“บอกทุกคนให้ออกตามหา ถ้าไม่เจอห้ามหยุดเด็ดขาด!”
ทางด้านโลแกนที่รู้แล้วว่ามิลานหายตัวไปหลังจากที่เควินเข้ามาหาที่บริษัท ตอนนี้เขาแทบบ้ากับการหายตัวไปของมิลาน ติดต่อก็ไม่ได้อีก
“ผมจะให้เพื่อนช่วยตามหาด้วย ถ้าได้ข่าวยังไงผมจะติดต่อมา งั้นผมคงต้องขอตัวก่อน”
“อืม ขอบใจมากที่มาบอก ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่รู้ว่าน้องสาวหายตัวไปแบบนี้”
และเควินที่ร้อนใจไม่แพ้กันรีบเอ่ยขอตัวกลับ ส่วนโลแกน ตอนนี้เขากำลังคิดว่าใครกันที่กล้าจับตัวน้องสาวของเขาไป ในเมื่อเขาเองก็แทบไม่มีอริที่ไหน อริเดียวที่เขามีจนสามารถทำแบบนี้ได้ก็เห็นจะมีแค่มาร์ค อดีตลูกน้องคนสนิทของเขาก็เท่านั้น แต่เท่าที่เขารู้มาร์คนั้นได้หายตัวไปนานแล้ว หรือจะกลับมาแก้แค้นที่ถูกเขาไล่ออกไปแบบนั้นกัน โดยลืมนึกถึงคนที่เข้าหาเขาอย่างไม่บริสุทธิ์ใจอย่างอีธานไปเสียสนิท
“นายครับ เธอไม่ยอมทานอะไรเลย เอาแต่ด่าเสียงดังแถมทั้งห้องพักเละเทะไปหมดแล้ว...จะให้จัดการ...”
ลูกน้องของอีธานเดินเข้ามารายงานเจ้านายด้วยสีหน้าลำบากใจ เมื่อคนที่เจ้านายให้ขังเอาไว้เอาแต่ต่อต้าน พังข้าวของในห้องจนหมดทุกอย่าง แถมอาหารที่เอาเข้าไปให้ก็ไม่แตะต้องโยนทิ้งเต็มพื้นไปหมด
“ไม่ต้อง จะทำอะไรก็ให้ทำไป อย่าให้หนีไปไหนได้ก็พอ”
อีธานบอกขึ้น เมื่อตอนนี้เขายุ่งเกินกว่าจะไปสนใจมิลานแล้วเมื่อคนของโลแกนกำลังวิ่งวุ่นตามหามิลาน อีกไม่นานทางนั้นคงรู้และเขาต้องทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่โลแกนจะรู้เรื่อง
“เอาเอกสารพวกนี้ไปให้ทนายจัดการแล้วเอากลับมาให้ฉัน เร็วที่สุด”
“ได้ครับ ว่าแต่ถ้าเกิดเธอคิดฆ่าตัวตาย...”
“ไม่มีทางหรอก ผู้หญิงแบบนั้นฉันรู้จักดี”
“ครับ...”
ทิมที่อยากเสนอทางใหม่ให้เจ้านายกลับต้องเงียบลงทันทีเมื่อเขาไม่อยากให้อีธานลากมิลานเข้ามาเกี่ยวด้วยแบบนี้ แต่กลับต้องเงียบลงเมื่ออีธานมาไกลเกินกว่าจะเดินกลับไปได้แล้ว
“เจ้านายครับ! ผู้หญิงคนนั้นขู่จะฆ่าตัวตาย ตอนนี้เธอถือเศษแก้วจ่อคอของเธออยู่ครับ ให้เราทำยังไง...”
ลูกน้องของอีธานยังรายงานไม่จบเขาก็ลุกเดินออกไปทันที และพอมาถึงก็เป็นอย่างที่ลูกน้องของเขารายงานมา อีธานมองไปที่มิลานนิ่งเมื่อเศษแก้วที่เธอถือกำลังเฉือนเข้าไปในเนื้อขาวๆตรงคอจนเลือดเริ่มซึมออกมา
ใจเด็ดกว่าที่คิดแฮะ
เขาคิดขึ้นเมื่อไม่นึกเลยว่ามิลานจะกล้าทำร้ายตัวเองอย่างนี้
“คุณจะไม่ได้อะไรอย่างที่คุณต้องการแน่นอน! คนเลว! ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะเลวแบบนี้!”
มิลานตะโกนบอกออกไปพร้อมกับกำเศษแก้วในมือแน่น
“ก็ลองตายดูสิ รับรองฉันได้ส่งพี่ชายเธอตายตามไปติดๆแน่นอน”
และคำขู่ของอีธานก็ทำเอามิลานถึงกับอ้าปากค้าง สองมือสั่นเทาอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เขาพูดออกมา จากความชอบกลายเป็นความเกลียดจนแทบทนไม่ไหว
“ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ฉันเกลียดคุณ!!”
เธอตะโกนด่าเขาพร้อมน้ำตานองหน้า เธอไม่น่ามารู้จักเขาเลยจริงๆ อีธานค่อยๆเดินเข้าไปหาอย่างไม่คิดกลัวว่าเธอจะกล้าทำร้ายตัวเองจริงๆ เพราะถึงเธอจะทำ มันก็เป็นแค่การฆ่าตัวตาย เขาไม่ได้ฆ่าเธอสักหน่อย
“บอกว่าอย่าเข้ามาไง! ฮือๆๆๆ อย่าเข้ามานะ ฮือๆๆๆ”
หมับ!
อีธานไม่สนใจเดินเข้าไปคว้าข้อมือที่ถือมีดอยู่ ก่อนจะกดบังคับจนเธอยอมทิ้งมีดในมือด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย! ปล่อยนะไอ้บ้า อ๊ะ! เจ็บนะ!”
“เจ็บเหรอ เมื่อกี้ยังอยากตายอยู่เลย เจ็บแค่นี้ทำเป็นทนไม่ได้ หึหึ อย่างนี้เหรอจะเอามีดปาดคอตัวเอง ไร้สาระสิ้นดี”
คำพูดและคำดูถูกของอีธานทำให้มิลานคิดอยากตายจริงๆขึ้นมาเสียอย่างนั้นถ้าไม่กลัวว่าพี่ชายของเธอจะเสียใจกับสิ่งที่เธอทำ
“คุณต้องการอะไรจากฉันห๊ะ! หรือว่าโกรธที่ฉันเอาของที่คุณส่งให้มาคืน”
“ของพวกนั้นเหรอ หึหึ ไม่สำคัญอะไรเลยสักนิด”
“แล้วคุณต้องการอะไรกันแน่ เงินเหรอ? หรือว่าตัวฉัน?”
“แก้แค้นไงล่ะ ฉันอยากฆ่าพี่ชายของเธอ”
“..............”
คำตอบของเขาทำเอามิลานถึงกับขนลุกซู่ เงียบไปทันที แสดงว่าที่เขาทำมาทั้งหมดนั้นเพื่อต้องการเข้าหาและจัดการพี่ชายของเธอนี่เอง เธอน่าจะเชื่อที่พี่ชายพูดเมื่อเขาเข้าหาเธออย่างมีจุดประสงค์
“ไม่มีวันนั้นหรอก...ฉันจะฆ่าคุณก่อนที่คุณจะได้ทำอะไรพี่ชายฉันด้วยซ้ำ”
มิลานมองจ้องเขาอย่างจริงจัง เมื่อพี่ชายคือคนเดียวที่เธอรักที่สุดในชีวิตตอนนี้ มีหรือเธอจะยอมให้เขามาทำร้ายพี่ชายของเธอ
“อย่างคุณจะไปทำอะไรได้”
หมับ!
“ว๊าย! นี่! จะทำอะไรฉันห๊ะ อ๊าย! ปล่อยนะ อ๊ายยยย!”
มิลานที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถูกเขาจับหมับเข้าที่แขนแล้วดึงให้เดินตามออกมานอกห้องที่เธอทำลายจนเละเทะ
“ให้คนเข้ามาทำความสะอาด”
“ครับ...”
ทิมรับคำสั่งด้วยสีหน้าหนักใจ ก่อนจะมองตามเจ้านายที่ลากมิลานเข้าไปในห้องของเขาแทน จากนั้นประตูก็ถูกปิดเสียงดังสนั่น
ผลั๊ก!
“ว๊าย! ฉันเจ็บนะ อื้ออออ”
“คนจะตาย แค่นี้ไม่เจ็บหรอก มีให้เจ็บกว่านี้อีก”
พูดจบ อีธานก็คว้าขาเล็กดึงเข้ามาหาเขาอย่างไม่คิดถนอม ทำเอามิลานถึงกับตกใจลนลานหาที่ยึดแต่ด้วยแรงและกำลังอันแตกต่างทำให้เธอแทบลอยตามแรงดึงของเขา อีธานจ้องมองไปที่สองตากลมของเธอนิ่งซึ่งมันใกล้จนมิลานสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆนั่น
“คุณจะทำอะไรฉัน...อย่าทำอะไรบ้าๆเด็ดขาดนะ...”
“หึหึหึ ไม่มีหรอกอะไรบ้าๆมีแต่อะไรสนุกๆมากกว่า”
“อ๊าย! อื้อๆๆๆ”
ปากที่เอาแต่กรีดร้องถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว เมื่อปากร้อนประกบลงมาแล้วตวัดลิ้นสากเข้าไปในปากเล็กของเธออย่างรวดเร็ว มิลานรีบขัดขืนแต่ถูกเขาจับบังคับให้จำยอมด้วยแรงมหาศาล จนเธอค่อยๆหยุดนิ่ง เมื่อไม่สามารถต่อต้านเขาได้
“หึหึ ว่าง่ายตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องใช้กำลังสักนิด”
เขากระซิบบอกเมื่อเห็นเธอไม่ต่อต้านดิ้นรนแล้ว ส่วนมิลาน ตอนนี้น้ำตาของเธอกำลังไหลออกมา เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยสักนิดมันช่างน่าโมโห อีธานไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อเขาต้องมาเสียเวลากับเธอจนไม่ได้ปลดปล่อยกับผู้หญิงที่จ้างมา ดังนั้นเธอต้องชดใช้กับสิ่งที่เขาต้องสูญเสียไป
ปากร้อนเริ่มตวัดเลียไปตามผิวสาวขาวเนียนที่มีกลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพงอย่างเชื่องช้าหิวกระหาย ทุกการสัมผัสของเขาเข้าไปกระตุ้นความต้องการของมิลานจนเธอต้องหลับตาหลบความอับอายที่พึ่งเคยได้รับ
“อ๊ะ! อย่า มันเจ็บ...”
พอเขาตวัดลิ้นเข้ามาสัมผัสกับยอดอกสีชมพูสวย เธอถึงกับสะดุ้งเมื่อฟันขาวขบกัดเข้าที่มันอย่างไม่คิดถนอม มือเล็กยกขึ้นมาดันหัวเขาออก แต่อีธานหรือจะยอม เขาเปลี่ยนไปขบกัดอีกข้างเล่นอย่างนึกสนุกที่เห็นเธอขัดขืน ก่อนจะเริ่มเป็นฝ่ายทนไม่ไหวดูดดึงตวัดดูดมันหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
และสองมือใหญ่ก็ไม่ได้อยู่นิ่งเมื่อกำลังเอื้อมลงไปสัมผัสกับกุหลาบสาวใต้ชุดกระโปรงบางเบาของเธอโดยแยกสองขาที่พยายามบดเบียดออกแล้วบดขยี้นิ้วยาวลงไปที่กุหลาบรักของมิลานจนร่างบางสะดุ้งตกใจ
“อ๊ะ! อื้อออออ”
อีธานที่เริ่มเตลิดไปไกลค่อยๆเลื่อนนิ้วลงไปสัมผัสกับร่องสาวนุ่มหยุ่นที่กำลังมีน้ำรักสีใสไหลออกมา ก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ! เบา อื้อออ เบาๆ เจ็บ...”
มิลานถึงกับรีบบอกเมื่อความเจ็บหนึบเล่นงานกลางกายสาวทันทีที่ถูกเขาล่วงล้ำ เธอไม่ได้เป็นสาวบริสุทธิ์ที่เฝ้าหวงแหนเยื่อพรหมจรรย์แต่เธอแค่ไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจไปกับใครเลยก็เท่านั้นและไม่เคยคิดด้วยว่าจะต้องมาเสียมันไปให้กับผู้ชายอย่างอีธาน ก่อนเขาจะลนลานใส่ลำเอ็นใหญ่เข้าไปแทนนิ้วยาว
ส่วนอีธานนั้นถึงกับไม่อยากเชื่อ เมื่อการบีบรัดและความคับแน่นของเธอมันบ่งบอกว่าเขากำลังเปิดบริสุทธิ์เธออยู่
“อ๊าาา เวรเอ้ย มีคนไม่เคยอยู่อีกเหรอวะ!”
อีธานสบถออกมาเมื่อเขาไม่ชอบเลยจริงๆพวกอ่อนหัดเรื่องบนเตียง แต่ตอนนี้จะให้หยุดก็คงไม่ได้แล้วเมื่อเขาสอดใส่เข้ามาจนสุดลำแบบนี้
จากนั้นเขาค่อยๆขยับเมื่อเริ่มปวดกับการบีบรัดของเธอ ทำเอามิลานถึงกับสะดุ้งดันร่างเขาไม่ให้ได้ขยับเข้ามาใหม่
“ไม่! อ๊ะ อ๊า เจ็บ อื้อออ อย่านะฉันเจ็บ”
เธอพยายามร้องห้ามแต่อีธานไม่สนใจเมื่อเขาจับเอวคอดแล้วเริ่มกระแทกกระทั้นใส่ร่างบางไม่ยั้งถึงจะไม่ชอบพวกมือใหม่แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีกว่าพวกช่ำชองอย่างเทียบไม่ติด แต่เขาแค่ต้องเหนื่อยหน่อยเท่านั้นเอง