ธีร์วัฒน์นั่งมองดูใบหน้างอนๆ ของเมลดาขณะที่กำลังตักข้าวต้มเข้าปาก เธอยังไม่หายงอนเขาเรื่องเมื่อคืนเหรอไงนะ เขาก็แค่นึกสนุกแกล้งเธอเล่นนิดหน่อยเอง ที่จริงเขาก็มีอารมณ์อยากทำอยู่เหมือนกันแต่ก็เห็นว่าเธอดูง่วงมากและมันดึกมากแล้ว
“คุณไม่พอใจผมเรื่องเมื่อคืนหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“หรือคุณไม่พอใจที่ผมหยุดแค่นิ้วหรือไง”
“คุณธีร์! คุณจะทะลึ่งเกินไปแล้วนะ มะไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย”
“ผมล้อเล่นน่า คุณเลิกงอนผมสักทีจะได้ไหม”
“ดาไม่ได้งอนคุณซะหน่อย”
“งั้นยิ้มหน่อยสิ”
เมลดาฉีกยิ้มกว้างให้เขาก่อนจะหุบยิ้มและตักข้าวต้มเข้าปาก ธีร์วัฒน์อมยิ้มขำๆ กับท่าทางที่เธอทำ เขาชอบท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติของเธอในตอนนี้มากกว่า เธอคงไม่รู้ว่าเธอเริ่มทำตัวคุ้นเคยกับเขามากขึ้นและกล้าจะพูดคุยหยอกล้อกับเขามากขึ้นกว่าเดิมมาก
ตลอดทางระหว่างที่ขับรถมาที่ร้านกาแฟ อารมณ์ท่าทางของเมลดาก็กลับมาเป็นปกติ เธอชวนเขาคุยอะไรไปเรื่
