EP4.2 ll น้องโยน่ารัก คึกคัก เวลาลงเล่น [2]
1052 คำ
“แต่เราก็ไม่ได้หึงและมีเยื่อใยอะไรหรอกนะ เราก็แค่โมโหเฉยๆ” ฉันพยายามแก้ตัว ไม่อยากให้น้องคิดว่าฉันกำลังโมโหเพราะหึงอีน้องปลั๊กและอยากให้น้องวางใจว่าฉันกับมันไม่มีทางที่ถ่านไฟเก่าจะร้อนรอวันรื้อฟื้นเหมือนเพลงพี่เบิร์ดแน่ ถ้าจะมีก็คงจะเผาหัวมันนั่นแหละ อีเด็กเวร!
ฉันแอบเห็นบรรยากาศที่เปลี่ยนไประหว่างคนสองคนของพวกที่นั่งตรงข้ามแล้วแอบสะใจลึกๆ พวกนางกระซิบกระซาบ และโดนนังหมวยหน้าแป้นถลึงตาใส่พร้อมท่าทีฮึดฮัด ส่วนน้องโยสุดหล่อของฉันก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยทันกับเหตุการณ์เมื่อกี้เท่าไหร่ ยังคงใสๆ น่าเอ็นดู… ซึ่งก็ดีแล้ว
“ขวัญโอเคใช่มั้ย?” น้องปลอบฉันแล้วทำหน้าเป็นห่วง ฉันซาบซึ้งตราตรึงจนอยากจะขอน้องแต่งงาน ขนาดฉันเหวี่ยงแรงยังกับพายุ น้องยังไม่สะท้าน น้องต้องเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผลเบอร์ไหน
“เราโอเค”
“ก็ดีแล้ว เราเป็นห่วง” น้องโยว่าแล้วหยิบหมูมาให้ฉันชิ้นนึง “คนแบบเนี้ยอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลย การที่ผู้ชายเจ้าชู้ ที่จริงแล้วเป็นเพราะมนุษย์ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ต้องการเพิ่มโอกาสในการส่งทอดพันธุกรรมของตัวเองให้มากที่สุดตามหลักวิวัฒนาการ บางทีก็มีเรื่องยีนส์เข้ามาเกี่ยวด้วย เราอ่านมาจากเพจ Theory of love”
“...” ฉันเงียบ
ทุกคนเงียบ
เครื่องหมายปริศนาลอยกระแทกหน้าฉันดังตึง! OMG นี่มุกใหม่ของเด็กวิทยารึเปล่าอ่ะ ฟังแล้วเมาๆ มึนๆ ตกลงน้องจะปลอบฉัน สอนวิทยาศาสตร์ฉัน หรือแค่อยากจะพูดเฉยๆ วะนี่
เออ ดี คิดซะว่าอีหมาปั๊กมันเป็นสัตว์ที่ต้องการเพิ่มโอกาสในการส่งทอดพันธุกรรมแบบที่น้องบอกก็ได้ ฉันจะได้ไม่ต้องโมโห ตั้งแต่เกิดมาฉันก็เพิ่งเจอการนิยามคนเจ้าชู้ได้หน้านิ่งและจริงจังขนาดนี้เป็นครั้งแรกนี่แหละ
น้องไม่ได้พูดดังมาก แต่ก็ดังพอที่อีน้องปลั๊กจะได้ยิน มันทำหน้างงๆ เหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่ามันกำลังโดนด่า หรือแค่ถูกพูดถึง มันใช้เวลาดีเลย์อยู่หนึ่งนาทีก่อนจะโพล่งขึ้นมาอย่างหาเรื่อง
“เฮ้ย มึงด่ากูปะเนี่ย” อีน้องปลั๊กตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นทำท่าจะพุ่งใส่ และก็อีกเช่นเคย เพียงพริบตามือถือนับสิบก็ยกขึ้นมาเตรียมถ่าย ฉันถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาไฝว้กับมันด้วย
มันจะขึ้นมึงกูกับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่น้องโยโว้ย!
“เราไม่ได้ด่า” น้องโยลุกขึ้นแล้วพยายามดึงฉันให้นั่งลง แต่ฉันไม่ไหวละ ถ้าวันนี้ไม่ได้เอาเตากระแทกหน้าอีหมาปั๊ก ฉันไม่กลับบ้านกลับช่องแน่!
“นี่ขึ้นมึงกูกับใครฮะ อีปลั๊ก ใครเขาด่าแกฮะ อย่ามาร้อนตัวมากได้ปะ” ฉันเท้าสะเอวแล้วชี้หน้าแว้ด แขนข้างนึงนี่ถลกขึ้นมาเตรียมแลกกับมันแล้ว ผู้ชายก็ผู้ชายเหอะ นาทีนี้ต้องมีไฝว้!
“ขวัญใจเย็นๆ”
“ไม่ด่ายังไง เมื่อกี้มันว่าน้องเป็นสัตว์!” อีปลั๊กหงอลงนิดนึงตอนที่ฉันถลึงตาแต่ก็ยังไฝว้ไม่เลิก
“ปลั๊ก ไม่เอา” อีหมวยหน้าแป้นลุกขึ้นมาดึงแขนอีปลั๊ก แต่รังสีฆ่าฟันที่มันส่งถึงน้องโยก็ยังคงอยู่ ส่วนฉันก็ทำหน้าจะฆ่ามัน มือข้างนึงหยิบแก้วน้ำเตรียมฟาดแล้ว
มาสิ มันต่อยน้อง ฉันทุบมันให้แตกแหลกไปกับแก้วแน่
“เป็นแฟนใหม่พี่ขวัญแล้วห้าวเหรอ จะเอาชะ พี่ขวัญกับกูอ่ะ เขาเคยได้กันแล้วโว้ย” อีเด็กเปรตนี่ขี้ตู่มาก ฉันกับมันเคยไปอะบาเดเฮ้ซะบาเร่กันตอนไหน มากสุดก็แค่จูบเหอะ ฉันถลึงตา
“ใครเขาเคยได้กับแกอีปลั๊ก อีเด็กเวร จะได้ตีนฉันเนี่ย เอามั้ย!”
“พี่ขวัญไม่เกี่ยว” อีหมาปั๊กเหมือนถูกผีเข้าสิง แค่น้องโยพูดถึงนิดหน่อยทำเป็นขึ้น หรือไม่มันก็จ้องจะหาเรื่องเพราะหมั่นไส้อยู่แล้ว ซึ่งฉันคิดว่ามันเป็นอย่างหลัง น้องโยยืนนิ่งๆ แล้วดันฉันไปอยู่ด้านหลัง
ฉันจิ๊จ๊ะกับมันนิดหน่อย มันพาดพิงถึงฉันแล้วหาว่าฉันไม่เกี่ยวเนี่ยนะ
“ถอนคำพูดนะ” น้องโยทำหน้าหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย
“ถอนอะไร มึงอะถอนก่อน”
“ถอนคำพูดที่บอกว่าขวัญได้กับนายไง พูดแบบนี้ผู้หญิงเขาเสียหาย” น้องโยถลึงตาพร้อมรังสีน่ากลัวแผ่ออกมาเล็กน้อย ฉันหวีดน้องมากตอนที่น้องออกโรงแล้วโพล่งคำนี้ออกมา โอ๊ย สุภาพบุรุษมากเว่อร์
“ไม่ถอนโว้ย มึงจะทำไม พี่ขวัญกับกูอ่ะ…” อีหมาปั๊กทำท่าจะพูดขึ้นมาอีกและคงเป็นฟางเส้นสุดท้ายของน้องโย คนตัวสูงคว้าจานที่เต็มไปด้วยหมูของฉันกระแทกหน้ามันดังปั่ก!!!
แม้ว่ามันจะเพียงเสี้ยววินาที แต่สำหรับฉันมันคือภาพสโลว์โมชั่น ทุกคนร้องตกใจตอนที่น้องสั่งสอนอีเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ส่วนฉันอ่อนระทวยพร้อมด้วยหัวใจที่หวั่นไหว
กรี๊ดดดดดด น้องเท่เว่อร์ นึกว่าเป็นเด็กเนิร์ดธรรมดาซะอีก แต่แป๊ป แอ๊บตกใจก่อน เดี๋ยวน้องจะหาว่าฉันไม่กุลสตรี
“ยะ โย ใจเย็น ทำอะไรอ่ะ” ฉันร้องตกใจดีเลย์ไปสามวิก่อนที่จะคว้าแขนข้างที่น้องเอาจานฟาดอีหมาปั๊ก มันยืนมึนหัวสับสนส่วนอีหมวยหน้าแป้นนั่นก็กรี๊ดไม่เป็นภาษา น้องโยหันมาทางฉันพร้อมหอบหายใจนิดๆ
“ซวยละ”
หือ…
“เราวางเงินไว้แล้วรีบไปกันเถอะ”
“ไปไหน” ฉันตกใจและลนลานตามนางไปด้วย นางต้องกลัวว่านี่กำลังจะเป็นเรื่องใหญ่แล้วโดนตำรวจเข้ามาชาร์จและเรียกมาเคลียร์เหมือนในหนังแน่
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่ เมื่อกี้เราเห็นอาจารย์ปกครอง”
อาจารย์ปกครอง… ฉันงง
“ถ้าอยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวเขาเห็น เราไม่อยากโดนหักคะแนนความประพฤติ”
- ผู้เขียน
