กลับมาสู่สถานการณ์ปัจจุบัน ฉันขึ้นวอร์ดเหนื่อยจนรากเลือดและกลับมาที่หอไอ้เตย์เพื่ออาศัยเช่นเดิม ไอ้เวรนั่นนอนอืดไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าเมียมันทำเรื่องใหญ่โตมโหฬารไว้ที่โรงพยาบาลขนาดไหน มันกลิ้งไปกลิ้งมาก่อนจะเงยหน้ามามองฉัน และคำถามแรกนั่นทำให้ฉันหัวเราะ!
“หน้ามึงไปโดนอะไรมา?”
แหม่ ช่างกล้านะ อีเตชิต ฉันคิดในใจแล้วแกล้งแหย่มันให้สะดุ้งเล่นๆ
“มึงถามเหมือนน้องโมเลยนะ แต่น้องโมถามว่าคอกูไปโดนอะไรมา”
“เหี้ย! =[]=!” มันทำหน้าเหวอทำให้ฉันหัวเราะร่วน
สุขใดเล่าเท่าแกล้งไอ้เตย์ ฟินเฟ่อร์ >O♥” ไอ้เตย์ไม่พูดเปล่าพลางซุกไซร้ใบหน้าเข้ากับคัพซีด้วยหน้าตาโรคจิตทำให้ฉันดันหัวมันออกอย่างหมั่นไส้ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยให้ตายเหอะ! แม่งกินยาผิดขวดปะวะเนี่ย -_-;
“นี่กูเตรียมพร้อมละ มีสตอเบอรี่ ช็อกโกแลต วานิลลา...”
“อะไร ไอติม?”
“นี่อย่าโง่ได้ปะ กูหมายถึงนั่นอ่ะ ผิวขรุขระสัมผัสบางเฉียบ =O=”
