หลังจากที่ครอบครัวของป้าสะใภ้จากไป ลู่หยางและไป๋ถังก็เดินกลับบ้าน โดยผ่านหอพักเยาวชนที่มีการศึกษาโดยไม่แวะเลยสักนิด
สวีจ้าวยืนอยู่ที่มุมประตู มองดูด้านหลังของ ไป๋ถังที่เดินจากไปโดยไม่หันมามอง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน
ทำไมหญิงสาวถึงไม่มา
เธอไม่อยากแต่งงานกับเขาแล้วงั้นหรอ!
หลังจากกลับบ้าน ลู่หยางไปทำปลาต้มมันฝรั่ง และแป้งข้าวโพดจี่ เป็นอาหารมื้อเช้า ส่วนไป๋ถังเล่นกับเด็กสองคนอยู่ที่ลานหน้าบ้าน
เมื่อเห็นกลุ่มมดเดินกันเป็นแถว เสี่ยวเป่าก็นั่งยอง ๆ และนับจำนวนพวกมันด้วยใบหน้ามีความสุข
” หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หนึ่ง สอง สาม...ห้า หนึ่ง...” เด็กน้อยนับหนึ่งได้ถึงห้าเท่านั้น เมื่อเขาถึงเลขห้าก็จะย้อนกลับไปนับเลขหนึ่งใหม่
ไป๋ถังไม่ได้สนใจในตอนแรก แต่หลังจากฟังเขาพูดซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้ง เธอก็นึกสงสัย “เสี่ยวเป่า นับเลขได้ถึงห้าเท่านั้นหรือ”
เสี่ยวเป่านั่งลงบนพื้นแล้วหันกล
