บท 18 ห่วงใยอยู่ห่างๆ (1)

1426 คำ

เวลา 12.30 น. @ห้องอาหาร โรงพยาบาลกรุงเทพอุดร “เฮ้ย หมอบูรณ์ทางนี้” นายแพทย์อิงครัต(อิง-คะ-รัด) แพทย์อายุรกรรมยกมือขึ้นพร้อมร้องตะโกนเรียกหมอรุ่นน้องที่กำลังมองหาที่นั่งรับประทานอาหารเที่ยงอย่างเก้ๆกังๆ “ทำไมวันนี้ลงมาช้าล่ะ” คุณหมออิงเอ่ยถามคนตรงหน้าที่กำลังนั่งลงพร้อมกับวางถาดอาหารอย่างสงสัยเพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่ายลงมาช้าขนาดนี้มาก่อน เพราะโดยปกติเพื่อนตรงหน้าของเธอมักจะติดเคสเข้ามาช่วงเย็นยันดึก “ติดเคสอุบัติเหตุรถชนกันเลยทำให้ลงมาช้าครับ” คุณหมอบูรณ์บอกกับหมอรุ่นพี่ไปก่อนตักอาหารเข้าปาก “เป็นหมอห้องฉุกเฉินก็เหนื่อยอย่างนี้แหละ พี่บอกแกแล้วให้ลงเรียนวิสัญญีวิทยาหรือไม่ก็ศัลยศาสตร์ตกแต่ง ตอนนี้สบายไปแล้ว นานๆ จะมีเคสเยอะๆ มาที” นายแพทย์คีรีภัทร ศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ บอกออกไปก่อนจะส่ายหน้าเมื่อเห็นสภาพของหมอรุ่นน้อง “เออ หมอเคท คนไข้ที่มาฝากครรภ์ช่วงเช้าอายุครรภ์กี่เดือนแล้วเหรอ” คุณห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม