หลายชั่วโมงต่อมา ---
ครืนนนน ครืนนนน
ธันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังเข้ามาในโซนประสาท เขาควานหาคนข้าง ๆ พบแต่เตียงว่างเปล่าจึงเด้งตัวลุกเขาขยี้ตาเบา ๆ เพื่อเปิดม่านตาให้มองเห็นได้ชัดเจนแล้วจึงมองไปรอบ ๆ แต่กลับไร้วี่แววของเธอ ธันใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิดก่อนจะเอี่ยมเอาโทรศัพท์โต๊ะหัวเตียงมากดรับสาย
( นาย )
( มีอะไร ? )
( คุณหวานขึ้นเครื่องแล้วครับ ? )
( อะไรหมายความว่ายังไง ? )
" คุณหวานขึ้นเครื่องไปแล้วครับตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ไอ้ ชิมันโทรหานายแล้วนายไม่รับครับ "
คำตอบของแจ็คทำให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบทันทีอย่างใจหายเขาเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังเข็มสั้นชี้เลขเก้าเข็มยาวชี้เลขหกบ่งบอกว่าตอนนี้เก้าโมงครึ่งแล้ว ไม่นานความรู้สึกหวาดกลัวจึงแทรกเข้ามา ธันชะงักไปอยู่นานเขาแทบทำอะไรไม่ถูกมันเหมือนหัวใจตัวเองกำลังจะหายไปอีกครั้ง
( นายครับ )
( ไอ้ชิ อยู่ไห
