Chapter 3

1571 คำ
หลังจากที่หญิงสาวพักผ่อนให้สบายขึ้นเธอก็มานั่งตรงโซฟาใบหน้าซบอยู่บนไหล่กว้างก่อนจะมองหน้าจอไอแพดที่ชายหนุ่มเลื่อนรูปเครื่องเพชรให้ดู "อันนี้สวยค่ะ" "ชอบอันนี้เหรอ" "ค่ะ แล้วธาดาชอบมั้ย" เขาเลื่อนอีกภาพให้หญิงสาวดู เพราะเป็นภาพที่เขาคิดว่ามันสวยและมีมิติที่สุดแล้ว "ผมชอบภาพนี้ มีมิติที่สุดแล้ว" "งั้นเอาภาพนี้ค่ะ แพรีสตามใจคุณ" เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนดูรูปอื่นต่อ เขาเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะปล่อยให้เธอดูจนเสร็จแล้วค่อยเลือกใหม่อีกที "คุณเลือกเลยแล้วกัน ถ้าคุณบอกว่ามันดีแพรีสก็ไม่มีปัญหาค่ะ ตามใจคุณ" เธอเอ่ยออกมาเสียงอ้อนกอดแขนชายหนุ่มไว้ก่อนจะซุกใบหน้าถูไถตามไหล่กว้างมองสบตาเขาก่อนจะยิ้มกว้างออกมา ธาดาเก็บของทุกอย่างลงไม่เซ้าซี้อะไรต่อ ถ้าตามใจเขาก็ทำงานง่ายหน่อยไม่ต้องคิดซับซ้อนเยอะ "ตามใจแล้วกัน ผมให้คุณเลือกแล้วนะ" "ค่ะ กลางวันนี้คุณกินอะไรอ่ะ เราไปกินข้าวด้วยกันมั้ย" เธอเอ่ยชวนชายหนุ่มให้ไปด้วยกัน เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเก็บของบนโต๊ะมาถือไว้ "ไม่อ่ะผมฝากเพื่อนในห้องซื้อก๋วยเตี๋ยวแล้ว" "ใจร้ายอ่ะคนอะไร ชิ" "อย่าออกนอกหน้ามากนักได้มั้ย คืนนี้ผมจะไปค้างกับคุณไงจะเอาอะไรอีก" เขาถอนหายใจออกมาไม่วายที่จะบ่นหญิงสาว เธอแสดงออกมากเกินไปเดี๋ยวคนในออฟฟิศก็รู้กันหมดหรอก แพรีสลุกขึ้นยืนก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ก็ได้ค่ะ งั้นคุณกลับไปทำงานเถอะ กลางวันนี้ฉันมีคุยงานกับลูกค้า เจอกันตอนเย็นนะคะ" เธอขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาแล้วเดินกลับไปนั่งทำงานอย่างอารมณ์ดี ธาดาเดินออกไปจากห้องทำงานของหญิงสาว กลับเข้าแผนกเพื่อทำงานให้เธอตามที่คุยกันไว้ก่อนหน้านี้ ถ้าตามใจเขางั้นก็เอาแบบที่คิดไว้ตอนแรกแล้วกัน จะได้ไม่ต้องหลุดคอนเซ็ปต์ที่วางไว้ด้วย ทางด้านของแพรีสเธอมานั่งทานอาหารตามสั่งหน้าบริษัทร้านประจำของเธอกับเลขาเมษาจากนั้นถึงจะไปพบลูกค้าที่นัดไว้ "ลุงคะหนูเอาเหมือนเดิมนะคะ" "ได้เลยครับคุณแพรีส กะเพราไข่เยี่ยวม้าเผ็ดๆไข่ดาวไม่สุก รอแป๊บเดียวนะ" "ค่ะลุง รอได้ค่ะไม่รีบ" เธอยิ้มออกมาก่อนจะหันไปคุยกับเลขาปรึกษาเรื่องงานกันต่อ "ลูกค้าคือคุณแอนดรูว์ คุณแพรีสเคยเจอสองครั้งตอนไปออกงานโชว์เครื่องเพชรที่โรงแรมเมื่อเดือนก่อน วันนี้เขามีแบบที่ช่างส่วนตัวออกแบบมาให้เองเรียบร้อยอยากให้ทางบริษัทผลิตให้หน่อยเอาตามแบบเป๊ะเลยค่ะ แต่ว่าวัสดุน่าจะตัวแพงทั้งนั้นเลยค่ะ ยังไงคุณแพรีสลองคุยดูนะคะเรื่องราคา เมษาไม่กล้าแจ้งราคาค่ะ" "ได้สิเดี๋ยวฉันจัดการเอง" เธอนั่งทานโอเลี้ยงไปพลางๆระหว่างรออาหารตามสั่งที่สั่งไป ทั้งสองคนทานข้าวกันใช่เวลาเกือบครั้งชั่วโมงก่อนจะเดินทางไปยังโรงแรมที่นัดไว้ "สวัสดีค่ะคุณแอนดรูว์" "สวัสดีครับคุณแพรีส ยินดีที่ได้เจอนะครับผมนึกว่าคุณจะไม่มาด้วยตัวเองซะอีก" "จะไม่มาได้ยังไงคะ ลูกค้าคนสำคัญแพรีสต้องมาด้วยตัวเองค่ะ" เธอเอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะเชิญลูกค้านั่งลงจากนั้นก็หยิบไอแพดขึ้นมาเปิดแอพพลิเคชั่นของบริษัทเกี่ยวกับเพชร พลอย หยกต่างๆให้ทางลูกค้าได้เลือกเอง "แบบนี้สวยมากเลยนะคะ แสดงว่าต้องสั่งทำให้คนสำคัญแน่นอนเลย ทางPR JEWELRY จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ งั้นคุณแอนดรูว์เลือกเพชรก่อนอันดับแรกนะคะ แหวนวงนี้จะใช้เพชรแบบไหนดีคะ" แพรีสส่งไอแพดไปให้ลูกค้าลองเลือกดู แบบของคุณแอนดรูว์มาเป็นเซ็ตมีทั้ง สร้อย แหวน และตุ้มหู ท่าทางจะทำให้คนรักรึเปล่า ใครได้เขาเป็นแฟนคือโชคดีมากที่สุดเลยนะ หล่อรวยเพอร์เฟคมาก "เพชรนี้คือยังไงเหรอครับ ทำไมราคาแพงกว่าแบบนี้" "เพชรมันมีหลายเกรดค่ะคุณแอนดรูว์ ยิ่งขาวสะอาดยิ่งราคาแพง อย่างตัวนี้ขาวสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์แถมยังเจียระไนมาแบบสมบูรณ์แบบ ตัวนี้ราคาค่อนข้างสูงและมีราคามากในท้องตลาด" แอนดรูว์พยักหน้าอย่างพอเข้าใจ เขากดเลือกตามที่หญิงสาวแนะนำก่อนจะมองดูขนาดน้ำหนักที่มันยังงงอยู่ "แล้วน้ำหนักนี่คือ..." "เป็นน้ำหนักของเพชรค่ะเรียกเป็นกะรัต ถ้ามาตรฐานที่ใส่แล้วออกมาสวยไม่ใหญ่มากจนเกินไปก็ประมาณหนึ่งกะรัตขึ้นไปค่ะ อยู่ที่ว่าคุณแอนดรูว์จะต้องการแบบไหน" เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเลือกที่มันใหญ่กว่านิดหน่อย จริงๆเขาจะทำเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณแม่ ท่านน่าจะชอบเพชรเม็ดโตระยิบระยับสวยงามมากกว่า "เอาสักสามกะรัตก็ได้ครับ ผมเลือกที่มันสะอาดที่สุดเลย คือจริงๆทำให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณแม่ครับ" แพรีสหันไปมองหน้าเมษาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอิจฉา มีลูกดีๆแบบนี้ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งอีก "น่าอิจฉามากเลยค่ะ คุณแม่คุณแอนดรูว์โชคดีมากเลยนะคะที่มีลูกชายดีขนาดนี้ ตอนแรกแพรีสนึกว่าคุณทำให้เป็นของขวัญวันเกิดแฟนซะอีก" หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างแก้เขิน ก็เข้าใจผิดมาตั้งนานนึกว่าจะทำให้แฟนซะอีก ที่แท้เป็นของขวัญวันเกิดคุณแม่นี่เอง "ผมยังโสดนะอย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดสิ จริงๆปีนี้แม่ผมรีเควสของขวัญวันเกิดมานะครับว่าขอเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ แต่ทำไงได้ผมไม่มีแฟนก็เลยต้องให้เครื่องเพชรเหมือนทุกปี" แอนดรูว์มองแพรีสด้วยสายตาหวานฉ่ำ เธอรู้สึกได้เลยว่าเขามองด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป คงไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอกใช่มั้ย... ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อและรวยมากแต่เธอรักมั่นคงกับผู้ชายคนเดียวนะ "ไม่น่าเชื่อนะคะ ทั้งหล่อทั้งรวยจะโสด" เมษาเอ่ยแซวคุณแอนดรูว์ เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าจอที่แพรีสเปิดให้ "ว่าแต่สร้อยนี่ผมจะใส่อะไรดีครับเนี่ย" "ถ้าเป็นเพชรที่ขาวสะอาดก็ทำให้เป็นสีเดียวกันเลยค่ะ ไม่อย่างนั้นมันจะดูไม่เข้ากัน" "ลองใส่ในแบบให้ดูได้มั้ยครับ ผมไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่" "ได้ค่ะ เมษาทำให้คุณแอนดรูว์ดูหน่อย" ทั้งสองคนช่วยกันแนะนำลูกค้าจนออกมาเพอร์เฟคตามที่เขาต้องการ แค่เซ็ตเดียวที่นั่งคุยกันรวมราคาเกือบห้าสิบล้านเลยนะ รวยมากขนาดไหนคิดเอาเถอะ "ทางเราจะส่งรายละเอียดขั้นตอนการทำมารายงานเป็นพักๆนะคะ" "ขอบคุณนะครับคุณแพรีส คุณแม่ผมท่านชอบเครื่องเพชรร้านคุณมาก ผมเชื่อว่าทางคุณจะทำให้มันออกมาถูกใจท่านที่สุด" "ขอบคุณมากนะคะที่ไว้ใจและใช้บริการทางร้านของเรา" แพรีสและเมษายกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มก่อนจะพากันแยกย้ายกลับบริษัทเพื่อไปสั่งงานกับทางช่างต่อ เมื่อมาถึงหน้าล็อบบี้เมษาก็เดินเข้ามาใกล้เจ้านายก่อนจะเอ่ยออกมาทันที "ดูคุณแอนดรูว์สนใจคุณแพรีสนะคะ หล่อรวยมหาเศรษฐีไม่สนใจเหรอคะ" แพรรีสส่ายหน้าทันที เธอเป็นคนรักเดียวใจเดียวมาตลอดถึงแม้ว่าธาดาจะไม่ร่ำรวยเหมือนคุณแอนดรูว์เป็นแค่พนักงานบริษัทแต่เธอก็รักเขามากไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆแน่ "ไม่อ่ะ คนเราต่อให้ดีแค่ไหนถ้าเราไม่รักไม่ชอบมันก็เท่านั้น" "โอ๊ยยย ถ้าเค้าชอบเมษานะ นี่ถวายตัวให้ทันทีเลยค่ะ" แพรีสได้ยินเลขาพูดแบบนั้นก็หัวเราะออกมาขำๆก่อนจะแยกกันคนละทาง ประตูลิฟต์เปิดออกเธอเงยหน้ามองสบตากับธาดาที่มองเธออยู่เช่นกันก่อนจะยิ้มออกมาทันที "คุณธาดา... ไปไหนเหรอ" "มาเอาของอ่ะ ไปไหนมา" "คุยงานไงคะ เจอกันเย็นนี้นะอย่าลืมของสดทำชาบูด้วยนะ เดี๋ยวไปหาช่างก่อน" เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปหยิบของแล้วออกไปจากตรงนั้นทันที เธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบไปหาช่างเพื่อสั่งงานกับเขาให้เรียบร้อย จะได้รีบกลับไปเตรียมของที่คอนโดต่อ 'เธอต้องทำทุกอย่างให้เขารักและมองเธอคนเดียวเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นเธอไม่สนใจหรอก'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม