บ้านผู้เฒ่าซูตั้งอยู่ใจกลางของหมู่บ้าน เป็นบ้านอิฐขนาดกลางไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป ลี่หลินทราบมาว่าครอบครัวของผู้เฒ่าซูค่อนข้างมีฐานะอยู่บ้าง เนื่องจากลูกชายสองคนได้เป็นทหารและลูกสาวก็ได้แต่งงานกับพ่อค้าในตำบล พวกเขามีความเป็นอยู่ค่อนข้างสุขสบายไม่น้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปโชคร้ายก็มาเยือน ลูกชายสองคนของบ้านถูกฆ่าตายในสนามรบ
ส่วนลูกสาวคนสุดท้องก็ถูกกลุ่มโจรฆ่าตายพร้อมสามีขณะออกคาราวานค้าขายเช่นกัน เหลือเพียงหลานชายวัย 5 ขวบ ที่รอดชีวิตมาได้จากการช่วยเหลือของชาวบ้านแถวนั้น ทำให้สองผู้เฒ่าพอมีแสงสว่างในการใช้ชีวิตต่อไป ลี่หลินพยายามปฏิเสธหยางหนิงเฉิงหลายครั้งแต่เขาก็ยังทำหูทวนลมไม่รับรู้สิ่งใดและหนีบนางมาด้วยจนได้
“ผู้เฒ่าซูอยู่บ้านไหมขอรับ วันนี้ข้ากับภรรยามาเยี่ยม” หยางหนิงเฉิงตะโกนเรียกสองผู้เฒ่าอยู่หน้าบ้านเสียงดัง
“อ้าว อาเฉิงเป็นเจ้าเองหรือ ขอโทษทีข้าแก่แล้วหูไม่ดี ฟังอะไรไม่ค่อยได้ยิน”
