ตกลงไอ้เวย์คือคนทำเหรอ? ผมก็คิดไว้อยู่แล้วแหละ ก็มันออกจะชอบผมมากขนาดนั้น นี่ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลยนะ ผมว่ามันต้องชอบผมเอามากแน่ๆ เพราะไอ้เวย์มันไม่ชอบที่จะทำอะไรอย่างเช่นการทำให้ผมเลิกกับคนอื่นทุกคนโดยไร้สาเหตุหรอก ถ้ามันไม่เกลียดผม มันก็คงต้องชอบผมไง
ยิ่งคิด ยิ่งเขิน อุ้ยตาย ไอ้เวย์ติสคิดไม่ซื่อ =.,=
ผมคิดถึงใบหน้านวลเนียนเรียวสวยของมันขึ้นมาก็หัวเราะอย่างมีความสุข
“มึงขำเหี้ยไร” เสียงไอ้พี่กัลป์ปีแปดพูดขึ้นเมื่อเห็นผมหัวเราะคิกคัก ไม่ยักกะมีท่าทีโกรธเคืองใดๆ ไอ้เวย์เลยสักกะนิด แหม ก็อยากจะโกรธอยู่หรอกนะ แต่โกรธไม่ลง อิอิ
“ห้ามขำ!”
“กูจะขำ ทำไมเฮ้ย!” ผมกวนตีน
“กูหึง!” ไอ้พี่กัลป์ทำหน้าหงุดหงิดแล้วริบขวดเหล้าไปทั้งขวด มันเอาสิทธิ์อะไรมาหึงไอ้เวย์ว่ะ ตอบ!
“มึงเอาอะไรไปหึง ตอบ!”
“กูเป็นสามีหมอเวย์...”
“...”
“ในอนาคต” ไอ้พี่กัลป์ยิ้มหวานแล้วมโนหลุดกรอบชีวิตของความเป็นมนุษย์ไปไกล
