เมื่อเห็นว่าลู่เฉิงยอมหุบปาก หัวหน้าหมู่บ้านจ้าว จึงสั่งให้ทั้งสองฝ่ายขอโทษกัน "เร็วเข้า พวกคุณรีบขอโทษกันและกันเถอะ เราจะได้เริ่มประชุมเรื่องสำคัญการเสียที ตอนนี้เสียเวลามามากแล้ว!"
ทั้งสองฝ่ายต่างฝืนใจขอโทษซึ่งกันและกัน
ไป๋ถังแกล้งทำเป็นเช็ดน้ำตา ทั้งที่ไม่มีน้ำตาเลยสักหยด ก่อนจะกล่าวขอโทษครอบครัวลุงสามีด้วยเสียงแผ่วเบา
หลังจากเรื่องนี้สงบเรียบร้อย หัวหน้าหมู่บ้านก็เรียกทุกคนให้มารวมตัวกันที่หน้าลานนวดข้าว โดยเขาเป็นฝ่ายยืนตรงกลาง
ไป๋ถังและลู่หยางอุ้มเด็กทั้งสองแล้วเดินไปข้างหน้า
ต้าเป่าและเสี่ยวเป่าที่เมื่อสักครู่ยังตกใจจนร้องไห้ ในตอนนี้พวกเขาดูนิ่งสงบมาก ไป๋ถังคิดว่าพวกเขาคงหวาดกลัวอยู่ในใจจึงรีบปลอบโยนเด็กน้อยทั้งสอง "พวกลูกวางใจเถอะพ่อกับแม่ไม่ปล่อยให้ใครมารังแกได้อยู่แล้ว"
ลู่หยางก็ลูบหัวของพวกเขาเช่นกัน "ไหนให้พ่อดูซิ ตาบวมหรือเปล่า"
เมื่อเห็นครอบครัวนี้ดูรักกันดี ชาวบ้านค
