เคยได้ยินว่าการฝันดีที่สุดคือการไม่ฝันอะไรเลยขณะนอนหลับ..
การไม่ต้องพบเจอจินตนาการที่เหนือความคาดหมาย ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องราวเลวร้ายที่เราอยากจะหลบหนี
การฝันที่ไม่ฝันดีที่สุดแล้ว
“อือ..” ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มบนโซฟาลืมตาขึ้นมา พร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นบิดขี้เกียจ หลังนอนหลับเต็มอิ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ทว่าทันทีที่ได้สติเทียร์รดาก็ถึงกับหุบยิ้ม เบิกตาโตแล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ
ภาพจำสุดท้ายคือเธอรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก หัวใจเต้นแรงจนหน้ามืดขึ้นมากะทันหัน แต่แทนที่ตรงหน้าจะเป็นโรงพยาบาลหรือห้องนอนตัวเอง กลับกลายเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นตาเอาเสียเลย
"โห.."
เทียร์รดาอ้าปากค้างกลางอากาศ เมื่อมองไปรอบบริเวณก่อนเพ่งสายตามองผ่านกระจกใส เห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอกที่ถูกล้อมรอบด้วยภูเขาสีเขียวขจี
เธอขยับสายตามองชั้นหนังสือที่สูงจนต้องเงยหน้าขึ้นมอง ทำให้เห็นว่าบ้านหลังนี้มีชั้
