การเจอกัน
630 คำ
คฤหาสน์ใหญ่ใจกลาง เมือง
" คุณมิค่ะ หนูขอไปฝึกงานที่ เกาะไข่มุกได้ไหมค่ะ " นิ่มเดินเข้ามาในห้อโถ่งขนาดใหญ่ ของตัวคฤหาสน์ โดยมีมิ้น กับ นัท ซึ่งเป็นแม่กับน้องชายสุดแซบ นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟาตัวหรู
" ไม่ได้นะครับมิ อย่ายอมให้พี่นิ่มไปนะครับ นัทไม่อยากไปเฝ้าพี่นิ่ม อีก" เสียงนัทผู้เป็นน้อง คัดค้านด้วยน้ำเสียงงอแงเพราะ ความหวงของคนเป็นพ่อ เธอชอบทำให้ให้นัทกับหนึ่งต้องตามไปเฝ้าอยู่ตลอด
" ใช้ครับมิ" เสียงหนึ่งพี่ชายคนโต ผู้ที่เดินเข้ามาใหม่พูดสำทับ เมื่อได้ยินว่าคนเป็นน้องจะไปไหน
" นี้พี่หนึ่ง ตานัท นิ่มไม่ได้ไปเที่ยวนะค่ะ นิ่มจะไปฝึกงาน" นิ่มหน้ามุย มองคนเป็นพี่ชายกับน้องชาย ที่กำลังมองเธอดีสีหน้าไม่พอใจ
" เอาละไปได้สิลูกทำไม หนูจะไปไม่ได้ " มิ้นยิ้มหวานให้คนเป็นลูกอย่างเอ็นดู
" คุณมิ" ผิดกับ หนึ่งและนัทที่ตะโกนออกมาเสียงหลงเมื่อคนเป็นแม่อณุญาติ
" ป๋ะป๋าอยู่ไหนครับมิ" หนึ่งพี่ชายคนโต ถามหาผู้เป็นพ่อ เพราะเขารู้ดีว่ารายนั้นยังไงก็ไม่มีทางอณุญาติให้ลูกสาวไปโดยเด็ดขาด
" ป๋ะคุยงานอยู่กับพ่อจ๊อดในห้องทำงานลูก" มิ้นยิ้มหวานบอกหนึ่งผู้เป็นพี่ใหญ่ ที่มีหน้าตาดุชเจ้าชายหิมะ หนึ่งได้ยินแบบนั้นกำลังจะรีบก้าวขาเดินออกไปพอดี
" อ้าวป๋ะมาพอดีเลย " หนึ่งหันหลังไปเจอผู้เป็นพ่อที่กำลังเดินคุยกันมากับพ่อทูลหัว ทำให้ทุกคนที่นั่งทกเถียงกันอยู่หันหลังไปมอง
" ป๊ะพี่นิ่มจะไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด ป๋ะอย่าให้พี่นิ่มไปนะครับ" นัทหันไปฟ้อง คนเป็นพ่อด้วยสีหน้ารำคาญพี่สาว
นิ่มพอกำลังจะอ้าปากพูด ก็เหลือบไปเห็นยิ้มหร้ายของผู้ชายที่เธอมี SOMETHING ด้วยอยู่ข้างผู้เป็นพ่อ
" ไม่ได้ป๋ะไม่ให้ไป " เสือร้ายของบ้าน พูดออกมาเสียงเข้ม อย่างคนอารมณ์เสีย เมื่อรู้ว่าคนเป็นลูกจะไปที่ไกลตา
" แต่หนูส่งเอกสารการขอฝึกงานไปแล้วนะค่ะป๋ะ " นิ่มทำน้ำเสียงออดออ้น คนเป็นพ่อโดยมีสายตาคู่หนึ่งที่เธอไม่อยากเห็นมองเธออยู่
" ไม่ได้ นี้คือคำขาดห้ามหนูพูดถึงอีก" เอกผู้เป็นพ่อและเป็นประมุขของบ้าน พูดคำขาดกับลูกสาวตัวน้อยที่ทำหน้ามุ่ย
" ให้ลูกไปเถอะค่ะคุณ ลูกจะได้มีประสบการณ์" มิ้นยิ้มหวานให้คนเป็นสามี ก่อนจะขออณุญาติ จ๊อดเพื่อนรักพาตัวสามีมาคุยกันตามลำพัง นิ่มมองตามหลังคนเป็นแม่กับพ่อไป โดยมีสายตาและรอยยิ้มร้ายของ
จ๊อดมองเธอโดยไม่ระสายตา นิ่มที่เห็นแบบนั้นเธอรีบหลบสายตาไป แล้วกำลังจะขอตัวเดินออกไป
" นิ่ม พี่/ ออ่ไม่ใช้พ่อขอคุยด้วยหน่อย" จ๊อด
จงใจพูดเน้นเสียง ให้นิ่มได้ยิน แต่ทุกการกระทำของจ๊อดก็ไม่ได้ทำให้ สองหนุ่มวัยรุ่นหน้าตาดีแปลกใจ เพราะพวกเขาเคารพเหมือนพ่อคนหนึ่ง
" ดีเลยครับพ่อจ๊อด ด่าให้หนักๆ" นัทยืนกอดอกยักคิ้วให้พี่สาวอย่างกวนๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่านิ่มในตอนนี้ยืน กลืนน้ำลายลงคอด้วยความกลัว
" ค่ะ" นิ่มก้มหน้าพูดแล้วเดินออกมา จากก่อนโดยมีสายตาคมเข้มของพ่อทูลหัวมองเธอ อย่างยากจะคลาดเดา แล้วเดินตามออกไป
- ผู้เขียน
