มองสบตาผมครู่เดียวก็ลากกลับไป แม้ประหลาดใจกับคำตอบนั้น ทว่าผมไม่ได้โง่ถึงขั้นไม่รู้ว่าต้องตามน้ำ ก่อนย้ายตำแหน่งสายตาจากคนตรงหน้าเป็นเจ้าของคำถามเมื่อครู่
พบว่าเป็นหนึ่งในคู่แฝด
“โห มีแฟนหล่อขนาดนี้ทำไมไม่เคยเล่าให้ฝนฟังเลย” แฝดคนแรกแทนตัวเองว่าฝน
แม้แววตาฉายชัดถึงความคาดไม่ถึง ทว่าวูบหนึ่ง…เหมือนฝ่ายนั้นมองว่าเธอไม่คู่ควร
“นั่นสิ เห็นเอาแต่ทำยูทูบแนวระทึกขวัญ ลมนึกว่าเสี้ยวจะได้ผีเป็นแฟนซะละ ฮ่า ๆ” แฝดอีกคนซึ่งแทนตัวเองว่าลมหัวเราะเหมือนตลกนักหนา
ไม่รู้ว่าเพราะผมเติบโตในยุคโบราณหรือเปล่า ถึงมองว่าคำพูดทีเล่นทีจริงนั่นไม่มีส่วนไหนชวนให้ขบขันเลยสักนิด
“เงียบน่าเด็ก ๆ” น้าเพลงหันไปปรามเด็กทั้งสองด้วยสีหน้าดุเข้ม ซึ่งในความเป็นจริงควรปรามตั้งแต่แรก ไม่ใช่ปล่อยให้พล่ามไร้สาระนานสองนาน “สวัสดีจ้ะ น้าชื่อเพลงนะ แล้วเราล่ะชื่ออะไร”
หลังสั่งให้คู่แฝดสงบปากสงบคำน้าเพลงก็หันกลับมายิ้มแย้ม
