‘เห็นเก่งๆ อย่างนี้ แค่ครั้งเดียวกลับเป็นลมหมดสติไปเลยหรือไงฮึ แม่ตัวดี’
ศิระวัตรนอนมองร่างแน่งน้อยที่ห่อตัวเข้าเบียดกับอกเขา เนื้อนวลเนียนที่แนบอยู่กับตัว กับเต้าอวบทรงสวยละลานตา ที่แม้จะเกิดรอยจ้ำรอยฟันไปทั่วจากฝีมือของเขาเอง แต่ก็ยังน่ามองในแบบที่เขานอนมองและลอบกลืนน้ำลายมาหลายชั่วโมง
ตั้งแต่เมื่อคืนธารตะวันก็หลับไปอย่างง่ายดาย แต่เขานี่สิที่หลับไม่ลงเกือบทั้งคืน เพราะความต้องการที่ยังอัดแน่นล้นหลามอยู่ในอก
... หากคุณเธอตื่นขึ้นมาเมื่อใด เขาจะขอลงโทษให้หนำใจ โทษฐานที่ยั่วยวนเขาได้ทั้งเวลาหลับ และเวลาตื่น
“คุณวัตรกรุณาปล่อยดิฉันด้วยค่ะ” พอตื่นขึ้นมาเธอก็พยายามดิ้นรนให้หลุดจากการจองจำของวงแขนแข็งแรง และการก่ายเกยของขาใหญ่หนักสักร้อยชั่ง แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ยอมง่ายๆ
“ทำไมต้องปล่อย วันนี้ไม่มีงานอะไรให้ต้องทำอยู่แล้ว ขอนอนเฉยๆ แบบนี้สักพักไม่ได้หรือไง” เจ้านายหนุ่มกระชับร่างเลขาสา
