“มองนานๆ ผมเรียกค่าสึกหรอนะ” ไม่ใช่แค่พูดเปล่า แต่ผู้บริหารหนุ่มยังกระตุกแขนรั้งเอวคนตัวหอมลงมาคลุกวงในบนเตียง แล้วใช้ร่างกายตนเองก่ายเกยทับเจ้าของชุดนอนลายหมีน้อยเอาไว้
ธารตะวันหวีดร้องสุดเสียงพร้อมหลับตาปี๋ แต่พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็รีบตั้งสติหาทางเอาตัวรอดทันที
“เอ่อ... คุณวัตรคะปล่อยตะวันก่อนนะคะ”
“ทำไม ? กลัว ? ผมเห็นคุณออกจะเก่งเรื่องให้ผู้ชายถึงเนื้อถึงตัว”
“นี่คุณ !”
เธอแทบพูดไม่ออกรับไม่ได้กับวาจาน่าเกลียดของศิระวัตร ตอนไม่เมาว่าคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว ตอนนี้เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเขาเมาจนตาแดงหน้าแดง ลมหายใจก็เหม็นแอลกอฮอล์จนคนได้กลิ่นอย่างเธอแทบจะมึนเมาไปด้วย ก็อย่าไปหวังเลยว่าจะพูดจากันรู้เรื่อง
ชายหนุ่มเพ่งมองเจ้าของดวงหน้างามไม่วางตา ยิ่งดูใกล้ๆ เขายิ่งเห็นเสน่ห์เย้ายวนใจของเลขาสาว มือหนาข้างหนึ่งกดแนบบ่าของคนตัวเล็กไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอยกมือยกแขนได้ ส่วนอีกข้างก็เริ่มไล้วนที
