“ขอบคุณนะคะ” ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไรของวันที่เธอกล่าวคำนี้กับปรมัตถ์ เพราะเขาเอาแต่ซื้อของให้เธอตลอดทางจนสองแขนเล็กๆ ของเธอหอบมันขึ้นมาไม่หมด สุดท้ายเจ้านายหนุ่มก็ต้องช่วยขนขึ้นมาให้จนถึงห้อง
ไอ้ครั้นจะใจจืดใจดำไม่เชิญเขาเข้ามานั่งดื่มน้ำดื่มท่า ก็ดูไร้มารยาทจนเกินควร ไม่ใช่เพราะเธอเคยแต่งงานมาแล้วไม่ได้เป็นสาวโสดถึงไม่คิดระวังตัว แต่เธอดูคนออก... อย่างน้อยก็ดูออกว่าปรมัตถ์ไม่ได้คิดร้ายอะไร
“ผมไม่รบกวนอินแล้วดีกว่า พรุ่งนี้เจอกันครับ”
ปากบอกไม่อยากรบกวน แต่ปรมัตถ์ก็ยืนทอดอาลัยร่ำลาหญิงสาวมาหลายนาที เพราะยังตัดใจกลับไม่ลงจริงๆ ยิ่งได้พูด ได้คุย เขายิ่งถูกชะตาต้องใจอุรัตน์นรินทร์เหลือเกิน
อุรัตน์นรินทร์ส่งยิ้มให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำอาบท่าและพักผ่อนสักครู่ เพิ่งรู้ว่าทำงานนอกบ้านทำให้ล้าได้จริงๆ แม้อาจไม่จุกจิกและเหนื่อยเท่าการเป็นแม่บ้าน ท
