“คุณนิธิส...” เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงแผ่ว
“เย้!!” และเหมือนสองพ่อลูกจะไม่สนใจเลยสักนิด เมื่อทั้งคู่เดินจับมือกันไปรอที่ข้างรถแล้ว โดยที่เติร์ดกำลังยืนที่ประตูด้านหน้าข้างคนขับ และคุณนิธิสยืนที่ประตูด้านหลัง
“ไปเถอะครับ จะสายเสียก่อน” พี่คนขับรถเจ้านายเอ่ยบอกเบา ๆ เมื่อทำอะไรไม่ได้จำต้องปลดล็อกรถแล้วรีบเดินเข้าไปใกล้รถ ทันทีที่ได้ยินสัญญาณปลดล็อกรถสองพ่อลูกก็พร้อมใจกันเปิดประตูเข้าไป ฉันเดินไปที่ฝั่งคนขับ ขึ้นไปนั่งเสร็จเรียบร้อยก็รีบสตาร์ทรถเปิดแอร์ทันที ไม่ลืมหันไปดูเติร์ดที่นั่งแกว่งขาไปมาอยู่บนเบาะรถ
“รัดเข็มขัดด้วยนะคะ” บอกคนตัวเล็กพร้อมกับยื่นมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้
“โรงเรียนxxx นะคะ”
“ใช่ครับ พี่เติร์ดเรียนที่นั่น” คนตัวเล็กขานตอบเมื่อถูกถามถึงชื่อโรงเรียน ฉันตั้งพิกัดก่อนจะเริ่มขับรถออกจากที่บ้านช้า ๆ เพื่อความปลอดภัย คุณนิธิสที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังก็เอาแต่เงียบไม่ได้พูดอะไร ต่างจากเติร์ดที่นั่งอยู่ด้านหน้าและเอาแต่ชวนฉันคุย ดีนะที่รถฉันไม่ได้รกและเพิ่งเอารถไปทำความสะอาดมา เพราะเป็นภูมิแพ้และแพ้ฝุ่นง่ายฉันเลยต้องล้างรถและทำความสะอาดห้องอยู่บ่อย ๆ นั่นแหละ พอมีแขกทั้งสองคนนั่งอยู่บนรถเลยไม่ได้รู้สึกขายหน้าที่รถรก
“ตอนเย็นพี่อ้ายมารับเติร์ดด้วยนะ”
“ได้ค่ะ”
“เราจะกินอะไรกันดีครับ พี่เติร์ดอยากให้พี่อ้ายทำให้”
“งั้น ให้เติร์ดคิดดีไหมว่าอยากกินอะไร เลิกเรียนก็ไปซื้อของแล้วพี่จะทำให้” อุ๊ย ลืมเลยว่าถ้าจะไปไหนต้องขออนุญาตเจ้านายก่อน
“เอ่อ เจ้านายคะ หลังเลิกเรียนขออนุญาตพาน้องเติร์ดไปซื้อของได้ไหมคะ ที่ห้างใกล้บ้านใช้เวลาไม่นาน...” ร้อนรนอธิบายคนที่จ้องฉันผ่านกระจกมองหลัง เพราะกลัวจะโดนดุเลยรีบหลบสายตาจ้องมองท้องถนนต่อทันที
“ค่อยส่งข้อความมาบอกแล้วกันว่าจะไปไหน ถ่ายรูปมาให้ดูด้วย”
“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะเจ้านาย”
“...”
“ระหว่างที่น้องเติร์ดเรียน ขออนุญาตกลับบ้านนะคะ”
“ครับ กลับไปรับลูกให้ทันก็พอ”
“ขอบคุณค่ะ” แม้จะรู้สึกแปลกใจกับประโยคนั้นของเขาอยู่มากแต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมากนัก ฉันขับรถไปตามเส้นทางเจอรถติดอยู่เกือบยี่สิบนาทีแต่สุดท้ายก็พาเติร์ดไปส่งที่โรงเรียนทัน พรุ่งนี้ต้องออกจากบ้านเร็วกว่านี้แล้วล่ะเติร์ดจะได้ไม่ต้องกังวลเพราะจะเข้าเรียนไม่ทัน
“พี่อ้ายมารับเติร์ดด้วยนะ” ลงจากรถก็รีบหันมาบอกทันที
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่อ้ายมารับ”
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับพี่อ้าย” คนตัวเล็กยกมือไหว้พ่อตัวเองอย่างน่ารัก ทั้งยังเผื่อแผ่มาไหว้ฉันด้วย ฉันโบกมือลาคนตัวเล็กก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนรถออกจากหน้าอาคารเพราะด้านหลังยังมีรถผู้ปกครองคนอื่น ๆ ต่อคิวส่งลูกเหมือนกัน ภารกิจแรกของวันผ่านไปได้ด้วยดี ติดก็แต่ตรงที่ว่า...
“เอ่อ คุณนิธิสให้ไปส่งที่โรงแรมเลยไหมคะ?” เพราะเจ้านายยังนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังอยู่เลยยังไงล่ะ
“เรียกชื่อผม”
“ค่ะคุณนิธิส” ก็นั่นชื่อเขานะ งงอะไรกัน
“เฟิร์ส”
“อ๋อ ค่ะคุณเฟิร์ส” แม้จะไม่ชินแต่ก็ต้องทำใจกล้าเอ่ยเรียกเจ้านายด้วยชื่อเล่นแบบนั้น สองวันที่เจออีกฝ่ายฉันไม่เคยได้ยินใครเรียกเขาด้วยชื่อเล่นเลยสักคนแม้กระทั่งแม่บ้านเก่าแก่ของเขา
“พาไปซื้อกาแฟหน่อย ร้านxxx” เจ้านายบอกชื่อร้านกาแฟร้านดังที่มีแบบไดรฟ์ทรู ดีนะฉันก็พอจะรู้ว่าร้านใกล้กับบริษัทเขาคือร้านไหน เมื่อรอคิวสั่งฉันก็เอ่ยถามเจ้านายตัวเองเพิ่มเติมว่าจะสั่งอะไร
“คุณนิธิส...เอ่อ คุณเฟิร์สจะรับอะไรคะ” เรียกชื่อจริงของอีกฝ่ายพร้อมกับมองกระจกมองหลังก็สะดุ้งตกใจเมื่อถูกมองด้วยสายตาดุ ๆ จนต้องรีบเปลี่ยนเป็นเรียกชื่อเล่นเขา ที่เขาไม่ชอบให้เรียกชื่อจริงหรือเป็นเพราะว่ายังไม่ได้สนิทกันหรือเปล่านะ แบบ ให้สนิทมากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยเรียกชื่อจริงแบบคนอื่นได้ อันนี้มีความเป็นไปได้ที่สุดเลยล่ะ
“อเมริกาโน่เพิ่มช็อตหนึ่งแก้ว เธอเองก็สั่งมาให้ตัวเองด้วย”
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อถึงคิวที่จะสั่งก็สั่งให้เจ้านายและตัวเองคนละหนึ่งแก้ว ก่อนจะสั่งแยกบิลเป็นอเมริกาโน่อีกสองแก้ว เอาไปฝากพี่ชายทั้งสองที่รออยู่ที่บ้าน
“เอาไปให้ใคร” ได้กาแฟมาครบทุกออเดอร์คุณนิธิสก็เอ่ยถามหลังจากที่เห็นกาแฟเพิ่มมาสองแก้ว
“พี่ชายค่ะ พี่ ๆ มาหา”
“อือ มีพี่กี่คน” คุณนิธิสเอ่ยถามพลางดื่มกาแฟไปเรื่อยไม่ได้มีท่าทีรีบเร่ง ทั้งยังมองออกไปนอกรถอย่างสบายใจ แต่ขอโทษนะคะรถติดขนาดนี้เขายังมีอารมณ์จะมองข้างนอกด้วยความใจเย็นอีกเหรอ แปลกคนเกินไปแล้ว
“สองคนค่ะ พี่ชายทั้งสองคนเลย”
“สนิทกันมากไหมกับพี่ชาย” คุณนิธิสยังถามต่อ
“สนิทมากค่ะ เพราะพี่ ๆ ช่วยอะไรหลาย ๆ อย่างตลอดเลยค่ะ”
“อือ บอกที่บ้านด้วยล่ะว่ามาทำงานกับผม”
“ค่ะคุณเฟิร์ส ของส่งด้านหน้าอาคารเลยนะคะ”
“ได้ครับ” เขาบอกแค่นั้น จึงค่อย ๆ ขับรถไปหยุดจอดที่หน้าอาคาร ที่ตอนนี้กำลังมีคนเดินเข้าออกอยู่เรื่อย ๆ เมื่อรถจอดพี่มินตราและพี่เลขาผู้ชายก็รีบมายืนรอราวกับรู้ว่าวันนี้เจ้านายมารถฉัน
“ตอนเย็นฝากไปรับเติร์ดด้วยนะ จะไปไหนก็ส่งข้อความมาบอกก่อน”
“ค่ะคุณเฟิร์ส”
รอกระทั่งเจ้านายลงจากรถฉันถึงได้ขับออกจากหน้าอาคารมุ่งตรงกลับบ้าน ระหว่างทางไม่ลืมซื้อโจ๊กร้านอร่อยไปฝากพี่ชายเพื่อที่จะได้กินเป็นมื้อเช้ารวมถึงปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ฮื่อ แค่คิดก็ฟินแล้ว
====
กะคือยัยน้องไม่สนใจอะไรเลยค่ะนอกจากของอร่อย คุณนิธิสคะซักประวัติลูกสาวเราถี่ๆเลยนะคะ มีพิรุจนะนาย
((อ่านอีกตอนดีไหมคะ อยากอ่านคอมเมนต์กันเลย วันนี้อารมณ์ดีละ ได้เมาส์ใหม่แล้ว คิกคิก))
ปล. เค้าลืมถามว่าเรื่องนี้ ยังไงดีคะ อ่านฟรี 80% หรือ ติดเหรียญจนจบ ดีคะ เสนอกันเข้ามาได้นะคะ
- ผู้เขียน
