ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเข้าไปสงบสติอารมณ์กับตัวเอง เพราะพี่ทัพเอาแต่จ้องจะลากขึ้นเตียงสถานเดียว ยังไม่ทันจะได้เดินชมวิวหรือเล่นน้ำเลย
คนตัวสูงกำลังงุ่นง่านกับบางอย่างที่กระเป๋าฉัน และพอฉันโผล่งออกมา เจ้าตัวก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนหันมายิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำอะไรคะ” ฉันเลิกคิ้วถาม
“เปล่าครับ” เขาส่ายหน้าปฏิเสธ พลางยกมือถือของฉันขึ้นมาเมื่อถูกจับได้
“โทรศัพท์จีนนี่..”
“เวลาอยู่ด้วยกันก็ให้ลืมโทรศัพท์ไปเลยไง”
คำตอบของเขาทำเอาฉันกลั้นยิ้มจนหน้าแดงก่ำ ใบหน้าหล่อเหลาเคล้าไปด้วยคารมคมคายกำลังเก็บมือถือฉันไป
เขาก้าวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า พลางเชยปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้นสบตา
ด้วยความที่ส่วนสูงไม่เอื้ออำนวย ฉันที่สูงระดับอกเขาก็ถึงกับมุ่ยปากใส่อย่างแง่งอน ขอส่วนสูงเพิ่มอีกสักห้าเซนติเมตรหน่อยก็ไม่ได้
“แล้วทำไมยังใส่ชุดเดิมอีก ชุดที่ฉันให้เธอไปใส่ไม่ได้หรอ”
“เปล่าค่ะ”
“แ
