หน้ากูเหมือน เจน ยานจุงเหรอ ตอบ! เห็นกูมีเรดารับรู้คลื่นสมองมึงมั้ยเนี่ย!
“…”
“ไม่ตายก็เตียงไง!” ไอ้เตย์เน้นหนักก่อนจะขบเม้มใบหูฉันเบาๆ กระตุ้นให้เส้นเลือดสูบฉีดหนักๆ อย่างควบคุมไม่ได้ ในทุกๆ ครั้งที่มันกดทับร่างลงมา พลางลากฝ่ามือลงมาจากกรอบหน้ามาอยู่ที่ลำคอ!
เออ แม่งจะเป็นฆาตกรไปแล้วไง!
มันก็แค่ขู่แกล้งๆ และคงคิดว่าตัวเองเหนือกว่าเสียเต็มประดา ด้วยน้ำหนักและเรี่ยวแรงของผู้ชายที่ฉันไม่อาจต่อต้านได้ บางทีมันคงคิดจะต่อรองอะไรกับฉันสักอย่างถึงได้ทำแบบนี้ แต่คงลืมไปว่าเล่นอยู่กับใคร…
ฉันหัวเราะไม่สะทกสะท้านอะไรสักนิดก่อนจะสบนัยน์ตาตรงหน้าอย่างหยาดเยิ้ม
“งั้นขอเป็นเตียงแล้วกัน♥”
ก็ว่าไปนั่น! เลวสมกันจริงๆ!
“ดูพูดเข้า” ไอ้เตย์หัวเราะร่วนแล้วดึงแก้มฉันแรงๆ
“มันเจ็บนะโว้ย เห็นป่ะเนี่ยว่าโดนตบมา” ฉันเบ้หน้าไม่พอใจเพราะว่าไอ้รอยช้ำแห่งประวัติศาสตร์นั่นยังเหลือไว้ต่างหน้าให้หงุดหงิดเล่นๆ ไอ้
