ครั้งแรกnc18
2007 คำ
การ์ปูเลื่อนกางเกงต่ำลง จนเลยขนดกดำที่ปุกปุยเผยเห็นจุดศูนย์กลางที่องค์ชายต้องการดู การ์ปูเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนท้ายที่สุดการ์ปูก็ถอดกางเกงจนสุดปลายเท้า ซึ่งในขณะนี้การ์ปูมีเพียงแต่ร่างที่เปลื่อยเปล่า เผยเห็นทุกสัดส่วนอย่างชัดเจน
องค์ชายจ้องมองการ์ปูในสภาพไร้อาภรณ์ ด้วยใจใคร่เสน่หา อยากสัมผัสลิ้มลองในเชิงกาม แต่เขาต้องอดใจกลั้นกำหนัดของตัวเอง เพราะองค์ชายไม่สามารถคาดเดา การตอบสนองกลับของการ์ปูได้
"การ์ปูเจ้าไปยืนข้างๆเตียงของเรา"การ์ปูที่ยืนนิ่งเฉยเพื่อรอคำสั่ง เขาก็ได้เดินไปยืนอยู่ข้างเตียงนอนขององค์ชายอนันตยะ
ในช่วงเวลาเดียวกันองค์ชายอนัยตยะก็เตรียมอุปกรณ์วาดรูปไปด้วย และเมื่อทุกอย่างพร้อม องค์ชายก็เริ่มต้นบรรเลงวาดจากใบหน้าเป็นอันดับแรก
ส่วนการ์ปูที่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้น เขาได้ครุ่นคิดถึงการกระทำขององค์ชายอนันตยะ ที่แปลกแตกต่างจากชายชาตรีทั่วไป แต่ถึงกระนั้นเขาก็มิได้รังเกียจการกระทำขององค์ชายแต่อย่างใด ในทางกลับกันเขารู้สึกยินดีด้วยซ้ำ
องค์ชายอนันตยะไล่วาดรูปเกือบทุกสัดส่วนอย่างชำนาญ จะขาดก็เพียงจุดศูนย์กลาวที่ลำตัว เพราะเป็นครั้งแรกทึ่องค์ชายได้เห็นแบบเต็มตาเต็มตัว และความเต็มใจจากการ์ปูผู้เป็นแบบ แต่องค์ชายก็ยังมิอิ่มเอมใจเพราะแกนกลาง ยังอยู่ในแบบปกติทั่วไป เขาอยากเห็นในช่วงเวลาที่หุกเหิมพร้อมสู้รบ องค์ชายครุ่นคิดถึงวิธีการทำให้พองขยาย
"ทำไมไม่วาดต่อขอรับ"การ์ปูสงสัยในท่าทีหยุดนิ่งขององค์ชายอนันตยะ
"คือเรา"องค์ชายพูดไม่ออกบอกไม่ถูก และกลัวความอับอายที่จะบอกการ์ปู
"จะให้หม่อมฉันทำอะไร บอกได้ขอรับ"
องค์ชายอนันตยะไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่วางอุปกรณ์การวาดรูปไว้ และลุกขึ้นยืนเดินไปหาการ์ปู และพระองค์ทรงสบตาการ์ปูชั่วครู่หลังจากนั้นค่อยๆมองต่ำลง และมาหยุดที่จุดศูนย์กลาวที่ลำตัว ส่วนการ์ปูก็ก้มลงตามสายตาขององค์ชายอนันตยะต่ำลงมา
การ์ปูรู้สึกพิกลที่องค์ชายจ้องมองแกนกลางของเขา และในใจช่วงเวลานี้เขารู้สึกตระหนกในท่าทีขององคฺ์ชายอนันตยะ
"องค์ชายมองของผมทำไมขอรับ"การ์ปูสงสัยในท่าที
"เราอยากให้มันอยู่ในสภาพพร้อมเตรียมใช้การ"องค์ชายเพียรพยายาทสรรหาคำพูดที่สวยหรู
"องค์ชายจะวาดตอนมันแข็งขอรับ"
"ใช่"องค์ชายพยักหน้า
การ์ปูรู้สึกกระดากใจ แต่ด้วยความรักและเกรงใจ พร้อมกับอยากเอาใจองค์ชายอนันตยะ เขาจึงหาปฎิเสธไม่
"ก็ได้ครับ"การ์ปูหันหลังให้องค์ชาย และจับแก่นกายของเขา เพื่อสร้างอารมณ์ให้พร้อมสำหรับเป็นแบบให้องค์ชาย
"หันหน้ากลับมา เดียวเราทำให้เจ้าเอง"
"ไม่เป็นไรหม่อมฉันทำเองได้ หม่อมฉันเคยทำขอรับ"การ์รู้สึกอายถ้าองค์ชายจะทำให้เขา
"เราบอกให้หันมาไง ถ้าไม่หันมาเราจะไม่พูดกับการ์ปูอีกเลย"
การ์ปูผู้ซื่อสัตว์และภักดียากจะทานคำสั่ง เขาจึงหันกลับมาพร้อมกำแก่นกายไว้ในกำมือ
"ปล่อยมือซะ"การ์ปูทำตามอย่างว่าง่าย เขาได้คลายมือออกและไว้ข้างลำตัว
"เราจะทำให้เจ้าเอง"องค์ชายอยากสัมผัสสิ่งนี้มาแสนนาน เมื่อมีโอกาสเขาจึงไม่รอช้า พร้อมที่ตอบสนองความต้องการของพระองค์เอง
เพียงองค์ชายอนันตยะได้สัมผัสแก่นกายเท่านั้น การ์ปูรู้สึกเสียววูบไปทั่วเรือนร่าง และความตื่นเต้นในกายได้บังเกิดขึ้น ความคึกคักได้พุ่งพล่านไปทั่วเรือนร่าง ยิ่งองค์ชายอนันตยะขยับแกนกลางขึ้นลงเพียงเท่านี้ การ์ปูก็รู้ถึงความสุขกระสันต์ที่หาใดเปรียบ จึงทำให้บังเกิดความแข็งขันตระหง่าในอุ้งมือขององค์ชายอนันตยะ
องค์ชายอนันตยะหยุดสัมผัสแกนกลาง และถอยห่างออกไป เพื่อหยิบพู่กันบรรเลงงานศิลป์ชิ้นเอก ที่ขาดสัดส่วนกลางลำตัวที่ชูชันพร้อมออกรบ
การ์ปูพยายามจินตนาการกามารมณ์ เพื่อรักษาความงดงามสรีระแกนกลางให้ชูสง่า ซึ่งมันก็เป็นผลทึ่ใจปราถนา พร้อมเป็นแบบให้องค์ชายอนันตยะ ได้วาดลวดลายบนผืนผ้า องค์ชายอยันตยะใช้เวลาในการบรรเลงแกนกลาง ชั่วพริบตาก็เสร็จสมบูรณ์พร้อมเชยชม องค์ชายอนันตยะวางพู่กันและเพ็งพินิจ จุดยุทธศาสตร์ของการ์ปูไม่ละสายตา จนการ์ปูมองเห็นองค์ชายหยุดใช้พู่กัน และมองรูปภาพที่พระองค์ทรงวาดอยู่นาน
"ถ้าองค์ชายวาดเสร็จแล้ว หม่อมฉันจะใส่เสื้อผ้าขอรับ"การ์ปูหยิบกางเกงที่ข้างลำตัวจะมาใส่ แต่องค์ชายได้ทัดทานไว้ก่อน
"อย่าพึ่งการ์ปู"องค์ชายเดินเข้ามาหาการ์ปู พร้อมดึงกางเกงทึ่การ์ปูถืออยู่ทิ้งลงพื้น
"เจ้าจะทนไปทำไม"องค์ชาบสบตาการ์ปู
"ทนอะไรเหรอครับ"การ์ปูมีทีท่าสงสัย
"ก็นี้ไง "องค์ชายอนันตยะจับแกนกลางของการ์ปูที่แข็งชูชัน
"ไม่เป็นไรขอรับ สักพักเดี๋ยวก็ดีขึ้น'
"ไม่ได้เราทำให้มันเกิดขึ้น เราต้องรับผิดชอบ"
"เดี๋ยวหม่อมฉันจัดการเองก็ได้ขอรับ ทรงปล่อยมือเถอะขอรับ"
องค์ชายอนันตยะได้ปล่อบมือตามคำของการ์ปู แต่พระองค์มิได้ปล่อยใจไปกับการณ์นี้ องค์ชายอนันตยะนั่งลงเพื่อคุกเข่า
"องค์ชายจะทำอะไรขอรับ"การ์ปูตกใจ จึงรีบนั่งลงตามองค์ชายอนันตยะ
"่เจ้าไม่ต้องนั่ง ยืนอยู่อย่างนั้นแหล่ะ"การ์ปูเลยมีความจำเป็นต้องลุกขึ้นยืนตามเดิม และสงสัยว่าพระองค์จะทรงทำอะไรต่อ
เมื่อองค์ชายนั่งคุกเข่าและก้มหน้าต่ำลง เพื่อให้ริมฝีปากตรงกับจุดยุทธศาสตร์ของการ์ปู หลังจากนั้นองค์ชายอนันตยะก็ใช้ริมฝีปากสัมผัสรสแกนกลางในส่วนปลาย
"อย่าทำอย่างนั้นองค์ชายมันสกปรก"การ์ปูถอยร่างห่าง เพราะเขาไม่เข้าใจว่าองค์ชายทำแบบนั้นทำไม และการ์ปูคิดว่าจะได้ประโยชน์อะไร จากการทำในครั้งนี้ขององค์ชาย
"เจ้ายืนอยู่เฉยๆเราจะตอบแทนให้ความสุขกับเจ้า นี่คือคำสั่ง"
การ์ปูต้องจำยอมปล่อยตัวปล่อยใจ ให้องค์ชายทำตามใจชอบ เขาจึงยืนอยู่เฉยๆแล้วมองลงต่ำเพื่อดูองค์ชายกระทำกับแกนกลางของเขา
เพียงองค์ชายอนันตยะใช้ริมฝีปากแตะส่วนปลายและครอบแกนกลางของการ์ปูเข้าไป เพียงแค่นั้นการ์ปูถึงกับสะท้านทั่วเรือนร่าง เขาไม่เคยรู้สึกรสชาติการสัมผัสแบบนี้มาก่อน การ์ปูเคยเพียงแต่ใช้มือของเขาแค่นั้น แม้แต่หญิงสาวการ์ปูก็ยังมิเคยสัมผัส และครั้งนี้ทึ่องค์ชายทำให้ มันได้กลายเป็นความสุขแสนหฤหรรษสำหรับเขา ยิ่งยามใดที่องค์ชายครอบแกนกลางของเขาจนสุดลำสุดโคลน การ์ปูถึงกับครางออกมาด้วยความซ่านกระสันต์ แม้ยามใดที่องค์ชายเหมือนจะคลายออก เขาแท่บใจหายที่จะไม่ได้รับสัมผัสที่ซาบซ่าน แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เพราะองค์ชายได้ย้อนกลับลงมาอีก การ์ปูถึงกับกระตุกแกนกลางเพราะความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น
การ์ปูพลางคิดไปถ้าเขามิยอมองค์ชาย ก็คงจะไม่ได้รู้ซึ้งรู้สึกความสุขชิ้นเอก ที่องค์ชายมอบให้แด่เขา
องค์ชายอนันตยะยิ่งมีความสุขขึ้นทวีคูณ ที่ได้เห็นได้ยินการ์ปูครางเสียงกระเส่า องค์ชายอนันตยะจึงเพิ่มความสุขให้การ์ปูอีก โดยใช้ลิ้นสัมผัสรอบบริเวณแกนกลาง พร้อมเร่งจังหวะแห่งรักให้เร็วขึ้น ตามความกระสันต์อยากของการ์ปู
การ์ปูแท่บขาดใจให้สิ้นลม เพียงสัมผัสรักที่องค์ชายเพิ่มให้ เขาจึงรู้สึกเสียวซ่านจนแกนกลางกระตุกอยู่หลายครา เพราะมันสุขเสียวซ่านทุกอณุรูขุมขน และบนแกนกลางของการ์ปูเริ่มเกร็งกระตุกจนแทบหยุดไม่ได้ ยิ่งองค์ชายเร่งความเร็วในการสัมผัสแกนกลาง การ์ปูแท่บจะหยุดหายใจ ยิ่งน้ำแห่งรัก ที่กำลังจะไหลผ่านแกนกลางออกสู่ปลายทาง ถึงกับทำให้การ์ปูเผลอตัวแอ่นส่วนกลางสู่ปากองค์ชายอย่างแรง จนส่งน้ำแห่งรักพุ่งสู่ในปากองค์ชายอนันตยะ การ์ปูถึงกับครางออกมาเสียงดังและจับศีรษะขององค์ชายอนันตยะไว้แน่น ซึ่งในความรู้สึกของการ์ปู สิ่งที่องค์ชายอนันตยะมอบให้นั้น มันสุขสุดหฤหรรษมากกว่าที่เขาทำเองยามมีอารมณ์ตัณหา
องค์ชายรีบกลืนกินน้ำแห่งรักของการ์ปูทุกหยดมิให้เหลือแม้แต่คราบบนแกนกลาง
"องค์ชายพอได้แล้วขอรับ หม่อมฉันทนไม่ไหวแล้วขอรับ"
องค์ชายอนันตยะจึงคลายแกนกลางของการ์ปูออก และลุกขึ้นยืนมองใบหน้าของการ์ปู
"ชอบมั้ย"องค์ชายถาม
"ชอบขอรับแต่เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน มันผิดจารีต"
"ไม่มีใครรู้ก็ไม่ผิด ขอแค่เราสองคนชอบมันก็พอ "
"ขอรับ"ถึงการ์ปูจะไมเห็นด้วย แต่ก็รับคำเพื่อให้องค์ชายพอพระทัย
"การ์ปูคืนนี้นอนนี่ได้มั้ย"องค์ชายอนันตยะจับที่แขนของการ์ปู
การ์ปูยืนครุ่นคิดชั่วครู่
"ขอรับ"
"ถ้าอย่างนั้นเราขึ้นไปนอนบนเตียงกัน"
"ขอรับ"
เมื่อการ์ปูขึ้นไปนอนบนเตียง องค์ชายอนันตยะก็ตามขึ้นไปนอนข้างๆ พร้อมกับตะแครงร่างหันหน้ามาทางการ์ปูที่นอนหงายไร้อาภรณ์ห่มกาย
"เราขอกอดการ์ปูได้มั้ย"
"หม่อมฉันกับพระองค์เป็นผู้ชายเหมือนกันขอรับ มันไม่เหมาะนะขอรับ"
"เราไม่สน เพราะเรารักการ์ปู"องค์ชายโน้มตัวกอดการ์ปูทันที และจับแขนของการ์ปูมาหนุนหัว พร้อมเอนเอียงใบหน้าซบที่อกของการ์ปู
"องค์ชายมันเป็นไปไม่ได้ขอรับทีเราจะรักกัน"
ในห้วงความคิดของการ์ปูเริ่มสับสนขึ้นมาทันที เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้ มันไวจนเขาไม่ทันตั้งตัวเตรียมใจ แต่ส่วนลึกแล้วการ์ปูก็พอใจกับสิ่งที่องค์ชายมอบให้
"เราจะทำให้มันเป็นไปให้ได้"องค์ชายตรัสจบก็ชะโงกศีรษะหอมแก้มการ์ปู ส่วนมือที่กอดการ์ปูก็เลื่อนต่ำมาจับแกนกลางของการ์ปู
"อย่าขอรับมันผิด"แต่การ์ปูก็หาปฎิเสธไม่ ปล่อยให้องค์ชายทำตามใจชอบ
"มองหน้าเราซิ"
การ์ปูหันมามองใบหน้าองค์ชายที่งามราวอิสตรี เมื่อการ์ปูได้สบตาองค์ชายอนันตยะ ทำให้สายตาประสานบอกความนัย
องค์ชายก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของการ์ปู ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็สัมผัสแกนกลางจนเริ่มแข็งชูชีนตามเดิม ในช่วงนี้อารมณ์พิศวาสของการ์ปูเตลิดไปไกล จนสุดยับยั้งใจได้อีก ยิ่งเจอรสริมฝีปากที่องค์ชายมอบให้ การ์ปูจนสุดจะทานทนเขาจึงพลิกร่างเข้าหาองค์ชายอนันตยะ และก้มลงจูบดูดดมทั่วใบหน้าขององค์ชายอนัตยะ การ์ปูไล่สัมผัสทั่วใบหน้าที่อ่อนหวาน และมาหยุดที่ริมฝีปากอันน้อยนิดขององค์ชาย เขาก้มลงจูบริมฝีปากและพยายามแทรกลิ้นเข้าไป ซึ่งอนันตยะก็ตอบสนองอย่างไร้ข้อแม้
- ผู้เขียน
