“เปล่า” ฉันปฏิเสธ ฉันรู้ว่าน้องมันไม่ทำหรอก แต่แบบ… ถึงเป็นเด็กก็เป็นผู้ชายปะวะ ฉันควรอยู่ในที่รโหฐานกันสองต่อสองแถมเป็นห้องนอนมีเตียงและหมอนพร้อมอะนะ
“เจ๊แน่ะ อย่าปล้ำเพื่อนเค้าละกัน ไว้ใจได้มั้ยเนี่ย” อีน้องรักว่าก่อนจะยิ้มกวนตีนจนฉันโมโหแล้วเอาหนังสือที่อยู่ในมือปาด้วยความหมั่นไส้ หากแต่แทนที่หนังสือเล่มนั้นจะพุ่งไปที่หัวไอ้เด็กเวรมันดันผิดองศาแล้วพุ่งเข้าหาน้องโยแทน!
ปั่ก!
“เฮ้ย!” ฉันสบถพร้อมกับกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงเมื่อสันหนังสือกระแทกเข้ากลางหน้าผากน้องอย่างเหมาะเหม็งจนหัวน้องเซไปด้านหลัง
“เชี่ย!” อีชินก็ร้องตกใจไม่ต่างกัน ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินดุ่มๆ ไปดูหัวน้องด้วยความลนลาน น้องโยไม่ได้ร้องแค่ชะงักแล้วเอามือข้างนึงคลำหน้าผากป้อยๆ “เค้ายังไม่เดินออกจากห้องเลย เจ๊จะเอาหนังสือปาหัวเพื่อนเค้าให้สลบแล้วเผด็จการมันใช่มะฮะ!”
“ใช่เวลาเล่นมั้ย อีชิน” ฉันจิ๊จ๊ะแล้วค่อยๆ ย่อตัวลงมองน้องโย
