ทั้งที่แค่อยากโดนกอดแบบธรรมดา ไม่มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง แต่สุดท้ายมันก็กลับตาลปัตร
อย่างว่า ผมถูกลงโทษให้ใช้ชีวิตแตกต่างจากคนอื่นอยู่แล้ว แม้กระทั่งการจับมือ โอบกอด หรือแนบชิดกันเพียงเล็กน้อยซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ธรรมดา ๆ ยังช่างยากเย็นและไกลห่างเกินเอื้อม
ผมไม่ควรมีความปรารถนาอื่นใดนอกเหนือจากความตายตั้งแต่แรก
และการโคจรมาพบกันของเรา เหมือนบีบบังคับให้ผมต้องเลือกระหว่าง...รักษาลมหายใจของเธอเพื่อความสุขส่วนตนทั้งที่รู้ว่าในตอนสุดท้ายจะต้องผิดหวัง หรือเสพสำราญกับมันชั่วครู่ชั่วคราวจนหนำใจแล้วใช้ประโยชน์จากเธอเพื่อเป้าหมายหลักที่เฝ้ารอมาเนิ่นนาน
ยากแน่ เพราะผมดันหวั่นไหวและมองเด็กคนนั้นเป็นคนพิเศษเหนือใครอย่างเต็มรูปแบบ
และหากนึกย้อนกลับไป ความรู้สึกพิลึกพิลั่นนี่ก่อตัวตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้วด้วยซ้ำ
เสมือนว่าผู้สาปอยากให้ผมทุกข์ทรมานกับทุกเส้นทางที่เลือกยังไงยังงั้น ในวันนี้
