เรื่องลับ ๆ ของหนูนากับว่าที่พ่อสามี

รถยนต์นั่งหรูหราคันหนึ่งทะยานเข้ามาจอดแทบจะชิดกับร่างของหนูนา หญิงสาวขยับปากจะด่าทอด้วยความตกใจ แต่... “หนูนาใช่ไหม” คิ้วขมวดย่น “ชะ...ใช่ค่ะ” “ขึ้นรถสิ” “ฉันต้องไป...” “ขึ้นรถ... ฉันมารับเธอตามคำสั่งของคุณภูมิ” น้ำเสียงของเข้มขึ้น จนหนูนาไม่สามารถปฏิเสธได้ อีกอย่าง... เพราะเขาอ้างชื่อของ คุณภูมิ เจ้าของโรงเรียนการบริบาล เข้ามาในรถ แอร์และกลิ่นน้ำหอมภายในรถยนต์หรู ทำให้หนูนารู้สึกเล็กลีบไปชั่วขณะ “ฉันชื่อ ชีวิน” เขาแนะนำตัวเอง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยเกิดอาการใจเต้นรัวผิดจังหวะแบบนี้มาก่อน ผู้ชายร่างสูงใหญ่ ผิวขาว หนวดเคราแม้จะตัดแต่งเรียบร้อย แต่กลับยังดูดิบเถื่อน เร่าร้อน ขับรถหรู ผู้หญิงคนไหนบ้างไม่เกิดการหวั่นไหว อายุของหนูนาผ่านร้อนผ่านหนาวมาถึง 25 ปี เคยเกิดความรู้สึกหวั่นไหวกับผู้ชายบ้าง แต่ด้วยความที่มัวยุ่งอยู่กับเรื่องงาน หรือด้วยอะไรสักอย่าง หนูนาจึงเลือน ๆ ไปแล้วว่าควรจะมีรักสักคน ชายหนุ่มที่เคยก้าวเข้ามาในชีวิตอันเต็มไปด้วยเรื่องงานเสียเป็นส่วนใหญ่ ก็คือหนุ่ม ๆ ในสายงานเดียวกัน มันก็แค่นั้น ในเมื่อชีวิตของเธอดำรงอยู่แค่....ห้องพักกับโรงงาน จนกระทั่งถูกบอกเลิก ด้วยสำนึกในภาระหน้าที่ และไม่เคยคิดจะต้องแบมือขอความช่วยเหลือจากใคร จึงทำให้หนูนา...ไม่มีเรื่องอื่นอยู่ในหัว นอกจากการดิ้นรนเพื่อหางานทำ งานนี้ถือว่าเป็นงานแรก หลังจากลงทุนใช้เงินเก็บบางส่วนมาจ่ายค่าโรงเรียน ไม่รู้ใครเคยพูดเอาไว้ว่า บางที...งานแบบนี้นั่นแหละ หนูนาอาจจะได้เจอกับผู้ชายใจดี ไม่แน่หรอก วาสนาอนาคตไม่สามารถมองเห็นได้ล่วงหน้า มันก็แค่คาดเดาด้วยความหวังกันทั้งนั้น หนูนาแอบมองชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้ถึงได้รู้ว่าหัวใจของตัวเองเต้นไม่เป็นจังหวะจริง ๆ จนกระทั่ง... จู่ ๆ เขาเลี้ยวรถเข้าไปในตรอก มันเป็นซอยตัน เธอรู้ดี ซอยตันซอยเปลี่ยว ด้วยว่าด้านหนึ่งเป็นกำแพงสูงของโรงงานอะไรสักอย่าง อีกฟากเป็นที่ดินของเอกชน ยังไม่มีการก่อสร้าง แต่ล้อมรั้วเอาไว้สูงลิบ “จอดรถทำไมคะ” หนูนาหลุดปากออกมาเสียงสั่น ๆ ขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเขาหันขวับมามอง ดวงตามีประกายประหลาด และแล้ว อาการตื่นกลัวของเธอ อันเกิดจากสัญชาตญาณของผู้หญิงก็เป็นจริงขึ้นมาทันที “ฉันให้เธอพันหนึ่ง ทำให้ฉันได้ไหม” “อะไรนะคะ” แทบไม่เชื่อหูตัวเอง แต่มันจะแปลกอะไร เพราะท่าทางของชายหนุ่มดูดิบเถื่อน หื่นกระหาย “สองพัน” “คะ” “สามพัน” “คะ” “สี่พัน” “ทะ...ทำอะไรคะ” ที่หนูนาหลุดปากตะกุกตะกักออกมาหลายครั้ง เป็นเพราะ...เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะต้องทำอะไร “ใช้มือให้ฉัน” นั่นคือคำตอบ “โอ้!” ตาเบิกกว้างโดยอัตโนมัติ ไม่คิดว่าจะเจอการขอตรง ๆ แบบนี้จากปากของชายหนุ่ม “กลัวเหรอ” “ฉันแค่...” “ไม่เคย” ชายหนุ่มพูดต่อให้จบประโยค ใบหน้าของหนูนาแดงเรื่อ เรื่องแบบนี้ ต่อให้เป็นผู้หญิงยุคใหม่ก็เถอะ เจอขอตรง ๆ โต้ง ๆ ก็ยากที่จะไม่เขินอาย หนูนาแทบไม่กล้ามองหน้าเขา “ค่ะ ไม่เคย” “เผื่ออยากได้เงินใช้ ถ้าไม่ทำ ฉันทำเองนะ แต่เธอต้องอยู่ในรถด้วย” “เอ้อ...” เงิบหนักเข้าไปอีก นี่เธอกำลังจะมาเจอกับอะไรกันแน่ ผู้ชายโรคจิตหรือว่า... “ฉันไม่ได้โรคจิตหรอก ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง มีความต้องการธรรมดา” “ธรรมดาเหรอคะเนี่ย ไม่น่าจะธรรมดานะคะ มากกก เลยตะหาก” หนูนาหน้าแดง แต่พอนึกถึงจำนวนเงิน ห้าพันก็แค่ใช้มือให้เขา มันจะไปยากอะไร ถ้าคิดว่ามันเป็นงาน และไม่ได้ทำให้เธอเสียหายอะไร แค่ตาเป็นกุ้งยิงนิดหน่อย ก็น่าจะโอเคนะ สูดลมเข้าปอด สบตากับเขาอีกครั้ง “งั้นฉันเลือกทำค่ะ แต่ขอเงินก่อน ห้าพัน” “แค่สี่” “ห้าค่ะ” “ได้ เธอนี่มันเคี่ยวจริง ๆ” พอเขายอมเธอง่าย ๆ หนูนากลับเป็นฝ่ายตระหนก ใจเริ่มเต้นรัวผิดจังหวะ แอร์ของรถเย็นฉ่ำ แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อน ชายหนุ่มขยับตัว ล้วงหยิบกระเป๋าเงิน สายตาของหนูนา มองเห็นเป้ากางเกงกำลังตุง ๆ ของเขา แสดงว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น... ใช่ เขาไม่ล้อเล่น ผู้ชายกำลังมีอารมณ์... ต้องแข็ง หนูนาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า เธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยในชีวิต ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง...ไม่เคยมาก่อน ใครที่ไหนจะตั้งสติได้อย่างรวดเร็วกันล่ะ ชายหนุ่มหยิบเงินออกจากกระเป๋า ธนบัตรฉบับละพัน ถูกส่งให้หญิงสาว หนูนารับจากมือของเขา ไม่กล้าสบตาของเขาเอาเสียเลย เงินห้าพันก็อยากได้ แต่จะทำให้เขาแบบไหนกันล่ะ เธอเคยซะที่ไหนกัน “ทำให้ฉันสิ อย่าโกงกันนะ” พอเขาพูดมาอย่างนี้ หนูนาจึงได้สูดลมเข้าปอดอีกครั้ง และเงยหน้านิดหนึ่งเพื่อสบตากับเขา ใบหน้าคมสัน แต่ดวงตานี่สิ มีประกายหื่นชัด ๆ หื่นกาม! หนูนากลืนน้ำลายเหนียวคอ เพราะเขากำลังปลดเข็มขัด ถอดกางเกง มองเห็นอาการตึงเครียดที่ซ่อนอยู่ในกางเกงในสีขาวของเขา “ทำสิ” มันอาจเป็นแค่ประโยคธรรมดา แต่มันคือคำสั่งสำหรับเธอ หนูนาหน้าแดง ร้อนผ่าว ไม่กล้าทำเอาดื้อ ๆ ระยะห่างระหว่างเธอกับเขา ใกล้กันแค่เพียงเอื้อมมือถึงเท่านั้น แค่เอื้อมมือ... เข้าไปจับ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นไปตามที่เขาอยากจะให้เป็น โอ้... แค่คิดก็ทำใจลำบากแล้ว “อ้าว เฉยอยู่ได้ เร็วซี่ ฉันมีอารมณ์จริง ๆนะ” “บ้าที่สุด” “อะไรนะ” “ขอโทษค่ะ ฉันแค่...” คราวนี้ ชายหนุ่มงัดดุ้นหลุดออกมาจากกางเกงในของเขา “โอ้วว์” “ใหญ่ไหม” ชายหนุ่มถาม น้ำเสียงห่าม ๆ หื่น ๆ หนูนากลืนน้ำลายอีกรอบ แต่แปลก กับท่าทางของชายหนุ่มหื่นก็จริง หากไม่ได้คุกคามเธอมากไปกว่า...สิทธิ์ที่เขาควรจะได้ เงินห้าพันที่หนูนารับมา ย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ค่อย ๆ เลื่อนสายตาไปหยุดอยู่ที่ดุ้นของเขา หน้าแดงเข้ม นึกไม่ถึงว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เห็นอะไรจะ ๆ ชัด ๆ ดุ้นแข็งผงาด ใหญ่เกินข้อมือของเธอ น่าอายเหลือเกิน กลั้นใจเอื้อมมือเข้าไปหา แล้วคว้าดุ้นนั้นเอาไว้ แค่แรกสัมผัสเท่านั้น หัวใจของหนูนาเต้นรัวระทึก หูอื้อ ตาลาย ความรู้สึกสับสนอลหม่านไปหมด มือเรียวนุ่มไม่กล้ารวบแท่งนั้นแรงเกินไป แต่...ชายหนุ่มก็กำรอบมือของเธออีกชั้น แล้วสั่งด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ว่า “กำแรง ๆ ชักเร็ว ๆสิ มือเธอนุ่มนิ่มดีจัง... อ๊าส์” เขาสูดปากออกมา ส่วนหนูนาเริ่มขยับมือรัว เธอรู้แล้วว่าทำแบบไหน ลักษณะเหมือนการรัวตำน้ำพริกนั่นเอง เพียงแค่... สากยังอยู่ที่เดิม รัวแค่มือ ท่าทางของชายหนุ่มเสียวซ่าน เขาหลุดเสียงออกมา สีหน้าท่าทางไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียวว่า หญิงสาวจะรู้สึกอย่างไรบ้าง เขาปลดปล่อยอารมณ์ ทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับหนูนา มันไม่ใช่ “โอ้วว์” ชายหนุ่มร้อง หนูนาเร่งมือ ใบหน้าแดงเข้ม ความรู้สึกหวั่นไหวปั่นป่วนอย่างที่สุด ยิ่งเมื่อเห็นว่าส่วนปลายดุ้นของชายหนุ่มมีเมือกเหนียวเยิ้มออกมา กิริยาอาการของเขาเหมือนอยู่ในห้องเพียงลำพัง แล้วปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์เปล่าเปลี่ยว “โอ๊ยยย แรง ๆ ได้อีก” ชายหนุ่มยกก้นลอยขึ้น หญิงสาวเร่งสาวมือ เธอกำให้กระชับยิ่งขึ้น ในที่สุดชายหนุ่มก็ส่งเสียงออกมาอีกครั้ง “โอ้ววว์ ไม่ไหวแล้ว!” พลัน! น้ำสีขาวข้นข้นก็ทะลักออกมาจากรูเหนือดุ้นของชายหนุ่ม และด้วยความแรง และจังหวะของการชักรูดของเธอ ทำให้กระเด็นเปรอะเปื้อนใบหน้าของเธอไปด้วย ได้กลิ่นคาวชัดเจน “ฉันขอโทษ” เขาคว้ากระดาษทิชชู่ส่งให้เธอ หลังจากนั้นจึงจัดการเช็ดทำความสะอาด ใส่กางเกงเรียบร้อย ก่อนออกรถต่อไป ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้นำพาแม้แต่นิดเดียวว่า หนูนายังใจสั่น ความรู้สึกหวั่นไหวปั่นป่วน ไม่เคยพบไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ผู้ชายโรคจิตเป็นแบบนี้เอง ดีนะ ที่เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากว่านี้ ถ้าโรคจิตแบบนี้รับได้อยู่นะ...