♥애들 Go to jail ติดคุกน่ะเรื่องเล็ก กินเด็กน่ะเรื่องใหญ่

EP2.1 ll หนู.. ลูก! [1]

โห เด็กดีมากกกกก ต่างจากอีนังน้องปลั๊กอย่างสิ้นเชิงที่ตกเย็นกินเหล้าเคล้ายาดอง ในขณะที่น้องคนนี้ดูเป็นเด็กตั้งใจเรียน ดูมีอนาคต ฉันอาจจะมาถูกทางแล้วก็ได้ ฉันยิ้มให้น้องกว้างก่อนจะโบกมือไหวๆ ในตอนที่น้องเดินออกจากร้านแล้ว

“ไม่ต้องเสียใจที่พวกเราไปหรอกนะครับ คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน” อีเด็กตาตี่ที่ไม่ได้มีใครรับเชิญหันมาแย้มยิ้มให้ฉัน ฉันกับอีหรั่งพร้อมเพรียงกันถอนหายใจแล้วกลอกตาด้วยความเซ็ง โอ๊ย อีเด็กนี่ กลับไปขายซีอิ๊วที่บ้านเลยไป๊ ใครเขาอยากจะคุยกับมันฟะ!

“ผมไปนะฮะ” อีเด็กตี่นี่พูดอีกแล้วก็ขยิบตาข้างนึงให้ฉัน

“จ้ะ ไปเถอะ” ฉันยิ้มแห้ง พยายามรักษามารยาทอย่างที่สุด อยากจะเชิญให้น้องเขารีบไป นี่ถ้าพี่ปูพรมแดงให้น้องเดินออกจากที่นี่ได้ พี่ก็จะทำนะจ๊ะ

พอน้องๆ ทั้งสองออกจากร้านแล้ว ฉันก็กลับเข้าสู่สภาวะแดกไม่เลือกเช่นเดิม วันนี้ฉันว่างมาก ตั้งแต่โดนเท ฉันก็เป็นชะนีที่ไร้งาน รู้สึกโดดเดี่ยวและเคว้งคว้างอย่างประหลาด ปกติฉันชอบไปเที่ยวกับอีน้องปลั๊ก แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอีเด็กนั่นแล้ว ฉันก็เลยนั่งง่อยกับอีหรั่ง

ฉันก็อยากจะชวนเพื่อนมานั่งล้อมวงเฮฮาสังสรรค์ในยามโสดอะนะ แต่เพื่อนทุกคนล้วนแล้วแต่มีแฟนกันหมด การที่จะชวนมันมานั่งปลอบใจฉันที่แห้วแดก และมีผัวมันโทรตามด้วย ฉันก็ไม่โอเคว่ะ

“เชี่ย น่าเบื่อวะ น้องเขาจะนั่งทำการบ้านถึงตอนดึก ละฉันก็ว่างอีก เฮ้อ เป็นชะนีโสดนี่เคว้งคว้างจังวะ”

“นั่งหาไรเล่นไปเซ่ เกมส์งี้”

“โว๊ะ เล่นเกมส์ไรล่ะ ไร้สาระ”

“แหมๆ ละอีบ้าคนไหนที่ตีดอททั้งคืนจนเกือบลืมไปสอบฮะ!”

“ก็ฉันไง ฉันไร้สาระ ทำไมล่ะ จะเถียงป่ะ”

“โอ๊ย ไม่เถียงหรอกอีนี่ สมควรละที่คบแต่เด็กๆ ก็เพราะสมองแกเท่านั้นงะ”

“ก็เท่าแกน่ะแหละ ไม่งั้นจะคบกันเป็นเพื่อนได้เหรอ” ฉันย้อนและไม่แคร์ว่าอีหรั่งจะจิกฉันแค่ไหน เพราะสมองของเราไม่ได้ต่างกันนักหรอก แถมยังยึดถือสโลแกน การเรียนไม่ยุ่ง มุ่งแต่ผู้ชายด้วยกันอีก “พอ อย่าชวนทะเลาะได้ป่ะ ฉันจะเล่นอาร์โอวี”

ฉันตัดบทก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดและเล่นฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะตอนกิน ตอนนอน ตอนเดิน ตอนขึ้นรถเมล์หรือจะตอนเข้าห้องน้ำ ฉันก็เล่น จนเวลาผ่านไปไม่รู้เท่าไหร่แล้วแต่พอเงยหน้ามาอีกทีตอนที่ฉันอยู่หอ ท้องฟ้าก็มืดตึดตื๋อ

ฉันพักสายตาไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองนาฬิกาเป็ดที่แขวนไว้บริเวณฝาผนังบ่งบอกเวลาห้าทุ่ม ซึ่งก็ดึกมากแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าน้องจะทักฉันมา หรือว่าน้องจะมาแอ๊วฉันเล่นๆ แล้วก็ปล่อยให้ฉันมโนไปเองฟะ...

ฉันยังนึกได้ไม่ถึงนาที เหมือนน้องจะมีสัมผัสรับรู้ถึงความคิดของฉัน ไลน์ฉันเด้งดังติ้งพร้อมๆ กับที่ฉันสะดุ้งแล้วยกมือถือขึ้นมาอย่างไว

Yoyo’3/12: เธอนอนยัง

Yoyo’3/12:

น้องส่งสติ๊กเกอร์มิ้งๆ มาให้และนั่นทำให้ฉันยิ้ม รอสักห้านาทีค่อยตอบเพื่อเป็นการเล่นตัว...

Kwan’Gift : ยังเลย ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ?

ฉันถามด้วยความห่วงใยสไตล์คนสวย ไม่รู้เป็นบ้าอะไร น้องอยู่ในไลน์ เวลาคุยก็พิมพ์หากัน ไม่ได้เห็นหน้ากันสักหน่อยแต่ฉันก็ดันทำตัวมีจริตจะก้าน ยิ้มหน่อยยิ้มใหญ่ เอามือทัดผมที เอากระจกมาส่องเพื่อความมั่นใจว่าฉันสวยแล้ว

Yoyo’3/12: ยังเลย กำลังทำอยู่

Yoyo’3/12:

น้องพิมพ์ตอบมาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ส่งสติ๊กเกอร์มิ้งๆ มาให้ฉันอีก

Kwan’Gift : ขยันจังนะ

Yoyo’3/12: อืม ว่าจะทำให้เสร็จเลย พรุ่งนี้ ต้องส่งตอนเช้าก่อนเข้าแถว

ตอนเช้าก่อนเข้าแถว

เข้าแถวอะไรวะ ฉันจำได้ว่าล่าสุดที่ฉันเข้าแถวก็ตอนมอหกและหลังจากนั้นก็ไม่มีการเข้าแถวใดๆ อีกหรือว่า… ฉันย่นคิ้วก่อนจะกลืนน้ำลายนิดๆ นัยน์ตาฉายแววแปลบปลาบและหลุดหัวเราะ

แหมมมมมม น้องโยก็ มุขอะไรเนี่ย สงสัยน้องจะเป็นคนตลก เป็นคนขี้เล่นงะ ถึงได้แกล้งอะไรแบบนี้ แหมๆๆๆๆ

ฉันถอนหายใจก่อนจะแกล้งเออออไปกับน้องด้วย

Kwan’Gift: อ่ะๆ ตั้งใจทำนะ นี่การบ้านวิชาไหนเนี่ย

Yoyo’3/12: เลข

น่ะ การบ้านเลขด้วยนาจาา คำพูดคำจายังกับเด็กวัยเรียนสมัยเอ๊าะๆ เสียงเพิ่งแตกหนุ่มเลยวุ้ย ฉันละเบื่อความเนียนของน้องจริงๆ

Kwan’Gift: แหมมม การบ้านเลขซะด้วย ละ3/12 นี่คือไร มอสามห้อง 12 เหรอ

ฉันแกล้งแซวน้องและเบ้หน้าเล็กน้อย แหม น้องก็ช่างโม้ใส่ฉันซะเหลือเกิน ทำมาเป็นพูดว่าการบ้านล่ง การบ้านเลข คิดว่าฉันโง่เหรอฮะ!

Yoyo’3/12: ช่ายยย

Yoyo’3/12: เก่งอ้ะ รู้ด้วย

แหม น้อง ถ้าน้องเรียนมอสาม งั้นพี่ก็เป็นอีป้ามากๆ เลยนะจ๊ะ เรียกว่าแม่แทนเมียได้เลยอ่ะ ถึงฉันจะชอบกินเด็กแค่ไหน แต่เด็กมอสามมันเกินไปจ้า อย่ามาแกล้งให้ฉันใจหายเล่นเลยเหอะ ฉันรู้ทันหรอก เด็กสมัยนี้ก็งี้ ขี้แกล้ง แต่ด้วยความที่ฉันคบเด็กมาแต่ไหนแต่ไร ฉันรู้ทันอยู่แล้วน่า

Kwan’Gift: โยนี่เป็นคนตลกเนาะ

ฉันแกล้งแซวอีกรอบแล้วหุบยิ้มไม่ได้

Yoyo’3/12: ตลกยังไงเหรอ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ 5555

น่ะ ทำเป็นพูด…

Kwan’Gift: เอาเถอะ จะแกล้งไม่รู้ละกัน

ฉันไหวไหล่เล็กน้อยก่อนที่น้องจะส่งสติ๊กเกอร์หน้างงมาให้ฉัน และเปลี่ยนเรื่อง

Yoyo’3/12: ว่าแต่พรุ่งนี้ว่างมั้ย เลิกเรียนกี่โมง

Kwan’Gift: ทำไม จะชวนไปไหนเหรอ?

Yoyo’3/12: ไปไหนดี ดูหนังกันมั้ย

น้องโยเอ่ยปากชวนและเริ่มรุกฉันเข้าแล้ว ฉันก็อยากจะเล่นตัวนิดหน่อยแต่ดูจากสภาพการณ์ที่เขาท่าทางจะเนิร์ดเล็กน้อย ฉันไม่ปฏิเสธน่าจะดีกว่า เพราะไม่รู้ว่าเขาจะมีเวลามาชวนฉันอีกรึเปล่า อีกอย่างฉันไม่อยากจะเคว้งคว้างนัก ฉันรู้สึกแพ้ที่อีน้องปลั๊กมีแฟนใหม่ทันทีที่เลิกกับฉัน และฉันจะทำบ้าง!

Kwan’Gift: เอาสิ โยอยากดูเรื่องอะไรล่ะ