chapter 4
1322 คำ
หลังจากที่เคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยเธอก็แอบเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่ม เอาคีย์การ์ดใส่ในกระเป๋าให้ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปบอก จากนั้นแพรีสก็เดินทางกลับมาที่คอนโดเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้พร้อม ถ้าชายหนุ่มมาถึงจะได้พร้อมทานทันที
"ถ้าเราจุดเทียนบนโต๊ะเค้าจะว่าเรามั้ยเนี่ย อร๊าย ไม่ทำดีกว่าเขิน"
เธอเอามือปิดแก้มตัวเองไว้ก่อนจะวิ่งไปยังห้องนอน หยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำให้เรียบร้อย เธอเปลือยเปล่าอยู่หน้ากระจกก้มหน้าทาครีมบำรุงผิวให้ตัวเองก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อรู้สึกมีมือหนาลูบไล้ตามตัวของเธอ
"อร๊าย"
เธอร้องออกมาเงยหน้าหันไปมองชายหนุ่มที่ตอนนี้อมยิ้มอยู่ด้านหลังของเธอ
"ตกใจหมดเลยธาดา มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลย"
"เรียกตั้งนานไม่ได้ยินหรือไง"
เธอส่ายหน้าทันทีก่อนจะรีบหาอะไรมาปิดหน้าอกของตัวเองเอาไว้เพราะตอนนี้เธอเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม ถึงจะเคยมีอะไรกันแต่เธอก็ไม่ได้ชินหรอกนะที่ต้องให้มองเรือนร่างแบบนี้
"ก็แพรีสให้คีย์การ์ดคุณแล้วนี่ ไม่เปิดเข้ามาเองเล่า"
"ไม่ต้องปิดหรอกผมเห็นหมดละ ว่าแต่ไหนๆก็แก้ผ้าแล้วเรามาออกกำลังกายกันก่อนแล้วค่อยกินชาบูกันนะ"
พูดจบเขาก็โอบเอวเธอไว้ก่อนจะพาไปยังเตียงนอนในห้อง บอกเลยว่าเขาเป็นผู้ชายที่กินดุมาก สะกิดนิดหน่อยก็มีอารมณ์คล้อยตามแล้ว แต่ช่วงหลังเธอไม่เคยเรียกร้องให้เขาทำเลยนะ มีแต่เขาเองที่อยากกินเธอทุกครั้งที่มีโอกาส
"อื้อ ธาดา คุณไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ"
"ก็อาบทีเดียวไง เรียกเหงื่อก่อนจะได้สบายตัว"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มใบหน้าไปจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ไม่รู้ว่าเขาจะอิ่มอีกนานแค่ไหน หญิงสาวทำได้แค่เพียงตอบรับสัมผัสของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจเท่านั้น
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงทั้งสองคนก็นอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ธาดาลูบแผ่นหลังให้แพรีสถูตัวให้หญิงสาวตามที่เธอร้องขอ
"ธาดาตรงนี้ด้วยค่ะ อื้อ ไม่ใช่หน้าอกนะ"
"ใครจะรู้ล่ะก็ไม่บอกว่าตรงไหนเองนี่"
เขาเอ่ยออกมาหนานิ่งก่อนจะเลื่อนมือกลับไปที่แผ่นหลังตามเดิม ทั้งสองคนอาบน้ำด้วยกันอยู่สักพักก่อนจะเดินออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้นก็มาช่วยกันเตรียมมื้อค่ำ
"นึกยังไงจะกินชาบู ยุ่งยากชะมัด"
"ไม่โรแมนติกเลยนะคุณเนี่ย เดี๋ยวแพรีสไปแกะกุ้งแป๊บหนึ่งนะคะ คุณต้มของอย่างอื่นไปก่อน"
เธอเดินเข้าไปในห้องครัว แกะกุ้งสดๆเต็มจานก่อนจะเดินออกมาวางไว้ตรงหน้าชายหนุ่มทันที เขาชอบทานกุ้งมากไม่แปลกที่จะซื้อติดมือมาด้วย
"มาแล้วค่ะกุ้งของโปรดของคุณ"
"ดูคุณจะจำรายละเอียดของผมได้เยอะนะ"
"แน่นอนสิคะก็แพรีสระ... เอ่อ หมายถึงว่าเพื่อนแพรีสเค้าพูดถึงคุณบ่อยไงก็เลยจำได้"
เธอเกือบจะหลุดปากบอกรักชายหนุ่มออกไป ไม่อย่างนั้นได้จบความสัมพันธ์กันในวันนี้แน่นอน เขามองหน้าเธอเหมือนไม่ค่อยจะเชื่อแต่ก็ไม่เซ้าซี้อะไร ซึ่งนี่เป็นข้อดีสำหรับเขาอย่างหนึ่งคือไม่ถามอะไรมากเธอจะได้ไม่หลุดบ่อย
"มานั่งนี่ซิ"
เขาขยับเก้าอี้ให้เธอมานั่งลงข้างๆ ตักของในหม้อที่เขาต้มทิ้งไว้ให้เธอหลายอย่าง มันทำให้แพรีสคนนี้มีความสุขมากจริงๆ
"ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวต้มกุ้งให้คุณดีกว่า"
เธอคีบกุ้งลงไปในหม้อหลายตัวตักนั่นนี่ให้ชายหนุ่มอย่างเอาอกเอาใจ นี่ถือว่าเป็นเดตมื้อแรกของทั้งสองคนก็ไม่ผิดไปเท่าไหร่ แต่ดูใบหน้าเขาแล้วเหมือนมากินกับเพื่อนมากกว่า ไม่แสดงความรู้สึกดีใจใดๆเลยสักนิด แต่ไม่เป็นอะไรมันต้องมีสักวันแหละที่เขายินดีจะนั่งทานกับเธอบ้าง
"ช่างส่งแบบมาให้ผมขยายช่วงเย็น แบบของลูกค้าคุณเหรอ"
"ใช่ค่ะ ของคุณแอนดรูว์เค้าสั่งทำพิเศษให้คุณแม่น่ะค่ะ คุณรู้มั้ยว่าเค้ารักคุณแม่มากเลยนะคะ สั่งทำเซ็ตเครื่องเพชรเป็นของขวัญวันเกิดมูลค่าสี่สิบกว่าล้าน ยังโสดด้วยนะคะโปรไฟล์ดีเวอร์"
เธอเอ่ยออกมาไม่ได้คิดอะไร ธาดาวางตะเกียบลงแรงๆก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มอย่างเสียอารมณ์
"อิ่มแล้วเหรอคะ"
"ดีขนาดนั้นคุณไม่ลองจีบดูล่ะ เหมาะสมดีนี่เจ้าของบริษัทจิวเวลรี่กับมหาเศรษฐี"
เขาเอ่ยประชดหญิงสาว โปรไฟล์อย่างเธอเอาจริงไม่ต้องมาเป็นคู่นอนของเขาก็ได้นะ หาแฟนดีๆก็หาได้ไม่เข้าใจทำไมถึงมายอมเขาแบบนี้ แพรีสได้ยินแบบนั้นก็รีบแก้ตัวทันที เธอกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดและโกรธในคำพูดไม่คิดของเธอก็เลยรีบแก้ต่างให้ตัวเอง
"แพรีสไม่ได้ชอบเขาสักหน่อยจะไปจีบทำไมคะ อีกอย่างก็มีคุณอยู่ตรงนี้ทั้งคนจะไปหาคนอื่นทำไม"
เธอกอดแขนชายหนุ่มอย่างออดอ้อน ธาดาเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"เราสองคนเป็นแค่คู่นอนกันเท่านั้น ถ้าวันหนึ่งคุณเจอผู้ชายที่ดีพร้อมจะไปผมก็ไม่ว่านะ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเย็นชาจนหญิงสาวรู้สึกเจ็ดปวดในหัวใจ เป็นคำพูดที่ทำร้ายเธอมากแทบอยากจะร้องไห้ เธอพยายามแทบตายให้เขารักแต่ธาดาพร้อมที่จะผลักไสเธอไปได้เสมอ
"รู้แล้วน่า ตอนนี้ยังไม่เจอนี่นาอยู่ตรงนี้ก่อนไม่ได้เหรอไง"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร ว่าแต่คุณนอนกับผมและผมก็ไม่ได้ป้องกันด้วย กินยาคุมรึเปล่า"
เขาเอ่ยถามเสียงจริงจัง คนเราไม่ได้รักกันไม่ควรที่จะมีเก็กมาผูกมัดคนสองคนให้อยู่ด้วยกัน เธอพยักหน้าทันทีหลังจากที่มีความสัมพันธ์กับเขาครั้งแรกเธอก็หาซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินเพราะไม่ยอมปล่อยตัวเองท้องเพื่อจับเขาเด็ดขาด อย่างน้อยถ้าเธอพยายามอย่างถึงที่สุดแล้วเขายังยืนยันว่าไม่รู้สึกอะไร ถึงตอนนั้นเธอจะได้ไปโดยที่ไม่มีอะไรผูกรั้งกันไว้
"ไม่ลืมหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วงไม่มีทางท้องแน่นอนสบายใจได้เลยค่ะ"
"ก็ดี กินต่อสิคุณเพิ่งกินไปนิดเดียวเองนี่"
เขาคีบกุ้งใส่จานให้หญิงสาว เธอเอ่ยขอบคุณก่อนจะตักกินอย่างเอร็ดอร่อย เธอเชื่อว่าคนเราอยู่ด้วยกันทำอะไรด้วยกันทุกวันอย่างน้อยมันต้องมีความผูกพันกันบ้าง แต่ถ้าเขายังเย็นชาไม่แสดงความรู้สึกใดๆแบบนี้ ถึงตอนนั้นเธอควรจะพอแล้วกลับมารักตัวเองให้มาก....
"คุณก็กินสิ กุ้งสดมากอร่อยที่สุดเลยค่ะ"
"กินดีๆเลอะหมดเลยเนี่ย"
เขาหยิบทิชชู่มาเช็ดริมฝีปากให้หญิงสาว เธอมองสบตากับธาดาก่อนจะยิ้มออกมายื่นใบหน้าไปใกล้ชายหนุ่มมากขึ้น
"หมดยังคะ"
"ยังไม่หมด คุณอยู่นิ่งๆหน่อยผมไม่ถนัด"
- ผู้เขียน
