EP5.1 ll ก๊อย [1]
1052 คำ
แท่ดๆๆๆๆ
ฟึ่บๆๆๆๆ
เสียงสาวเท้าของเราทั้งคู่สลับกัน แม้ฉันจะขาสั้นกว่าน้องแต่เรื่องวิ่งฉันไม่เป็นสองรองใคร ตั้งแต่เกิดมาและจบมัธยมปลาย ฉันก็ไม่ได้วิ่งหน้าตั้งแตกตื่นขนาดนี้มาก่อน น้องวิ่งไวมาก พวกเราหอบแฮ่กเมื่อน้องพาฉันหมุนตัวมาหลบอยู่มุมหนึ่ง แม้อากาศจะเย็นแต่เหงื่อฉันก็ไหลเป็นสาย
ฉันจะเอ่ยถามน้องว่าคะแนนความประพฤติมันคืออะไรวะแต่ว่าหายใจไม่ทัน ขอพักแป๊ป
แฮ่ก
“โทษทีนะ เหนื่อยรึเปล่า เราไม่คิดว่าจะเจอครูอ่ะ” น้องว่าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีชมพูมิ้งเข้ากับความใสของน้องยื่นมาให้ฉัน “เหงื่อออกแล้ว ใช้ผ้าเช็ดหน้าเราได้นะ เราซักแล้ว”
โอ๊ย สวรรค์ชั้นไหนรังสรรค์ให้น้องน่ารักน่าเอ็นดูและไร้เดียงสาแบบนี้ จากที่เหนื่อยแทบตาย ฉันก็หายได้แค่สบนัยน์ตาหวานของน้อง… เอาเถอะ ให้ฉันวิ่งรอบโลกพร้อมน้องฉันก็ทำได้
“ขอบคุณนะ” ฉันยิ้มแล้วรับผ้าเช็ดหน้ามาซับเบาๆ สไตล์นางเอก “ทั้งเรื่องผ้าเช็ดหน้าแล้วก็เรื่องเมื่อกี้ด้วย โยไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
ฉันแอบเป็นห่วงน้อง เพราะน้องหยิบจานฟาดหน้าด้านๆ ของอีหมาปั๊กเข้าเต็มเปา ไม่รู้มืออันบอบบางของน้องจะกระทบกระเทือนจากหน้าด้านๆ ของมันรึเปล่า น้องยิ้มๆ แล้วส่ายหัว
“ไม่เป็นไรหรอก เราโมโหนิดหน่อยเลยเผลอฟาดไป จริงๆ เราไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”
อีน้องโยแก้ตัว แต่ฉันว่าไม่ทันละ เพราะวินาทีที่น้องฟาดดังป้าปมันยังคงค้างอยู่ในความทรงจำฉันอยู่
เผลอของน้องนี่ทำเอาจานเกือบแตก…
“โอ๊ย ฟาดๆ มันไปเถอะ หน้ามันหนาจะตาย โดนแค่นี้ไม่สะเทือนหรอก สงสารจานที่ร้านหมูเกาหลีเถอะ จะพังเพราะมันแน่ะ” ฉันหัวเราะแล้วโบกมือปัดๆ ไม่อยากให้น้องคิดมาก อยากจะให้น้องฟาดมันซ้ำอีกรอบด้วย จะได้หยุดปากหมาและหาว่าฉันกับมันเคยได้กันสักที
“ขวัญนี่ตลกเนอะ แต่รุ่นน้องขวัญนี่มีแฟนโตเนอะ” น้องโยว่าก่อนจะเอ่ยถึงยัยหมวยหน้าแป้นที่นมทะลัก หน้าไม่แก่แต่นมสมอายุนางมาก ต่างจากฉันที่แบบ… ละไว้ให้คิด
“แฟนมันก็เด็กแหละ โตอะไรล่ะ แค่นมใหญ่ไม่เรียกโตหรอก”
“ก็โตนะ ดูเหมือนเด็กมหาลัยเลย”
“ก็เด็กมหาลัยน่ะสิ” ฉันงงกับน้องก่อนจะย่นคิ้วนิดนึง อีน้องโยนี่หลายช็อตแล้วนะ น้องก็มหาลัยเหมือนกันมะ หรือน้องจะหลอกด่าว่าอีบ้านั่นหน้าแก่… เออ ก็เป็นได้ อีหมวยนั่นแต่งหน้าเข้มยังกับงิ้วมาร่ายรำ ถ้าน้องจะเข้าใจอย่างนั้นก็ไม่แปลก งี้แหละ พวกสวยไม่ครบ ต้องใช้เครื่องสำอางช่วย ไม่เหมือนฉันหรอก… ไม่ใช่ว่าสวยนะ แต่แต่งไป เครื่องสำอางก็ช่วยอะไรไม่ได้ละ =_=
“นั่นแหละๆๆๆ” น้องยังคงยืนยันคำเดิมว่าอีหมวยนั่นหน้าป้า และฉันก็สนับสนุนเพราะฉันเกลียดมันทั้งผัวทั้งเมีย สาปส่งอยู่ในใจให้พวกมันอยู่กันเหมือนผีเน่าโลงผุ ล้างผลาญกันไปทุกชาติภพ
“แปปนึงนะ” น้องโยถอนหายใจหนักๆ แล้วค่อยๆ ลอบมองด้านหลังเพื่อหนีใครสักคนที่เขาพูดถึง ฉันฟังไม่ถนัดได้ยินว่าอาจารย์ปกครองอะไรสักอย่าง แต่มหาลัยมันไม่มีอาจารย์ปกครองละนะ สงสัยไอ้คำว่าปกครองจะไม่ใช่ตำแหน่งหรือหน้าที่แต่เป็นชื่ออาจารย์ซะมากกว่า
“อาจารย์โหดขนาดต้องหลบเลยเหรอ?” ฉันหัวเราะกับปฏิกิริยาของน้อง น้องไหวไหล่นิดๆ
“ขี้เกียจจะคุยกับเขาอ่ะดิ เขามีอคติ ชอบจับผิดห้องเรา เราไม่อยากยุ่ง”
โอ้โห มีแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งห้องด้วยเหรอ ต่างจากคณะฉันมาก นี่ไม่แบ่งพรรคพวกนะ แต่ไม่ยุ่งกันเลย เจอหน้าอาจารย์แค่ตอนมีคาบเรียนเท่านั้นอ่ะ ไม่มีการมาตามจิกตามการบ้านเหมือนสมัยมัธยมละ
“มีงี้ด้วยเหรอ” ฉันขำ
“มีดิ”
“ละจะเอาไง ไปที่อื่นมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวเราเข้าโรงหนัง ก็ไม่เป็นไรละมั้ง คงไม่ซวยเจอหรอก” ฉันกับน้องโยมองหน้ากันก่อนจะหลุดหัวเราะ เออ ก็จริง ถ้ายังจะเข้าไปเจอในโรงหนังฉันว่าดวงเราทั้งคู่คงราหูอมละล่ะ ฉันเออออไปด้วยแล้วก็รีบไปจองหนังเรื่องที่เราสองคนไปด้วยกันได้
ฉันกับน้องไปยืนต่อแถวแล้วหันรีหันขวางว่าจะเจอคนรู้จักอีกมั้ย แล้วอีหมาปั๊กจะตามมาอาฆาตรึเปล่า พอเห็นทางโล่งฉันก็ถอนหายใจยาว ฉันกับน้องยืนอยู่ครู่ใหญ่ จู่ๆ ฉันก็สบตากับอีเด็กมอต้นที่ใส่กระโปรงสั้นเหนือเข่า ริมฝีปากสีคล้ำแต่พยายามจะอมชมพูด้วยการทาอุทัยทิพย์ให้มันแดง ม่วงๆ เหมือนโดนต่อย ผมซอยสั้นเท่าหู หน้าม้าปัดไปข้างนึง และน้องคนนี้เหมือนจะบริโภคแป้งมากไปนิด หน้าเลยดูลุค Gray มาแต่ไกล เธอเมียงๆ มองๆ มาทางพวกเราก่อนจะเผยอยิ้มแล้ววิ่งมาตบบ่าน้องโยดังป้าป!
อ๊ะ อีเด็กนี่!
ฉันกำลังจะอ้าปากด่าที่มันมาตีแขนน้องอย่างไม่รู้กาละเทศะแต่สก๊อยมอต้นนั่นก็ดันร้องทักขึ้นมาก่อน
“เหยๆ ใช่โยห้องสิบสองป้ะ”
“...” ฉันควรด่าหรือฉันควรเงียบ โอเค ฉันนิ่งก่อนเผื่อเขารู้จักกัน แต่ถึงอย่างนั้นอีเด็กก๊อยนี่มีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อน้องห้วนๆ ฟะ ไม่ดูอายุเลยนะ!
“ใช่ รู้จักด้วยเหรอ” น้องโยทำหน้างงนิดหน่อย และฉันก็เดาะลิ้นหนึ่งที อ้อ อีนี่โมเมจะมาจีบน้องแน่ คงเพราะนางยังไม่เห็นหน้าฉันที่ถลึงตายืนเป็นเจ๊อยู่ข้างๆ นางก็เลยออเซาะและใช้มือข้างนึงแตะไปที่กิ๊บบนหัว
“เราเจลห้องสี่อ้ะ รู้จักมะ”
- ผู้เขียน
