“แต่ก็ไม่กลับไปคบกับแกแน่” ฉันย้ำ
“เด็กพี่มันเรียนที่ไหน มหาลัยอะไร?” อีปลั๊กมองหน้าฉันเหมือนจะคาดคั้น ฉันสะบัดแขนออก ฉันก็อยากจะบอกหรอกนะแต่แบบถ้าบอกออกไปนอกจากทุกคนจะตกใจ แล้วน่าจะตื่นตูมด้วย…
ใครจะไปพูดได้ฟะว่าเรียนมัธยม มัธยมต้นด้วย!
“แกจะยุ่งเรื่องของฉันทำไม?”
“ก็พี่ขวัญบอกว่าปลั๊กควรจะเป็นคนขอโทษมันนิ ปลั๊กก็จะไปขอโทษให้ไง แล้วเราก็มาเริ่มกันใหม่”
เดี๋ยวๆ ใครบอกมันว่าฉันจะเริ่มใหม่ด้วย? ฉันพูดเหรอ? ไม่นะ อย่ามาเหมารวม!
“ไม่ต้องเข้ามายุ่งกับเด็กฉันอ่ะดีแล้ว ไม่ต้องมาขอโทษอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องการ” ฉันสะบัดมือไล่มัน ไม่ใช่ว่าฉันหยิ่งไรหรอก แต่กลัวว่าน้องมันจะหลุดบอกว่าอยู่มอสามอ่ะดิ ทีนี้ละชีวิตฉันบันเทิงแน่ๆ
“เอ้า อีขวัญ อีปลั๊กมันสำนึกอยากจะขอโทษเด็กแก ก็ให้มันเอาพวงมาลัยมาไหว้ขอขมาสิ จะจบๆ แบบนี้ไม่ได้ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ของอย่างนี้มันต้องให้ผู้ชายเขาคุยกัน” อี
