“ขอบคุณมากครับ มันอร่อยมากจริงๆ ทุกจานเลยครับ” ปรมัตถ์ส่งสายตาหวานเชื่อมมองคนทำอาหาร มากกว่าจะมองอาหารในจาน
“รับขนมต่อมั้ยคะ”
อุรัตน์นรินทร์ยิ้มกว้างจนหลุดเสียงหัวเราะละลายใจออกมา ความสดใสที่เผยให้เห็นทำให้คนมองใจเต้นตึกตักเหมือนเด็กหนุ่มเพิ่งริลองมีป๊อปปี้เลิฟ
“เอา...”
“ไม่เอาครับ !”
ยังไม่ทันที่ปรมัตถ์จะได้ยืดเวลาแห่งความสุขออกไป ก็ถูกสกัดดาวรุ่งด้วยเสียงเข้มๆ ที่ลอยมาจากหน้าประตู
ผู้กองหนุ่มยืนกอดอกหน้าเคร่งเครียดมาร่วมชั่วโมงโดยที่ไม่ยอมนั่ง หรือมาร่วมโต๊ะตามคำชวนของสองหนุ่มสาวหรืออีกนัยหนึ่งสาวนั้นก็คือเมียเขาเอง ‘เมียที่แสนพยศ’
ตอนที่เขายอมเทหมดหน้าตักสารภาพคำว่ารักออกไป อุรัตน์นรินทร์ไม่ตอบรับให้เขาใจชื้น หรือปฏิเสธจนเขาหมดหวังเสียทีเดียว เขาเลยไม่รู้ว่าเธอเข้าใจเรื่องที่เขาบอกไปมากน้อยแค่ไหน หรืออาจคิดว่าเขาโกหกพกลมเพื่อหวังหลอกฟันเธอต่อไปก็เป็นได้
ค่ำนี้เขาเลยต้องมานั่งมอ
