หลังจากจัดการกับสภาพยุ่งเหยิงของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินตรงไปยังห้องทำงานของท่านประธานที่นัดกันไว้ แต่การจะเข้าห้องท่านประธานได้จะต้องผ่านโต๊ะเลขาก่อน ซึ่งแน่นอนว่าเลขาอย่างเมเบลไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนที่ไม่มีธุระสำคัญกับเจ้านายได้เข้าไปในห้องนั้นง่ายๆ แน่
“จะไปไหน” เมเบลถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ห้องท่านประธานค่ะ” ชมพูแพรตอบตามตรง
“เธอคิดว่าที่นั่นเป็นอะไร เป็นซ่องที่เธอคิดจะเข้าไปอ่อยเขาตอนไหนก็ได้งั้นสิ เมื่อกี้ก็ทีนึงแล้วนะ อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้เธอเข้าไปได้ง่ายๆ อีก แล้วเธอจะทำอะไรตามใจชอบได้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา กลับไปนั่งทำงานของเธอซะ” เมเบลขู่
“ค่ะ” เลขารุ่นพี่ยิ้มสมใจเมื่อเห็นรุ่นน้องเชื่อฟังดี แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อชมพูแพรไม่ได้เดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองอย่างที่เข้าใจ แต่กลับเดินไปที่ประตูห้องท่านประธานอีก
“นี่นังชมพูแพร แกฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง ฉันบอกว่าไม่ให้เข้าก็ไม
