จูบแรก
1056 คำ
วันต่อมา
เหมยลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนตื่นสายกว่าทุกวัน จนกระทั่งได้ยินเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
ติก!
?พีช: ตื่นหรือยัง
?เหมย: ตื่นแล้วค่ะ
?พีช: วันนี้วันหยุดอย่าลืมทำงานที่ฉันสั่งด้วยล่ะ
?เหมย: มาสอนหน่อยสิคะ
?พีช: 1500 เดี๋ยวไปเลย
?เหมย: 1500ทำอะไรได้มั่งคะ
?พีช: ได้หมดอ่ะ เดี๋ยวถามอะไรของเธอฮะเหมย
?เหมย: มาสอนเลยค่ะ เย็นนี้พาไปกินชาบูด้วยนะคะ
?พีช: ได้สิ
ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กเาวขาออกจากห้องก็มีสายโทรเข้ามาและเบอร์ที่โทรมาก็ไม่คุ้นเลย
?พีช: ฮัลโหลสวัสดีครับ
?ผึ้ง: อาจารย์นี่ผึ้งเองนะคะ
?พีช: มีอะไรทำไมไม่ติดต่อผ่านไลน์กลุ่ม
?ผึ้ง: คือผึ้งได้แชมเปญราคาแพงมาค่ะ อยากชวนอาจารย์มาลองชิมที่คอนโด
?พีช: ผมไม่ว่างและไม่ชอบด้วยแค่นี้นะ!
ชายหนุ่มรีบกดวางสายผึ้งทิ้งไปแล้วหยิบใบงานมายังห้องของเหมยทันที
จากนั้นทั้งสองก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวันเพราะเหมยเล่นให้ชายหนุ่มทำงานให้ตัวเอง ส่วนตัวเหมยเองก็นอนดูซีรีย์จนตาแฉะ
พีช: เสร็จ!
เหมย: งานหมูเลยใช่ไหมคะพี่พีช
พีช: อืม!!
เหมย: ทำหน้าเป็นแมวป่วยอีกและ
พีช: งานของตัวเองแท้ๆชิ!
เหมย: พี่พีชคะเหมยอยากเลี้ยงแมว
พีช: ไม่เอาจะเลี้ยงทำไมเป็นภาระเฟิ่งเปล่าๆ
เหมย: นะคะ พี่พีชจะได้มาเล่นแมวที่ห้องเหมยทุกวันไงคะ
พีช: อืมงั้นได้เดี๋ยวฉันพาไปซื้อ //บ้าจริงหลุดจนได้นะไอ้พีช
เหมยถึงกับหัวเราะคิกคักก่อนจะรีบเตรียมตัวออกมา
ร้านชาบู
เหมย: โอ้ยร้อน!!
พีช: ยัดเข้าไปได้!!
ชายหนุ่มหยิบทิชชู่แล้วส่งให้สาวน้อยที่อ้าปากหวออยู่
เหมย: ขอบคุณค่ะ
พีช: ร้านนี้อร่อยดีนะ
เหมย: ร้านประจำเลยค่ะ ผึ้งชอบพามากิน
พีช: เธอกับผึ้งรู้จักกันมานานแล้วหรอ
เหมย: ตอนม.ปลายค่ะ ผึ้งย้ายมาเรียนม.ปลายที่เดียวกับเหมย
พีช: ดูเธอเกรงใจผึ้งจังเลยนะ //ผมมองหน้าเหมยตอนนี้เธอเอาแต่ยิ้มแห้งๆ
เหมย: เพราะผึ้งเป็นเพื่อนรักของเหมยไงคะพี่พีช
พีช: หรอ ....แล้วเธอเป็นเพื่อนรักของผึ้งหรือเปล่า
เหมย: ทำไมพี่พีชพูดแบบนี้ล่ะคะ
พีช: ฉันจะพูดในฐานะพี่ชายคืออย่าไปเต็มร้อยกับผึ้งมาก ส่วนในฐานะอาจารย์งานเพื่อนก็คืองานเพื่อนช่วยได้แต่อย่าให้มันเดือดร้อนตัวเอง อย่าทำตัวเป็นนางเอกคอยตามช่วยงานเพื่อนทุกคน สังคมทุกวันนี้มันคือการแข่งขันเธอเคยเห็นไหมเรียนจบไปแต่ทำงานแก้งานไม่เป็น การที่เธอเข้าไปช่วยไปทำให้เพื่อนมันคือการทำร้ายเพื่อนทางอ้อมนะ
เหมย: เข้าใจแล้วค่ะ
พีช: รีบกินเถอะอยากได้แมวไม่ใช่หรอ
เหมย: จะซื้อให้จริงเหรอคะ
พีช: จะให้ไปเล่นแมวที่ห้องจริงหรือเปล่าล่ะ
ชายหนุ่มยิ้มกริ่มก่อนจะคีบหมูเข้าปาก สาวน้อยตอนนี้หน้าแดงไปถึงกกหูเลย เธอไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งหยอดเลยไม่คิดว่าชายหนุ่มจะหยอดกลับขนาดนี้
ตลาดสัตว์เลี้ยง
เหมย: แมวตัวนี้น่ารักจัง
พีช: งั้นเอาตัวนี้ครับ
เหมย: ตัวนี้เลยหรอคะ
พีช: อื้ม พ่อมาถึงบ้านแล้วแต่ตอนนี้เดินทางไปเชียงใหม่ด่วนเลย พ่อบอกซื้อของมาฝากเธอด้วย
เหมย: เย้! ดีใจจังเลย
สาวน้อยมองตามหลังชายหนุ่มที่อุ้มกรงแมวเดินนำไปที่รถ ไม่รู้ทำไมตอนนี้เธอกลับเขินอายชายหนุ่มแบบนี้ ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งเต้นแรง
พีช: จะยืนบิดอีกนานไหม?
เหมย: แฮร่ๆๆๆ
พีช: ไปเร็วเดี๋ยวรถติด
และสุดท้ายก็ติดหนึบ!! เราสองคนกับแมวหนึ่งตัว ติดไปแดงอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่ไปไหนเลย
พีช: เหมยปากเป็นอะไร //ผมหันไปมองเหมยที่ส่องกระจกอยู่
เหมย: น่าจะแพ้อะไรซักอย่างค่ะ ปากบวมๆ
พีช: ไปหาหมอไหม
เหมย: ไม่เป็นไรคะมันไม่มีอาการอะไรกลับไปกินยาแก้แพ้น่าจะหาย
พีช: ลิ้นชาไหม
เหมย: ชาค่ะน่าจะกินลูกชิ้นตอนร้อนไป
พีช: เหมย....
เหมย: คะ
สาวน้อยหันไปมองหน้าชายหนุ่มทั้งสองคนสบตากันจนชายหนุ่มเริ่มเก็บอาการไม่อยู่
เหมย: พี่พีช!! //ฉันยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อจ้องสบตาแต่พี่พีชกลับทำสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง
ชายหนุ่มประกบจูบสาวน้อยเบาๆ ด้านสาวน้อยตกใจตาโตพยายามจะผลักหนีแต่กลับถูกดึงมาจูบอีกครั้ง
จ๊วบ...
พีช: เป็นไงบ้าง //ผมถอนจูบเบาๆแต่ยังคงคลอเคลียอยู่ที่แก้มและปากของเหมย
เหมย: หวานค่ะ... เออพี่พีชคะไฟเขียวแล้วค่ะ
ไฟเขียวไม่ถึงนาทีจริงๆแดงอีกแล้ว!! อะไรครับเนี้ยแบบนี้จะได้กลับบ้านตอนไหนกัน
พีช: เขินหรอ?
เหมย: พี่พีช....
พีช: ครับ//ผมหันไปมองตอนนี้เหมยกลับเป็นฝ่ายดึงผมไปจูบผมถอดสายคาดเบลท์ออกเพื่อที่จะได้จูบกับเหมยได้ถนัดขึ้น เหลือบตามองไฟแดงอีก70วินาที เอาวะยังพอมีเวลา
จ๊วบ...
เหมย: เราเป็นพี่น้องกันนะคะ มาจูบกันแบบนี้จะดีหรอคะ
พีช: ไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันซักหน่อย อีกอย่างแค่จูบเองจูบกับฉันดีกว่าไปจูบกับคนอื่นอีก
จ๊วบ...
ผมพยายามสอดลิ้นเข้าไปแต่เหมยยังจูบไม่ค่อยเป็นเธอพยายามงับปากผมอย่างหน้าเอ็นดู
เหมย: ไม่แน่!
พีช: ทำไม!?//ผมส่งสายตาพิฆาตก่อนจะเริ่มจูบอีกครั้ง
เสียงบีบแตรทำให้ผมดึงสติกลับมาก่อนจะรีบขับรถกลับมาบ้าน มาถึงพี่เฟิ่งก็รับเจ้าแมวไปดูแลส่วนเหมยก็เขินอายวิ่งหนีขึ้นห้องไปแล้ว
ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมาก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องของตนไปเหมือนกัน
เหมย: พี่พีชบ้า!!
- ผู้เขียน
