“วันนี้แสนซนมาด้วย” คุณทวดไลลาเอ่ยทักระหว่างทานอาหาร ก่อนหน้านี้ฉันแยกกับอาซานแล้วก็มาที่ห้องสนุกเกอร์เพื่อนรักของฉันมันนั่งดูเฮีย ๆ แทงสนุกเมื่อเห็นฉันเข้าไปก็ส่งยิ้ม ฉันน่ะยิ้มไม่ออกแต่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พายัพฟัง บางเรื่องไม่เล่าจะดีกว่า เล่าไปเดี๋ยวก็เอามาล้อฉัน จากนั้นเราก็เลยนั่งอยู่ในนั้นกระทั่งเวลาอาหารมาถึง
“ต้องมาสิคะ ไม่มาเดี๋ยวหน้าสวย ๆ จะโดนลืม”
“น่ารักขนาดนี้ไม่มีคนลืมอยู่แล้วทวดคิดถึงมากนะคะ น้องจีนบอกว่าแสนซนเรียนหนัก อย่าลืมพักผ่อนเยอะ ๆ เกิดป่วยขึ้นมาจะแย่เอา รักษาสุขภาพด้วยนะคะ”
“รับทราบค่ะคุณทวด”
“เราจะปี4 แล้วใช่ไหม” ตาวอร์มพ่อของอาซานหันมาถาม
“ใช่ค่ะ”
“มาฝึกที่โรงพยาบาลตาสิ เดี๋ยวตาจัดการทุกอย่างเอง”
“จะดีเหรอคะคุณตา” ฉันน่ะอยากออกให้ห่างอาซานมากที่สุด
“ดีสิ นี่ซานก็ไปเป็นเด็กฝึกงานเหมือนกัน ซานจะได้ดูแลน้องได้” เสียงนายใหญ่ของบ้านศิวะวานนท์ ทวดค
