Chapter 3
1571 คำ
หลังจากที่หญิงสาวพักผ่อนให้สบายขึ้นเธอก็มานั่งตรงโซฟาใบหน้าซบอยู่บนไหล่กว้างก่อนจะมองหน้าจอไอแพดที่ชายหนุ่มเลื่อนรูปเครื่องเพชรให้ดู
"อันนี้สวยค่ะ"
"ชอบอันนี้เหรอ"
"ค่ะ แล้วธาดาชอบมั้ย"
เขาเลื่อนอีกภาพให้หญิงสาวดู เพราะเป็นภาพที่เขาคิดว่ามันสวยและมีมิติที่สุดแล้ว
"ผมชอบภาพนี้ มีมิติที่สุดแล้ว"
"งั้นเอาภาพนี้ค่ะ แพรีสตามใจคุณ"
เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนดูรูปอื่นต่อ เขาเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะปล่อยให้เธอดูจนเสร็จแล้วค่อยเลือกใหม่อีกที
"คุณเลือกเลยแล้วกัน ถ้าคุณบอกว่ามันดีแพรีสก็ไม่มีปัญหาค่ะ ตามใจคุณ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงอ้อนกอดแขนชายหนุ่มไว้ก่อนจะซุกใบหน้าถูไถตามไหล่กว้างมองสบตาเขาก่อนจะยิ้มกว้างออกมา ธาดาเก็บของทุกอย่างลงไม่เซ้าซี้อะไรต่อ ถ้าตามใจเขาก็ทำงานง่ายหน่อยไม่ต้องคิดซับซ้อนเยอะ
"ตามใจแล้วกัน ผมให้คุณเลือกแล้วนะ"
"ค่ะ กลางวันนี้คุณกินอะไรอ่ะ เราไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"
เธอเอ่ยชวนชายหนุ่มให้ไปด้วยกัน เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเก็บของบนโต๊ะมาถือไว้
"ไม่อ่ะผมฝากเพื่อนในห้องซื้อก๋วยเตี๋ยวแล้ว"
"ใจร้ายอ่ะคนอะไร ชิ"
"อย่าออกนอกหน้ามากนักได้มั้ย คืนนี้ผมจะไปค้างกับคุณไงจะเอาอะไรอีก"
เขาถอนหายใจออกมาไม่วายที่จะบ่นหญิงสาว เธอแสดงออกมากเกินไปเดี๋ยวคนในออฟฟิศก็รู้กันหมดหรอก แพรีสลุกขึ้นยืนก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"ก็ได้ค่ะ งั้นคุณกลับไปทำงานเถอะ กลางวันนี้ฉันมีคุยงานกับลูกค้า เจอกันตอนเย็นนะคะ"
เธอขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาแล้วเดินกลับไปนั่งทำงานอย่างอารมณ์ดี ธาดาเดินออกไปจากห้องทำงานของหญิงสาว กลับเข้าแผนกเพื่อทำงานให้เธอตามที่คุยกันไว้ก่อนหน้านี้
ถ้าตามใจเขางั้นก็เอาแบบที่คิดไว้ตอนแรกแล้วกัน จะได้ไม่ต้องหลุดคอนเซ็ปต์ที่วางไว้ด้วย
ทางด้านของแพรีสเธอมานั่งทานอาหารตามสั่งหน้าบริษัทร้านประจำของเธอกับเลขาเมษาจากนั้นถึงจะไปพบลูกค้าที่นัดไว้
"ลุงคะหนูเอาเหมือนเดิมนะคะ"
"ได้เลยครับคุณแพรีส กะเพราไข่เยี่ยวม้าเผ็ดๆไข่ดาวไม่สุก รอแป๊บเดียวนะ"
"ค่ะลุง รอได้ค่ะไม่รีบ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะหันไปคุยกับเลขาปรึกษาเรื่องงานกันต่อ
"ลูกค้าคือคุณแอนดรูว์ คุณแพรีสเคยเจอสองครั้งตอนไปออกงานโชว์เครื่องเพชรที่โรงแรมเมื่อเดือนก่อน วันนี้เขามีแบบที่ช่างส่วนตัวออกแบบมาให้เองเรียบร้อยอยากให้ทางบริษัทผลิตให้หน่อยเอาตามแบบเป๊ะเลยค่ะ แต่ว่าวัสดุน่าจะตัวแพงทั้งนั้นเลยค่ะ ยังไงคุณแพรีสลองคุยดูนะคะเรื่องราคา เมษาไม่กล้าแจ้งราคาค่ะ"
"ได้สิเดี๋ยวฉันจัดการเอง"
เธอนั่งทานโอเลี้ยงไปพลางๆระหว่างรออาหารตามสั่งที่สั่งไป ทั้งสองคนทานข้าวกันใช่เวลาเกือบครั้งชั่วโมงก่อนจะเดินทางไปยังโรงแรมที่นัดไว้
"สวัสดีค่ะคุณแอนดรูว์"
"สวัสดีครับคุณแพรีส ยินดีที่ได้เจอนะครับผมนึกว่าคุณจะไม่มาด้วยตัวเองซะอีก"
"จะไม่มาได้ยังไงคะ ลูกค้าคนสำคัญแพรีสต้องมาด้วยตัวเองค่ะ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะเชิญลูกค้านั่งลงจากนั้นก็หยิบไอแพดขึ้นมาเปิดแอพพลิเคชั่นของบริษัทเกี่ยวกับเพชร พลอย หยกต่างๆให้ทางลูกค้าได้เลือกเอง
"แบบนี้สวยมากเลยนะคะ แสดงว่าต้องสั่งทำให้คนสำคัญแน่นอนเลย ทางPR JEWELRY จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ งั้นคุณแอนดรูว์เลือกเพชรก่อนอันดับแรกนะคะ แหวนวงนี้จะใช้เพชรแบบไหนดีคะ"
แพรีสส่งไอแพดไปให้ลูกค้าลองเลือกดู แบบของคุณแอนดรูว์มาเป็นเซ็ตมีทั้ง สร้อย แหวน และตุ้มหู ท่าทางจะทำให้คนรักรึเปล่า ใครได้เขาเป็นแฟนคือโชคดีมากที่สุดเลยนะ หล่อรวยเพอร์เฟคมาก
"เพชรนี้คือยังไงเหรอครับ ทำไมราคาแพงกว่าแบบนี้"
"เพชรมันมีหลายเกรดค่ะคุณแอนดรูว์ ยิ่งขาวสะอาดยิ่งราคาแพง อย่างตัวนี้ขาวสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์แถมยังเจียระไนมาแบบสมบูรณ์แบบ ตัวนี้ราคาค่อนข้างสูงและมีราคามากในท้องตลาด"
แอนดรูว์พยักหน้าอย่างพอเข้าใจ เขากดเลือกตามที่หญิงสาวแนะนำก่อนจะมองดูขนาดน้ำหนักที่มันยังงงอยู่
"แล้วน้ำหนักนี่คือ..."
"เป็นน้ำหนักของเพชรค่ะเรียกเป็นกะรัต ถ้ามาตรฐานที่ใส่แล้วออกมาสวยไม่ใหญ่มากจนเกินไปก็ประมาณหนึ่งกะรัตขึ้นไปค่ะ อยู่ที่ว่าคุณแอนดรูว์จะต้องการแบบไหน"
เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเลือกที่มันใหญ่กว่านิดหน่อย จริงๆเขาจะทำเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณแม่ ท่านน่าจะชอบเพชรเม็ดโตระยิบระยับสวยงามมากกว่า
"เอาสักสามกะรัตก็ได้ครับ ผมเลือกที่มันสะอาดที่สุดเลย คือจริงๆทำให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณแม่ครับ"
แพรีสหันไปมองหน้าเมษาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอิจฉา มีลูกดีๆแบบนี้ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งอีก
"น่าอิจฉามากเลยค่ะ คุณแม่คุณแอนดรูว์โชคดีมากเลยนะคะที่มีลูกชายดีขนาดนี้ ตอนแรกแพรีสนึกว่าคุณทำให้เป็นของขวัญวันเกิดแฟนซะอีก"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างแก้เขิน ก็เข้าใจผิดมาตั้งนานนึกว่าจะทำให้แฟนซะอีก ที่แท้เป็นของขวัญวันเกิดคุณแม่นี่เอง
"ผมยังโสดนะอย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดสิ จริงๆปีนี้แม่ผมรีเควสของขวัญวันเกิดมานะครับว่าขอเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ แต่ทำไงได้ผมไม่มีแฟนก็เลยต้องให้เครื่องเพชรเหมือนทุกปี"
แอนดรูว์มองแพรีสด้วยสายตาหวานฉ่ำ เธอรู้สึกได้เลยว่าเขามองด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป คงไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอกใช่มั้ย... ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อและรวยมากแต่เธอรักมั่นคงกับผู้ชายคนเดียวนะ
"ไม่น่าเชื่อนะคะ ทั้งหล่อทั้งรวยจะโสด"
เมษาเอ่ยแซวคุณแอนดรูว์ เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าจอที่แพรีสเปิดให้
"ว่าแต่สร้อยนี่ผมจะใส่อะไรดีครับเนี่ย"
"ถ้าเป็นเพชรที่ขาวสะอาดก็ทำให้เป็นสีเดียวกันเลยค่ะ ไม่อย่างนั้นมันจะดูไม่เข้ากัน"
"ลองใส่ในแบบให้ดูได้มั้ยครับ ผมไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่"
"ได้ค่ะ เมษาทำให้คุณแอนดรูว์ดูหน่อย"
ทั้งสองคนช่วยกันแนะนำลูกค้าจนออกมาเพอร์เฟคตามที่เขาต้องการ แค่เซ็ตเดียวที่นั่งคุยกันรวมราคาเกือบห้าสิบล้านเลยนะ รวยมากขนาดไหนคิดเอาเถอะ
"ทางเราจะส่งรายละเอียดขั้นตอนการทำมารายงานเป็นพักๆนะคะ"
"ขอบคุณนะครับคุณแพรีส คุณแม่ผมท่านชอบเครื่องเพชรร้านคุณมาก ผมเชื่อว่าทางคุณจะทำให้มันออกมาถูกใจท่านที่สุด"
"ขอบคุณมากนะคะที่ไว้ใจและใช้บริการทางร้านของเรา"
แพรีสและเมษายกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มก่อนจะพากันแยกย้ายกลับบริษัทเพื่อไปสั่งงานกับทางช่างต่อ เมื่อมาถึงหน้าล็อบบี้เมษาก็เดินเข้ามาใกล้เจ้านายก่อนจะเอ่ยออกมาทันที
"ดูคุณแอนดรูว์สนใจคุณแพรีสนะคะ หล่อรวยมหาเศรษฐีไม่สนใจเหรอคะ"
แพรรีสส่ายหน้าทันที เธอเป็นคนรักเดียวใจเดียวมาตลอดถึงแม้ว่าธาดาจะไม่ร่ำรวยเหมือนคุณแอนดรูว์เป็นแค่พนักงานบริษัทแต่เธอก็รักเขามากไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆแน่
"ไม่อ่ะ คนเราต่อให้ดีแค่ไหนถ้าเราไม่รักไม่ชอบมันก็เท่านั้น"
"โอ๊ยยย ถ้าเค้าชอบเมษานะ นี่ถวายตัวให้ทันทีเลยค่ะ"
แพรีสได้ยินเลขาพูดแบบนั้นก็หัวเราะออกมาขำๆก่อนจะแยกกันคนละทาง ประตูลิฟต์เปิดออกเธอเงยหน้ามองสบตากับธาดาที่มองเธออยู่เช่นกันก่อนจะยิ้มออกมาทันที
"คุณธาดา... ไปไหนเหรอ"
"มาเอาของอ่ะ ไปไหนมา"
"คุยงานไงคะ เจอกันเย็นนี้นะอย่าลืมของสดทำชาบูด้วยนะ เดี๋ยวไปหาช่างก่อน"
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปหยิบของแล้วออกไปจากตรงนั้นทันที เธอยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบไปหาช่างเพื่อสั่งงานกับเขาให้เรียบร้อย จะได้รีบกลับไปเตรียมของที่คอนโดต่อ
'เธอต้องทำทุกอย่างให้เขารักและมองเธอคนเดียวเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นเธอไม่สนใจหรอก'
- ผู้เขียน
