"อืมม" หญิงสาวพยายามจะผลักเขาออกก่อน ถ้าขืนเขาทำอะไรในห้องนี้ มีหวังห้องข้างๆ ได้ยินเสียงหมดแน่
แต่มีเหรอที่แทนคุณจะฟัง มือข้างหนึ่งรวบแขนของเธอให้ขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ อีกข้างยื่นลงมาถอดกางเกงที่เธอสวมใส่อยู่ โดยไม่ได้ปล่อยจูบ
หญิงสาวดิ้นแรงก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นแคร่ไม้ที่พ่อทำขึ้นมาเองจากต้นไผ่หลังสวน ช่วงนั้นถ้าประหยัดอะไรได้ก็ช่วยกันประหยัด แต่ครั้นจะให้ลูกนอนพื้นก็กลัวแมลงหรือสัตว์มีพิษเข้ามากัดเอา เพราะบ้านไม่ได้แน่นหนาอะไร
"อื้อ!" น้ำอิงสะดุ้งไม่คิดว่าเขาจะทำเร็วขนาดนี้ พอกางเกงเธอหลุดออกเขาก็ควักเจ้าสิ่งนั้นออกมาสอดใส่ ทำเหมือนกับว่าหิวโหยมาจากไหนนักหนา "คุณแทน..คุณแทนคุณ" เผลอไปเรียกชื่อเล่นเดี๋ยวเขาก็ต่อว่าให้อีก เพราะเธอยังจำเรื่องนี้ได้ดี เรื่องที่เขาว่าเธอสนิทกับเขาตั้งแต่เมื่อไรจนเรียกชื่อเล่น
"ก็อย่าส่งเสียงดังสิ" เขารู้ดีว่าเธอจะว่าอะไร "อ้าา" จังหวะที่ความเป็นชายค่อยๆ จ
