" นะ....นาย มะ...มาที่นี่ได้ยังไง ? " หวานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างตกใจเมื่อเงยหน้ามอง พบว่าเป็นธันเธอจึงเดินถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อตั้งหลัก
" ทำไมฉันจะมาไม่ได้ ? " ธันเลิกคิ้วถามเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ก่อนจะเดินเข้าไปหาหวานทีละก้าวจนเธอต้องถอยหลังหนี
" นี่ออกไปเลยนะ !! "
ธันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เดินเข้าไปหาหวาน ทำให้เธอจนมุมสะดุดกับขอบเตียงจนล้มตัวนั่งลงด้วยความรู้สึกประหม่ากลัวว่าธันจะทำร้ายเธออีก
พรึบ !
ขณะที่หวานกำลังลุกขึ้นหวังจะเดินหนีไปทางอื่นแต่โดนมือหนาของธันกระชากข้อมืออย่างแรงซะก่อน จนตัวเธอไถลเข้ามาแนบชิดกับแผงอกแกร่ง หวานพยายามผลักออกแต่ธันกลับกอดรัดไว้แน่น
" ปล่อยนะไอ้บ้า !!!! "
" หนีฉันมาหาไอ้นั่นทำไม ? " ธันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่แอบแฝงไปด้วยถ้อยคำน้อยใจ เขาก้มมองเธอด้วยสายตาสั่นไหว ขณะเดียวกันจึงกระชับกอดหวานแน่นจนใบหน้าเธอแนบชิดกับแผงอกแกร่ง
" ฉันไ
